Το παίρνεις τώρα και πληρώνεις πρώτη δόση το 2004 (μαζί με τη λυπητερή της Ολυμπιάδας). Δώστε μας το παλιό σας ΙΧ και εμείς θα σας χαρίσουμε το ηχοσύστημα και τον κλιματισμό (τόσο είναι περίπου τα 300-400 χιλιάρικα που δίνουν). Πάρτε το από εμάς και μπορείτε σε 2 χρόνια να το αλλάξετε με άλλο της δικής μας εταιρείας. Στα τρία το ένα δώρο. Πάρε κόσμε. Το αφεντικό τρελάθηκε! Δώσε κι εμένα μπάρμπα! Άστο κάτω αυτό, εγώ το είδα πρώτος!

Όχι, δεν μας έπιασε η Άνοιξη! Απλώς περιγράφουμε την κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική αγορά αυτοκινήτων. Όλοι πουλάνε σαν τρελοί, όλοι αγοράζουν σαν τρελοί, μόνο που δεν σκέφτονται ότι στο τέλος, όταν θα έρθει ο λογαριασμός δεν θα μπορούν και να το παίζουν τρελοί. Το πράγμα έχει φτάσει πια στο απροχώρητο! Γεμίσαμε αυτοκίνητα! Υποτίθεται ότι το αυτοκίνητο είναι ένα μέσο το οποίο μας διευκολύνει στις μετακινήσεις μας, μειώνει το χρόνο μετάβασης και τις αποστάσεις, φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά, βοηθά στη σύσφιξη των σχέσεων και άλλα πολλά θετικά και ευεργετικά για τον ανθρώπινο πολιτισμό. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι το αυτοκίνητο εκτός από μεταφορικό μέσο, θα μπορούσε να αποτελέσει και άλλου είδος μέσο (γνωριμιών, κοινωνικής επίδειξης κλπ), φετίχ, αυτοσκοπό, προέκταση του χαρακτήρα και όνειρο ζωής; Γιατί, μην το αρνιόμαστε, όλο έχουν φανταστεί τον εαυτό τους πίσω από το τιμόνι ενός αυτοκινήτου, σπορ, κουπέ, τετρακίνητου, οικογενειακού, πολυτελείας, ανάλογα με τα γούστα του καθενός. (Κάποιοι άλλοι πάνω σε ένα ZZR, ένα Fireblade, ένα GS, ένα R1, ένα Varadero ή ένα Hayabusa.)

Όλη αυτή η αναστάτωση, όμως, το μόνο που προκάλεσε ήταν κυκλοφοριακή συμφόρηση, μόλυνση του περιβάλλοντος και τελικά απαξίωση του αυτοκινήτου ως μέσου μεταφοράς. Μη μου πείτε ότι σκεφτήκατε ποτέ να κάνετε Σάββατο μεσημέρι τη διαδρομή Κυψέλη-Παγκράτι ή Χαλάνδρι-Κολωνάκι με το αυτοκίνητο, χωρίς να σας έρθει στο νου η εικόνα της πηγμένης Σταδίου ή της αδιάβατης Κηφισίας; Στην πρωτεύουσα κάποιας ευρωπαϊκής χώρας υπήρχε η εξής διαφήμιση για να προτιμά ο κόσμος το μετρό: 1890, μέση ωριαία ταχύτητα μιας άμαξας, 12 km/h, 2000, μέση ωριαία ταχύτητα ενός αυτοκινήτου, 12 km/h (και πολλά είναι!). Μπορείτε λοιπόν πλέον να θεωρήσετε ότι ο ρόλος του αυτοκινήτου, σε ό,τι αφορά τις μετακινήσεις στην πόλη έχει πεθάνει. Δεν πάνε να βάλουνε κλιματισμούς, αερόσακους στην οροφή και στα πατώματα, hi-fi, DVD, home (ή vehicle) theatre, να τα κάνουν πολυμορφικά ή διώροφα, να βάλετε μέσα το φραπόγαλο, τη μηχανή του espresso ή το ψυγειάκι σας, θα χρειάζεστε πάντα τον ίδιο και ολοένα αυξανόμενο χρόνο για να πάτε από το σπίτι στη δουλεία σας, από τη δουλειά στο σπίτι, από το σπίτι στους φίλους ή από τους φίλους στο νυχτερινό κέντρο. Θα είστε πάντα καταδικασμένοι να περνάτε την ώρα σας μέσα σε ένα μεταλλικό κουτί, που θα σας προσφέρει αρκετές ανέσεις (όχι όμως αυτήν για την οποία αρχικά κατασκευάστηκε), οπλισμένοι με αρκετή υπομονή, έτοιμοι για την παράλογη αντίδραση του ανυπόμονου και εκνευρισμένου οδηγού που είναι πίσω-μπρος-δίπλα σας και προσπαθώντας να μη χαλάσετε το κέφι σας.

Θα σας παρακινήσω τώρα να κάνετε έναν απλό υπολογισμό: ας υποθέσουμε ότι χρησιμοποιείτε καθημερινά το αυτοκίνητό σας για τη μετακίνησή σας από το σπίτι στη δουλειά και πίσω. Ας υποθέσουμε ότι μια μέση απόσταση (στην καλύτερη των περιπτώσεων) είναι γύρω στα 40'. Άρα έχουμε γύρω στα 80' τη μέρα. Αν βάλουμε και τα Σαββατοκύριακα και μερικές βδομαδιάτικες βραδινές εξόδους άλλο ένα τρίωρο (πολύ άνετα) είμαστε αμέσως-αμέσως στα 600’ περίπου, δηλαδή 10 ώρες τη βδομάδα τις περνάτε στο αυτοκίνητο. Όπως θα έλεγε κι ο Βέγγος "Τέσσερις δέκα, σαράντα ώρες το μήνα, δώδεκα επί σαράντα τετρακόσιες ογδόντα ώρες το χρόνο, νάτες οι 20 μέρες το χρόνο!". Δηλαδή στις 365 μέρες το χρόνο τις 20 (ολόκληρες) τις περνάτε μέσα στο αυτοκίνητο! Σαν πολλές δεν είναι;

Αν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι το κλίμα στη χώρα μας (και ιδιαίτερα στην Αθήνα) είναι αρκετά ζεστό και ότι δεν βρέχει και κάθε μέρα, ποιος ο λόγος να μην πάρετε ένα μηχανάκι και να κάνετε τη δουλεία σας; Δε λέμε να γίνετε και καμικάζι της ασφάλτου, αλλά να διαλέξετε ένα μικρού κυβισμού, το οποίο θα σας εξυπηρετεί και δε θα καταναλώνετε και όσα με το αυτοκίνητο (για να μην αναφέρουμε και το επί πλέον όφελος από τα σέρβις). Δηλαδή το καλοκαίρι στα νησιά που όλοι κυκλοφορούν με μηχανάκια (και μάλιστα της κακιάς ώρας) γιατί δεν τους πέφτει η μούρη που δεν οδηγούν αυτοκίνητο; Δεν πιστεύω ότι επιχειρήματα του στυλ "μου αρέσει η οδήγηση του αυτοκινήτου και όχι της μοτοσυκλέτας" έχουν νόημα στην περίπτωση αυτή, γιατί το πρώτη-νεκρό δεν θεωρείται οδήγηση!

Νομίζω ότι αν ξεπεράσουμε τα συμπλέγματα του τύπου "όταν μεγαλώσω θα πάρω Mercedes", και "γιατί ο γείτονας πήρε το νέο Wrangler κι εγώ έχω ακόμα το Grand Vitara;" ίσως πάει κάτι μπροστά και δούμε λίγο φως στο πρόβλημα του κυκλοφοριακού στις μεγάλες πόλεις και ιδιαίτερα στην Αθήνα. Γεμίσαμε πια στα τζιπ και στα ακριβά αυτοκίνητα, λες και δεν έχουμε τι άλλο να κάνουμε τα λεφτά μας. Όπως είπε κει ένας φίλος, σε λίγο δε θα λέμε "τρία τετράγωνα παρακάτω...", αλλά "4 wrangler, 2 SLK και ένα Boxster πιο κάτω...". (Μη γελάτε! Ανεβείτε ένα βράδυ την Κηφισίας και θα καταλάβετε...) Και η πλάκα είναι ότι όλα αυτά τα ακριβά και γρήγορα αυτοκίνητα θα είναι σταματημένα στην κίνηση κεντρικής λεωφόρου. Ας βάλουμε λοιπόν τη λογική μας να δουλέψει λίγο περισσότερο και ας αποφασίσουμε ότι ή θα φάμε τη ζωή μας και το περιβάλλον με το ωραίο, ακριβό, χλιδάτο και άνετο αυτοκίνητό μας ή θα δεχτούμε ότι η λύση για την κυκλοφορία στο κέντρο της πόλης είναι τα μηχανάκια. Φίλοι αυτοκινητιστές μάθετε να περνάτε ευχάριστα και δημιουργικά την ώρα σας μέσα στα αυτοκίνητά σας (το πλέξιμο θα ήταν μια καλή λύση!) και αποφασίστε πως αν δεν αλλάξετε συνήθειες στις μετακινήσεις σας οι 20 μέρες το χρόνο θα γίνουν πολύ περισσότερες. Σκεφτείτε το!

Τάσος Τάσκαρης ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ