www.nygma.gr - ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ (Editorials)

Κι έτσι γίναμε Ευρώπη... 19/3/2002

Ακόμα μια σύνοδος κορυφής των ευρωπαίων ηγετών (ή μήπως «ηγετών»;) και είδαμε για άλλη μια φορά επεισόδια, διαμαρτυρίες, συλλήψεις, τραυματισμούς, ξυλοδαρμούς και λοιπές σκηνές απείρου κάλλους. Μέχρι και διαδηλωτές δεμένους στα δοκάρια της Μπαρτσελόνα κατά τη διάρκεια του μεγάλου ντέρμπι με τη Ρεαλ είδαμε! Ποιος είπε ότι το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να αποτελέσει μέσο άσκησης πολιτικής; Οι διαδηλωτές, κατά τις εκτιμήσεις της αστυνομίας, έφτασαν τους 100.000, τη στιγμή που οι διοργανωτές μιλούσαν για 40.000! Όλα αυτά σε συνέχεια επεισοδίων που έγιναν κατά τις προηγούμενες ευρωπαϊκές συνόδους ή κατά τις συναντήσεις του G8. Οι διαδηλωτές είναι ενάντιοι στην παγκοσμιοποίηση, στα οικονομικά μέτρα που λαμβάνονται, στις πολιτικές που περιορίζουν κάποιες από τις ελευθερίες των πολιτών. Από την άλλη μεριά τα μέτρα αστυνόμευσης και οι μέθοδοι καταστολής που χρησιμοποιούνται από πολλούς χαρακτηρίζονται πρωτοφανή. Ο Manu Chao δήλωσε ότι οι κινητοποιήσεις της αστυνομίας του θύμισαν τις μέρες του Φράνκο.

Το ανησυχητικό της υπόθεσης είναι ότι οι Αρχές και οι πολιτικοί χαρακτηρίζουν τους διαδηλωτές ως τρομοκράτες! Αρκετοί από αυτούς δήλωσαν πως όσοι διαδηλώνουν και προκαλούν επεισόδια αποτελούν το νέο είδος ευρωπαϊκής τρομοκρατίας και για το λόγο αυτό θα πρέπει να επιτραπεί το ευρωπαϊκό φακέλωμα, θα πρέπει να υπάρχει αυστηρότερος έλεγχος στις μετακινήσεις των πολιτών και να θεσμοθετηθούν νέα μέτρα για την πρόληψη τέτοιων καταστάσεων. Ανήκουστα πράγματα! Εκείνοι που ευαγγελίζονται μια Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο της οικονομίας αλλά και του πολιτισμού και των ιδεών, που προωθούν την ιδέα της ομοσπονδίας, της δημοκρατίας και της πολιτικής σύνθεσης επιδιώκουν να απαγορεύσουν τις αντιδράσεις των λαών και να περιορίσουν τις μετακινήσεις τους. Η υπόθεση γίνεται ακόμα πιο τραγική αν αναλογιστεί κανείς ότι η πλειονότητα των ηγετών που επιθυμούν τη λήψη τέτοιων μέτρων προέρχονται από το χώρο των σοσιαλιστών! Μήπως οι λογικές αυτές θα επικρατήσουν και στην επιτροπή που αυτό το διάστημα ασχολείται με τη θέσπιση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος; Μήπως τελικά δεν επιδιώκεται η δημιουργία μιας ένωσης κρατών, οικονομιών, πολιτισμών και ιδεολογιών, αλλά απλώς η ενοποίηση μιας αγοράς με αποκλειστικό σκοπό τη μείωση των λειτουργικών εξόδων, όπως αρχικά είχε ξεκινήσει; Μήπως λειτουργούν στα πλαίσια των συγχωνεύσεων, που είναι και του συρμού, και τελικά όλα τα υπόλοιπα είναι φιλολογίες για να αποπροσανατολίσουν και να καθησυχάσουν τους πολίτες;

Παρά τις προσπάθειές τους, δυστυχώς και στον οικονομικό τομέα, η Ε.Ε. δεν φαίνεται να τα πηγαίνει ιδιαίτερα καλά. Αν προέκυψε κάποιο συμπέρασμα από τη σύνοδο της Βαρκελώνης, αυτό είναι ότι παραπέμπεται στις καλένδες η προοπτική της δημιουργίας μιας Ευρώπης που θα αντιταχθεί στον οικονομικό γίγαντα που βρίσκεται από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Λογικό, θα μπορούσε να υποθέσει κανείς, τη στιγμή που σε πολλά θέματα, οικονομικά ή όχι, ευρωπαίοι πολιτικοί λειτουργούν ως πρέσβεις ή ακόμα και ως καλοθελητές των αμερικανικών συμφερόντων. Η Γερμανία θα μπορούσε να θεωρηθεί ο ζημιωμένος της υπόθεσης, αφού τα τελευταία χρόνια είχε αναπτύξει μια ιδιαίτερη δυναμική και φαινόταν ότι θα αποτελούσε τον πόλο συσπείρωσης των ευρωπαϊκών οικονομικών προσπαθειών, όμως η ευκαιρία φαίνεται πως χάθηκε. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, ο πληθωρισμός στις χώρες της Ε.Ε. αυξάνεται, η ανεργία επίσης, σε αντίθεση με τις εξαγωγές που μειώνονται. Φαίνεται ότι οι ελπίδες και οι προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί σε ένα κλίμα οικονομικής και πολιτικής ευεξίας αποδείχθηκαν φρούδες, αφού η κρίση που ξεκίνησε από τις αμερικανικές αγορές παρέσυρε και τις ευρωπαϊκές. Το ευρωπαϊκό νόμισμα, από την ημέρα της κυκλοφορίας του διαρκώς υποτιμάται σε σχέση με το δολάριο, στοιχείο ενδεικτικό για την δυναμική της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Τελικά τι φταίει και τι θα μπορούσε να γίνει; Ας μου επιτραπεί μια πρόβλεψη. Πιστεύω ότι τελικά στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες θα υπάρξει μια στροφή προς τις συντηρητικές παρατάξεις, που θα ασκήσουν αυστηρότερες πολιτικές, οι οποίες όμως δεν θα περιοριστούν στον οικονομικό τομέα, με κυριότερο σκοπό την βελτίωση των οικονομικών μεγεθών. Ασφαλώς κάτι τέτοιο θα δημιουργήσει ποικίλες αντιδράσεις και αναταράξεις στην ευρωπαϊκή κοινωνία, αφού ως γνωστό σε αυτές τις περιπτώσεις πλήττονται κυρίως τα χαμηλά οικονομικά στρώματα. Δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει που θα οδηγήσει μια τέτοια πολιτική, αν δηλαδή θα επιτύχει τη βελτίωση των οικονομικών μεγεθών και θα δώσει μια διαφορετική πνοή στο όνειρο της ευρωπαϊκής ενοποίησης ή αν θα προκαλέσει κοινωνικές εκρήξεις και εξεγέρσεις. Και τα δύο ενδεχόμενα μάλλον είναι εξίσου πιθανά. Στην Ελλάδα ίσως δεν έχουμε αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει στα θέματα της Ε.Ε. (εδώ δεν έχουμε αντιληφθεί τι ακριβώς σημαίνει για την οικονομία μας η χρήση του ενιαίου νομίσματος!), μιας και ασχολούμαστε με πιο σοβαρά θέματα (ας όψονται τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί μας!), όταν όμως θα σταματήσουν οι επιδοτήσεις, τα ΚΠΣ και τα ευρωπαϊκά προγράμματα, όταν θα κληθούμε να υιοθετήσουμε τις ντιρεκτίβες της Ε.Ε. για τους διάφορους παραγωγικούς κλάδους, όταν θα πρέπει να κολυμπήσουμε στα βαθιά μαζί με τις άλλες χώρες, θα μας κακοφανεί και θα αρχίσουμε τις γκρίνιες. Όταν θα βρεθούμε φακελωμένοι χωρίς να το καταλάβουμε, όταν η αντίδραση σε πολιτικές αποφάσεις και οι διαδηλώσεις θεωρηθούν ανθελληνικές ή τρομοκρατικές πράξεις (όπως έγινε με όσους εναντιώθηκαν στην ανάληψη της Ολυμπιάδας του 2004), θα είναι αργά. Ας μην παραμένουμε αδρανείς και παθητικοί, αν δεν θέλουμε να βρεθούμε προ δυσάρεστων εκπλήξεων.

Τάσος Τάσκαρης
ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ

Το άρθρο αυτό βρίσκεται δημοσιευμένο στην Πύλη www.nygma.gr
στη διεύθυνση http://www.nygma.gr/mag/articles/Article.asp?ar_id=536&ac_id=7