Γειά σας. Αν δεν με γνωρίσατε είμαι ο Θανασάκης. Μετά από πολύ καιρό είμαι και πάλι εδώ. Αυτή τη φορά θα σας μιλήσω για την πολύ όμορφη εποχή της Άνοιξης. Όχι, δεν μας έβαλε η δασκάλα να γράψουμε γι αυτό, αλλά εμένα μου ήρθε να γράψω, μετά την εκδρομή που πήγα με τη μαμά, τον μπαμπά και τον θείο Βρασίδα στην εξοχή "για να χαρούμε τη Φύση", όπως είπε η μαμά, λίγο πριν ξεκινήσουμε.

Φύγαμε πρωί-πρωί την Κυριακή από το σπίτι για να πάμε εκδρομή στη Σταμάτα. Όχι, δεν αγοράσαμε αυτοκίνητο, απλώς έφερε ο θείος Βρασίδας το δικό του. Δεν ξέρω τι μάρκα ήταν, πάντως είχε ένα περίεργο πράγμα που έβγαινε δεξιά από το τιμόνι που ο θείος το πήγαινε πάνω-κάτω και το αυτοκίνητο έκανε πολύ θόρυβο. Πρέπει να ήταν παλιό. Πηγαίναμε στο μεγάλο δρόμο που πηγαίνει προς τα πάνω (δεν ξέρω πώς τον λένε) και είχε πάρα πολλή κίνηση. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται όλα τα αυτοκίνητα να πηγαίνουν προς το ίδιο μέρος και να έχουν μέσα όλα παιδάκια με τους μπαμπάδες και τις μαμάδες και τους θείους και τις θείες, όπως το δικό μας. Είχε πολλή πλάκα, γιατί μέσα στην κίνηση που οι μεγάλοι δεν είχαν τι να κάνουν, εμείς ανοίγαμε τα παράθυρα και παίζαμε με τα transformers μας. Κράτησα και το αεροπλανάκι ενός παιδιού που δεν το ξέρω, γιατί ξεκινήσαμε ξαφνικά και δεν πρόλαβα να του το δώσω πίσω.

Μετά από πολλή-πολλή ώρα είδαμε μια ταμπέλα που έγραφε Σταμάτα. Μετά την ταμπέλα ήταν σταματημένα δεξιά και αριστερά πολλά αυτοκίνητα. Φαίνεται ότι περίμεναν να γράψει η ταμπέλα Ξεκίνα. Το μέρος εκεί γύρω δεν ήταν και τόσο άσχημο. Είχε μερικά οικόπεδα, όπου ο κόσμος είχε στρώσει τις κουβέρτες και τα τάπερ και πιο κει ένα μικρό δασάκι. Μερικά παιδιά έπαιζαν μπάλα με τον μπαμπά και το θείο τους και άλλα τα κυνηγούσαν οι μαμάδες τους για να τους δώσουν το φαγητό τους. Μόλις κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο πήρα με μεγάλη χαρά την μπάλα μου και ξεχύθηκα στο χωράφι για να παίξω, όπως και τα άλλα παιδάκια, με τον μπαμπά και τον θείο Βρασίδα μπάλα. Ο θείος Βρασίδας ήταν εκνευρισμένος από την κίνηση και του φαίνονταν όλα στραβά. Έλεγε ότι έχει πολύ κόσμο, ότι δεν θα βρούμε μετά πού να φάμε, γιατί όλες οι ταβέρνες θα είναι γεμάτες από κόσμο, ότι είχε κωλοζέστη και είχε ιδρώσει μέσα στο αυτοκίνητο (μάλλον γι αυτό μετά το Μαρούσι ο μπαμπάς είπε κρυφά της μαμάς να ανοίξει τα πίσω παράθυρα), ότι ήρθαμε τόσο δρόμο και δεν βρήκαμε ησυχία, ότι θα έπρεπε να είχε καθήσει στην Αθήνα και να είχε πάει στο καφενείο του κυρ-Μπάμπη για να παίξει τάβλι και να πιεί τον καφέ του. Ο μπαμπάς κατάφερε να τον πείσει να παίξουμε, λέγοντάς του ότι τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Μετά από λίγη ώρα ο θείος είχε μείνει με το φανελάκι και έκανε φιγούρα ότι ξέρει καλή μπάλα σε μια κυρία που τον κοιτούσε συνέχεια από την ώρα που ένα σουτ του θείου είχε σκάσει πάνω στο κεφάλι της κορούλας της και την είχε ξαπλώσει κάτω και μετά πήγε να της ζητήσει συγγνώμη. Όταν κάποια στιγμή πέταξα την μπάλα μέσα σε κάτι χόρτα, ο θείος, για να δείξει ότι είναι δυνατός, έτρεξε πρώτος και βούτηξε μέσα στα χόρτα για να βρει την μπάλα. Ο μπαμπάς του φώναζε να μην πάει γιατί έλεγε ότι είναι κάτι αργικός. Μετά από λίγο κατάλαβα τι εννούσε. Ο θείος Βρασίδας είχε γίνει κατακόκκινος από τα σπυράκια και έκανε σαν τρόλευ στην ανηφόρα που είναι δίπλα στο σπίτι μας. Ο μπαμπάς τον ρώτησε τι έπαθε και ο θείος είπε ότι δεν έφτανε που τον τσίμπησε ένα πελώριο ζουζούνι, αλλά μετά επειδή πόνεσε έπεσε κάτω και κύλησε μέσα στα χόρτα, όμως δεν κατάλαβε ότι ήταν τσουκνίδες. Η κυρία που κοίταζε τον θείο έτρεξε και είπε ότι είχε μαζί της κάτι αλοιφές για να τον τρίψει, γιατί ήταν κι αυτή αργική σε κάτι και τις είχε πάντα μαζί της. Ο θείος, αν και δεν είχε ξεκοκκινήσει από τις τσουκνίδες και τα ζουζούνια, έλεγε ότι είναι πολύ καλύτερα. Είπε στην κυρία να έρθει με την κορούλα της να φάνε μαζί μας στην ταβέρνα όπου θα τρώγαμε. Η κυρία ευχαρίστησε το θείο και του είπε ότι περίμενε να έρθει ο άντρας της. Τότε ο θείος κοκκίνησε ακόμη περισσότερο και σηκώθηκε να φύγει. Ο μπαμπάς μου τον δούλευε μετά συνέχεια και ο θείος Βρασίδας τσαντίστηκε και είπε να γυρίσουμε πίσω. Η μαμά εκνευρίστηκε και του είπε ότι δεν κάναμε τόσο δρόμο για να κάτσουμε δυο ώρες και ότι καλά έκανε η θεία Ευτέρπη και τον χώρισε γιατί είναι φελοκράτης-ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων-και ότι θέλει να το παίζει ωραίος και δεν κοιτάει την χοντροκοιλιά του και τη φαλάκρα του. Ο θείος είπε ότι απλώς είναι γεματούλης και ότι απλώς το μέτωπό του είναι φαρδύ, που σημαίνει ότι είναι έξυπνος άνθρωπος. Παρ' όλα αυτά επέμεινε να φύγουμε.

Στο δρόμο του γυρισμού ο θείος Βρασίδας έβγαλε το άχτι του στο αυτοκίνητο, που κάθε τόσο νόμιζα πως θα σκάσει, γιατί βούιζε σαν αεροπλάνο. Η μαμά του έλεγε ότι τρέχει σαν τρελός και ότι θα μας σκοτώσει, ο μπαμπάς της έλεγε να σκάσει γιατί ο θείος ξέρει τι κάνει και ο θείος για να μην την ακούει έβαζε πιο δυνατά την κασσέτα του Πασχάλη Τερζή. Εγώ είχα τρελαθεί από τη χαρά μου, είχα ανοίξει το παράθυρο και έπαιζα με το χέρι μου που το χτυπούσε ο αέρας. Άλλες φορές όταν το κάνω αυτό η μαμά φωνάζει, αλλά τώρα ήταν απασχολημένη να βρίζει τον θείο. Φτάσαμε στο σπίτι χωρίς να το καταλάβω. Μόλις μας άφησε στο σπίτι ο θείος, η μαμά άρχισε να βρίζει και έλεγε πράγματα που ντρέπομαι να τα πω. Ο μπαμπάς της είπε να σταματήσει, γιατί είχε ανοίξει την τηλεόραση και έβλεπε ειδήσεις. Εγώ πάντως πέρασα πολύ ωραία και ελπίζω να περάσω και του χρόνου τόσο καλά. Σας εύχομαι να πιάσετε το Μάη και εσείς με χαρά και σας συμβουλεύω να προσέχετε τα ζουζούνια και τα αγριόχορτα αν είσαστε αργικοί σε κάτι.

Τάσος Τάσκαρης ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ Άλλα άρθρα του