Πάλι απ’ την αρχή
κάθε εποχή γυρίζει και κάθε τέσσερις μαζί
πιάνονται χέρι-χέρι, τον χρόνο κάνουν ταίρι,
στην γέννηση του γίνονται ελπίδα και ευχή-
γρήγορα ζωή και τελικά αστέρι
που καθώς σβήνει, πέφτει να κοιμηθεί
σε μνήμα μνήμης εσαεί
Χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει
το καλοκαίρι φέτος ας είναι πιο πολύ
το φως του ήλιου πιο βαθύ
και η βροχή, μόνο να μας ξεπλένει
από της πόλης το σταχτί - κι όποιος προφταίνει
Ούτε κι αυτή
η εποχή
μπορεί να περιμένει.
H
κάθε σπιθαμή που προχωρά την εξυφαίνει
με χέρια παιδικά,
καθισμένη
στον αργαλειό, στον χρόνο των χιλιάδων κόμπων.
Παιδιά με πόδια σταυρωμένα καταγής γεννούν την ζωή και της δίνουνε
ψυχή,
την κλωθογυρίζουν σε κουβάρια πολύχρωμες κλωστές, σε σχέδια κλεισμένα και βγαλμένα από την φαντασία τους.
Τα παιδιά γεννούν την ζωή,
τα παιδιά που την συνεχίζουν και που
την πάνε παραπέρα, παιδιά που είναι αγέννητα και πάντα θα ’ναι,
σαν την ελπίδα, σαν την ευχή σε νέα εποχή.
Χρόνια Πολλά παιδιά.

Thomas S.