ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
Τέλος εντύπου
 printer friendly version  -  στείλτε τη σελίδα με e-mail ]

Η επόμενη μέρα 1/5/1997

Στο τεύχος αυτό, επειδή προς το παρόν είναι το τελευταίο, γίνονται μερικές αναφορές στην ιστορία του ΝΥΓΜΑτος, σε μερικά προβλήματα που αντιμετωπίσαμε και έγινε κάποιου είδους απολογισμός.

Αντίθετα με όλα αυτά, θα ήθελα να παρουσιάσω τις σκέψεις μου, όχι σχετικά με το παρελθόν του ΝΥΓΜΑτος, αλλά αναφορικά με το μελλοντικό ΝΥΓΜΑ. Ένα ΝΥΓΜΑ που θα έχει κάποιο άλλο όνομα, λιγότερο ή περισσότερο εμπνευσμένο από αυτό που αποφασίστηκε κάποιο βράδυ του Νοεμβρίου του ’94 στο σπίτι του Γιώργου. Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για το αν θα υπάρξει κάποιο μελλοντικό ΝΥΓΜΑ στο Πολυτεχνείο, θεωρώ όμως ότι θα είναι πολύ μεγάλη απώλεια για έναν χώρο, όπου υποτίθεται ότι εκτός από μελλοντικοί μηχανικοί, επιστήμονες ή οτιδήποτε άλλο θεωρεί ο καθένας τον εαυτό του ότι γίνεται κατά τη διάρκεια των σπουδών του, δημιουργούνται και αυριανοί πολίτες. Άνθρωποι που έχουν ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά τους στα όσα διαδραματίζονται γύρω τους, που δεν τους αφήνουν αδιάφορους πολλά από τα καθημερινά γεγονότα, μικρά ή μεγάλα, που δεν απομονώνονται από τα τεκταινόμενα θεωρώντας ότι η δική τους φωνή δεν θα ακουστεί, που δεν ανησυχούν μόνο για το δικό τους συμφέρον, αλλά πολλές φορές το περιορίζουν σκεπτόμενοι και τους συνανθρώπους τους, τους συναδέλφους τους ή τους συμφοιτητές τους. Πολίτες που θα σκέπτονται, θα κρίνουν, θα συμμετέχουν, θα πιστεύουν, θα αναθεωρούν τις απόψεις τους, πιθανώς θα πικραίνονται, αλλά που δεν θα πάψουν να έχουν μέσα τους την ελπίδα ότι μπορούν και αυτοί με τον τρόπο τους να συνεισφέρουν στη δημιουργία ενός κόσμου, όπως αυτοί σύμφωνα με τα δικά τους ιδανικά, με τις δικές τους αξίες και τα δικά τους πιστεύω τον έχουν φανταστεί.

Το ΝΥΓΜΑ δημιουργήθηκε, κατά τη γνώμη μου, επειδή κάποιοι από μας ένοιωσαν ότι ήταν μεγάλη η αδιαφορία των φοιτητών, ότι δεν υπήρχαν πολλά πράγματα που να νοιώθουν ότι τους ενώνουν. Άλλες φορές παρατηρούσα ότι γύρω μου υπήρχε μια μάζα ανθρώπων, άβουλη, αδιάφορη, εφησυχασμένη και άλλες φορές ότι υπήρχαν κάποιοι που δρούσαν ατομιστικά και που έβαζαν το Εγώ τους πάνω από όλα, πιστεύοντας πως με τον τρόπο αυτό θα αποκτήσουν τα εφόδια για μια μελλοντική καριέρα. Όλα αυτά με ενοχλούσαν, ιδιαίτερα όταν συλλογιζόμουν ότι όλοι αυτοί αποτελούν ίσως το περισσότερο καλλιεργημένο κομμάτι των νέων, ή έστω είναι αυτοί που έχουν τη δυνατότητα και την ικανότητα να ακούσουν, να μάθουν, να κατανοήσουν, να υποψιαστούν, να σκεφτούν, να διαλέξουν. Πίστεψα ότι το ΝΥΓΜΑ ήταν κάτι που θα κατόρθωνε να αναταράξει το τέλμα στο οποίο πολλοί βρίσκονται. Δεν με απασχολεί αν κατορθώσαμε να επιτύχουμε κάτι από όλα αυτά. Εκείνο που νομίζω ότι άξιζε ήταν να προσπαθήσουμε, γνωρίζοντας ότι θα μπορούσαμε να αποτύχουμε. Εύχομαι όσοι σκεφτούν κάτι ανάλογο στο μέλλον να το πράξουν χωρίς να έχουν κανέναν ενδοιασμό.

Τάσος Τάσκαρης
ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ
Άλλα άρθρα του

Σχολιασμός Άρθρου
( πατήστε εδώ για καταχώρηση σχολίου )

 printer friendly version  -  στείλτε τη σελίδα με e-mail ]

Σπίτι
Τέλος εντύπου
Προηγούμενο Επόμενο
Αναζήτηση 'Αρθρων
Σχολιασμός Άρθρου
Περιοδικό
   Editorials
   Sex
   Αθλητισμός
   Ακαδημαϊκά
   Αποκρυφισμός
   Αυτοκίνητο 2001
   Βία
   Γλώσσα
   Δραστηριότητες
   Εδώ Πολυτεχνείο (;)
   Εθνικά Θέματα
   Εικόνες
   Εκπαίδευση
   ΕΜΠ-ΕΠΙΣΕΥ
   Ενημερωτικά
   Επιστημ. φαντασία
   Έρευνα στο ΕΜΠ
   Ιστορίες
   Καθημερινότητα
   Κοινωνία
   Μ.Μ.Ε.
   Μόδα
   Παιδεία
   Ποιήματα
   Πολιτική
   Προσωπικά
   Σκέψεις
   Σκίτσα
   Τέλος εντύπου
   Τέχνες
   Τεχνολογία-Επιστήμες
   Φοιτ. Εκλογές `96
   Φοιτ. Εκλογές '95
   Χαβαλές
   Χαβαλές '96
   Χριστούγεννα '96
   Ψυχαγωγία
Μέλη
Ακαδημαϊκά
Επικοινωνία
Εκδρομές
Διασκέδαση
Σπίτι
Τέλος εντύπου
Προηγούμενο Επόμενο

ΝΥΓΜΑ ανλίμιτεντ σαμ ράιτς ρισέρβντ 1994-2099