Γράφοντας το πρώτο χειμωνιάτικο editorial μόνο όμορφες σκέψεις επιτρέπω στον εαυτό μου να ενοχλήσουν το ένα χρόνο 'σοφότερο' μυαλό μου. Οι χριστουγεννιάτικες μέρες του πρώτου έτους του 21ου αιώνα θα περάσουν γρήγορα και δεν θέλω ο φετινός απολογισμός να γεμίσει «γιατί» και «πώς» αλλά «έτσι θα γίνει» και «πάμε λίγο πιο πέρα». Επιτρέψτε μου λοιπόν από το βήμα αυτό του ΝΥΓΜΑτος – το οποίο παρεμπιπτόντως στις 24 Νοεμβρίου έκλεισε 7 χρόνια ζωής (!) – να μοιραστώ μαζί σας σκέψεις μου και ευχές για το αύριο και να αφήσουμε λίγο το κριτικό μας μάτι να ξεκουραστεί, όσο και αν η πραγματικότητα πολλές φορές φαντάζει αδιόρθωτα απαισιόδοξη...

Η δεύτερη παράγραφος πάντα ήταν ένα από τα αδύνατα σημεία μου. Σχεδόν πάντα ξέρω πώς να ξεκινήσω αυτό που θέλω να γράψω, ξέρω πού περίπου θα καταλήξω, τι θέλω να αφήσω να αιωρείται στο τέλος. Αυτή η ρημάδα η δεύτερη παράγραφος είναι όμως πάντα το «δύσκολο πέρασμα»! Κάπως έτσι φαντάζομαι είναι και οι περισσότερες στιγμές μας στη ζωή. Ξέρεις πώς να αρχίσεις, τι θέλεις να πετύχεις και μόλις το αποφασίσεις ξεκινάς τη δική σου πορεία με πίστη και αφοσίωση. Μόλις μπεις όμως στο χορό αρχίζουν τα δύσκολα.

Τότε είναι που πρέπει να χαμογελάσεις με νόημα στον εαυτό σου και να μην κοιτάξεις πίσω. Να ξεχάσεις σοβαροφάνειες, αγκυλώσεις, πρέπει, να φωνάξεις με τον μοναδικό σου τρόπο «είμαι κι εγώ εδώ και μπορώ». Κάπως έτσι πριν επτά χρόνια μια παρέα ηλεκτρολόγων ξέδωσε εκδίδοντας ένα φοιτητικό έντυπο. Κάπως έτσι και σήμερα (και αύριο!) η ίδια πάνω κάτω παρέα συνεχίζει να αφιερώνει χρόνο και κόπο στο - άυλο, πλέον – ΝΥΓΜΑ φιλοδοξώντας να ενισχύσει μία έννοια που στην εποχή μας αλλοιώνεται συνεχώς, την επικοινωνία.

Σε καιρό λοιπόν που το «κοντά» είναι ύποπτο, το «δίπλα» φοβίζει, το «μαζί» δυσαρεστεί, ζητώ από τον Άγιο Βασίλη να φέρει τους ανθρώπους λίγο πιο κοντά, να εμφυσήσει σε χώρες γειτονικές πνεύμα ειρήνης και συνεργασίας, να ενώσει τις όποιες υγιείς δυνάμεις προς την αντιμετώπιση των κοινών προβλημάτων και προς την ανάπτυξη για το όφελος όλων. Ευχές θα πείτε, και στο κάτω κάτω Άη Βασίλης δεν υπάρχει. Ίσως, θα απαντήσω. Αν τον βαφτίσουμε «ελπίδα» μήπως το ξανασκεφτείτε;...

Γιώργος Μπενέκος ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ (Ηλ. Μηχ.& Μηχ. Υπολ. ΕΜΠ)