Νομίζω ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, για να εκφράσω και εγώ την αντίθεση να το πω, απέχθεια να το πω, στη γέννηση ενός συγκεκριμένου ανθρώπου... Όχι μη φαντάζεστε κανέναν σκληρό εργοδότη ή κάτι τέτοιο... Για αυτόν που μιλάω είναι ο Μέρφυ. Ποιος Μέρφυ; Μα φυσικά αυτός που έβγαλε όλους εκείνους τους περίεργους νόμους, τους οποίους ακολουθώ κατά γράμμα σε αυτή τη ζωή, παρά τη θέλησή μου.

Φαντάζομαι φυσικά ότι δεν είμαι η μόνη έτσι; Αυτό είναι μοναδική παρηγοριά..... να ξέρω ότι και κάποιος ακόμη παθαίνει αυτά που παθαίνω εγώ. Για παράδειγμα πηγαίνω για καφέ... περνάω από μπροστά που κάθεται όλη η παρέα,(παρκάρισμα μπροστά στο cafe; άγνωστα πράγματα για μένα αυτά), ένας κύκλος, δύο κύκλοι, τρεις κύκλοι, στον τέταρτο η παρέα έχει παραγγείλει μπύρες.... και αφού παρκάρω στη γνωστή πλέον μάνα του Διαόλου, μπροστά από την καφετέρια αδειάζουν ως δια μαγείας τρεις θεσάρες....

Δε συζητώ βέβαια που όταν βιάζεσαι σου τυχαίνουν (μάλλον μου τυχαίνουν, γιατί εγώ έχω κάνει Συμβόλαιο εφ όρου ζωής με τον Μέρφυ) όλοι οι νέοι οδηγοί, όλες οι κυριούλες άνω των 75 (οι οποίες νομίζουν ότι τελική ταχύτητα πιάνει το αυτοκίνητό τους με τη 2α - οι υπόλοιπες ταχύτητες είναι για σχεδιάκι στο λεβιέ) και όλοι εκείνοι που ψάχνουν κάποιον δρόμο αλλά δεν ξέρουν ποιος είναι αυτός ακριβώς και είναι με το πόδι στο φρένο αντί στο γκάζι. Το χειρότερο σε όλα αυτά και αυτό που μου κάνει τα νεύρα τσατάλια, είναι να έχεις έναν η μία ανυπόμονη συνοδηγό που με το που εσένα σου πέφτουν όλα αυτά τα "λαχεία", να σου λέει "αμάν βρε Μίνα... όλο σε σένα ρε παιδάκι μου; Μα πού ακούστηκε να έχεις μπροστά σου το αμαξάκι με άλογο που γυρνά την Κηφισιά;;;;". Γκρρρρρ.....

Βέβαια, θα πρέπει να παραδεχθώ ότι ο Μέρφυ (και οι λατρευτοί νόμοι του) δεν με ακολουθεί σε ότι αφορά ουρές σε Τράπεζες και Δημόσιες υπηρεσίες, οπότε κάτι είναι και αυτό. Εκεί όμως βρίσκομαι μια φορά στους δύο μήνες, ενώ στο δρόμο με το λατρευτό μου αυτοκίνητο είμαι κάθε μέρα.... έτσι πιάνω και τον Μέρφυ και τους νόμους των Πιθανοτήτων. Και μετά σου λένε να οδηγείς εν ηρεμία....μα γίνονται αυτά τα πράγματα;;;

Και σας ρωτώ....μήπως αν παίξω Σουϊπστέικ καταφέρω τίποτε; Μπαααα μάλλον κάποιο άλογο εκείνη τη μέρα θα σπάσει το ποδάρι του...ας μην το πάρω λοιπόν και το ζωντανό στο λαιμό μου, κρίμα είναι. Γιαυτό μένω στο Στοίχημα, μπας και κάποια στιγμή μου γυρίσει και εμένα λιγάκι.....

Άτιμε Μέρφυ...... γιατί γεννήθηκες..... για να με κατατρέχεις;;;;

Μίνα Βακάλη ΔΗΜΟΣΙΟ (ΤΟΠΟΓΡΑΦΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ)