ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
Ιστορίες
 printer friendly version  -  στείλτε τη σελίδα με e-mail ]

Ο καθρέφτης 27/11/2000

Κλείσε τα μάτια σου και κάνε πως δεν συμβαίνει τίποτα. Πως βρίσκεσαι σ’ ένα πράσινο λιβάδι με παπαρούνες, γελάς και όλα πάνε καλά. Τι να σκεφτείς; Οτι η δουλειά δεν πάει καλά, οτι είσαι μόνη σου, οτι τα φαντάσματα από το παρελθόν δεν είναι πια φαντάσματα, είναι τέρατα και σε κυνηγούν; Μέχρι πότε θα ξεφεύγεις Μαρία; Κοντεύουν να σε πιάσουν, νιώθεις την ανάσα τους στα μαλλιά σου. Και φοβάσαι, τρέμεις.

Ποιος μπορεί να διώξει αυτόν τον φόβο, τον φόβο της αποτυχίας, της καταστροφής, της αρρώστιας; Η αρρώστια… σε τρωει από μέσα σιγά σιγά, σε σαπίζει. Ποιος έχει μια ανάσα υγείας για μένα; Λίγο αέρα, λίγη καθαρή αγάπη;

Απογοήτευση... Τα μάτια της κρύβουν απογοήτευση και μια βαθιά μελαγχολία. Δεν υπάρχει λογική, δεν υπάρχει σειρά: θάνατος, ζωή, θάνατος, ζωή, θάνατος.

Για μια στιγμή ευτυχίας θυσιάζεις τόσα υγρά. Θυσιάζεις τη μια σου φύση. Άντε να ξαναβρείς την αρχή, την αθωότητα, την αξιοπρέπεια. Άκου αξιοπρέπεια... Τι λέξη κι αυτή. Ανάθεμα! Ανάθεμα σε αυτόν που τη λεει και σ’ αυτόν που τη νιώθει. Αδυναμία, αδυναμία και ανθρώπινη φύση είναι η απάντηση σε όλα. Όχι θεϊκή… ατελής, μισή. Και όλοι ψάχνουν απεγνωσμένα το όλο, το ολόκληρο. Μύθος...

Άκουσέ με, όχι για μένα, αλλά απλά για να ακούσεις. Έχω να σου πω παραμύθια για τις μαύρες νύχτες, κοσμητικά επίθετα για τις ώρες που περνάς μπροστά στον καθρέφτη, γλυκόλογα και βρισιές στον έρωτά σου. Κανακέματα όταν ψάχνεις τη μάνα σου, παράνοιες όταν με μισείς και αλήθειες, μισές αλήθειες όταν ψάχνεις το ψέμα, όταν ψάχνεις το πράσινο λιβάδι με τις παπαρούνες για να χαθείς μέσα του.

Έχω κι αγάπη, μισή αγάπη να σου δώσω για να ζεσταίνεσαι. Κι έρωτα, στα δάση της λήθης κάτω από ψηλά δέντρα. Και δημιουργία για να μπορείς να σκοτώνεις.

Σκότωσέ με, κάποια στιγμή θα το κάνεις, γιατί όχι τώρα;

Σκότωσέ με με πάθος και δώσε μου να γευτώ την πικρή γεύση του αίματος.

Αλλά θα φοβηθείς, το ξέρω. Θα δειλιάσεις και θα επιλέξεις άλλους τρόπους για να ‘ρθει το τέλος, πιο ανώδυνους. Εγώ, όμως, πονάω. Με κάθε ανάσα, με κάθε γέλιο, πονάω. Πάντα.

Μη με ξεχάσεις, θα κρυφτώ μέσα σου και θα κοιμάμαι. Νανούρισε με.

Αν με ξυπνήσεις, κακό θα κάνεις.

Γιατί τότε... θα σε σκοτώσω πρώτη εγώ.

Μαρία Κρίσιλια
ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ (Αρχιτεκτονική)
Άλλα άρθρα της

Σχολιασμός Άρθρου
( πατήστε εδώ για καταχώρηση σχολίου )

 printer friendly version  -  στείλτε τη σελίδα με e-mail ]

Σπίτι
Ιστορίες
Προηγούμενο Επόμενο
Αναζήτηση 'Αρθρων
Σχολιασμός Άρθρου
Περιοδικό
   Editorials
   Sex
   Αθλητισμός
   Ακαδημαϊκά
   Αποκρυφισμός
   Αυτοκίνητο 2001
   Βία
   Γλώσσα
   Δραστηριότητες
   Εδώ Πολυτεχνείο (;)
   Εθνικά Θέματα
   Εικόνες
   Εκπαίδευση
   ΕΜΠ-ΕΠΙΣΕΥ
   Ενημερωτικά
   Επιστημ. φαντασία
   Έρευνα στο ΕΜΠ
   Ιστορίες
   Καθημερινότητα
   Κοινωνία
   Μ.Μ.Ε.
   Μόδα
   Παιδεία
   Ποιήματα
   Πολιτική
   Προσωπικά
   Σκέψεις
   Σκίτσα
   Τέλος εντύπου
   Τέχνες
   Τεχνολογία-Επιστήμες
   Φοιτ. Εκλογές `96
   Φοιτ. Εκλογές '95
   Χαβαλές
   Χαβαλές '96
   Χριστούγεννα '96
   Ψυχαγωγία
Μέλη
Ακαδημαϊκά
Επικοινωνία
Εκδρομές
Διασκέδαση
Σπίτι
Ιστορίες
Προηγούμενο Επόμενο

ΝΥΓΜΑ ανλίμιτεντ σαμ ράιτς ρισέρβντ 1994-2099