Πάντα ήθελα να γράψω κάτι σχετικά με το αγαπημένο μου χόμπυ, τη Φόρμουλα 1 (και λέω χόμπυ και όχι σπορ, διότι δεν μπορώ να πω ότι... προσωπικά αθλούμαι γράφοντας άρθρα ή διαβάζοντας περιοδικά και ιστοσελίδες, ακόμα και αν χοροπηδώ στον καναπέ όταν παρακολουθώ τους αγώνες!) και για αφορμή βρήκα τη θλιβερή επέτειο των 8 χρόνων από τον θάνατο του μεγάλου Ayrton Senna da Silva. Ήταν Πρωτομαγιά του 1994, στο grand prix της Ίμολα, τότε που ο θρύλος αυτός μπήκε για τελευταία φορά στη ζωή του σε μονοθέσιο...

Ανήκω στους λάτρεις του αθλήματος από μικρό παιδί και ναι, το ομολογώ, είμαι και εγώ ένας από αυτούς τους «τρελούς» που στις αρχές Μαρτίου, στην έναρξη του πρωταθλήματος, όπως και άλλες 2-3 φορές το χρόνο, ξυπνάω τα χαράματα και ανοίγω την TV για να βρεθώ και εγώ εκεί... στον μαγικό κόσμο της Φ1! Φυσικά δεν είμαι ο μόνος, καθώς οι εκκινήσεις κάθε grand prix (και ειδικά του Μονακό) είναι γεγονότα που έρχονται τρίτα σε τηλεθέαση παγκοσμίως, πίσω μόνο από τους Ολυμπιακούς αγώνες και το Μουντιάλ ποδοσφαίρου, τα οποία διοργανόνονται όμως κάθε 4 έτη και όχι 17 φορές το χρόνο. Σύμφωνα με την AGB, 100.000 άτομα άνοιξαν την τηλεόραση στις 5 το πρωί την πρώτη Κυριακή της Άνοιξης για να παρακολουθήσουν τον πρώτο αγώνα ζωντανά, όταν πριν λίγα χρόνια ήταν ελάχιστοι, πράγμα που πιστοποιεί ότι τα τελευταία χρόνια η Φόρμουλα 1 γνωρίζει μεγάλη άνθηση και στη χώρα μας. Καταλυτική επίδραση είχε και το περιβόητο πια «ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ», το οποίο κατά τη γνώμη μου δεν είχε πολλές ευεργετικές συνέπειες για το σπορ.

Ξαφνικά ξεφύτρωσαν από το πουθενά διάφοροι «γκουρού» που παρουσιάζονται ως ειδικοί του χώρου και λένε ό,τι τους κατέβει! Γνωρίζουν απ’ έξω όλες τις αποδόσεις όλων των συνδυασμών κάθε κουπονιού του στοιχήματος αλλά μέχρι εκεί! Δεν νομίζω ότι αποτελούν ό,τι πιο αξιόπιστο υπάρχει. Όμως εκτός από αυτό, το Στοίχημα δημιούργησε κάτι σαν μόδα, ειδικά στους νέους. Στις μέρες μας φαίνεται να μιλάς και να δείχνεις ότι ασχολείσαι με την Φόρμουλα 1 είναι πολύ trendy! Όπως είπε και κάποιος γνωστός μου ειρωνικά: «Οδηγώ το Punto GΤ με τα δυο μπουριά και τα φιμέ τζάμια και, έχοντας βάλει τη μουσική στη διαπασών, φοράω το κόκκινο καπελάκι γιατί είμαστε πια πρωταθλητές και θεωρούμαι πρώτη μούρη... άσχετα αν δεν ξέρω τίποτα άλλο από Φ1 πέρα από τον Michael Schumacher»!

Βεβαίως ο Μ. Schumacher έχει γράψει τη δική του χρυσή σελίδα στο άθλημα και είναι αναμφίβολα ο καλύτερος εν ενεργεία οδηγός, όμως Φόρμουλα 1 δεν σημαίνει μόνο Michael. Βέβαια, εν μέρει η Schumi-mania είναι δικαιολογημένη, πρόκειται για μεγάλο οδηγό, αλλά χαρακτηρισμοί όπως «μοναδικός» ή «βασιλιάς της βροχής» είναι υπερβολικοί. Γιατί δεν επιτρέπεται να αγνοούμε και τους υπόλοιπους που έγραψαν τη δική τους (τεράστια) ιστορία, αλλά είχαν την ατυχία να μεσουρανήσουν πριν γίνει το άθλημα αυτό τόσο δημοφιλές στη χώρα μας!

Όπως για παράδειγμα ο Ayrton Senna που ανέφερα στην αρχή. Αποτελούσε μόνος του αιτία ν’ αγαπήσεις το άθλημα. Τι να πρωτοθυμηθώ γι αυτόν! Ποιος Schumi, βασιλιάς της βροχής; Την πρώτη του κιόλας χρονιά, το 1984, υπό καταρρακτώδη βροχή στο πριγκιπάτο του Μονακό κατόρθωσε οδηγώντας μια Toleman, ένα σαράβαλο, ένα «φορτηγό», να προσπερνά ένα ένα τα αυτοκίνητα ξύνοντας τις μπαριέρες και ακολουθώντας γραμμές που κανείς δεν τολμούσε να πατήσει, έφτασε στη δεύτερη θέση και ενώ ήταν ζήτημα χρόνου να προσπεράσει τον Prost και να νικήσει, ο αλυτάρχης για να γλιτώσει ρεζίλεμα του Γάλλου διέκοψε τον αγώνα με τη δικαιολογία πως έβρεχε πάρα πολύ και κινδύνευαν όλοι οι αγωνιζόμενοι! Επίσης, αρκετά χρόνια αργότερα, το 1993 στο grand prix Ευρώπης, πάλι με βροχή κατάφερε να προσπεράσει 4 αυτοκίνητα στον πρώτο μόλις γύρο (!!) και κέρδισε τόσο άνετα που πραγματοποίησε και ένα επιπλέον πιτ στοπ μόνο και μόνο για να χαιρετήσει τους μηχανικούς του! Μπορώ να γράψω πολλά ακόμα, αλλά ήταν και πολλοί άλλοι οδηγοί που επιβάλλεται ν’ αναφέρω! Mansell, Prost, Lauda, ή ακόμη πιο πριν ο Stewart, ο Clark, o Fangio και φυσικά, ο επίσης πρόωρα αδικοχαμένος, ο εκπληκτικός Gilles Villeneuve. Πέρα από οδηγούς υπήρχαν φυσικά και εμπνευσμένοι άνθρωποι όπως ο Ε. Ferrari και ο Τyrell που πρόσθεσαν το δικό τους λιθαράκι ώστε να είναι η Φόρμουλα 1 αυτό που είναι σήμερα! Μην στεκόμαστε λοιπόν μόνο στον Schumacher και στο σλόγκαν «Πάτα γκάζι στα κέρδη» του ΟΠΑΠ, χωρίς να θέλω να πω πως είναι κακό να παίξει κανείς μερικές φορές!

Μερικοί απαξιώνουν τη σημερινή Φόρμουλα 1 και τη θεωρούν απλά και μόνο ένα περιφερόμενο θίασο ή άλλη μια διαφημιστική πλατφόρμα για τις πολυεθνικές. Συμφωνώ πως έχει χάσει αρκετό από τον ρομαντισμό της, όπως ότι τα λεφτά που εμπλέκονται είναι πολλά και τα συμφέρονται μεγάλα. Ίσως η δεκαετία του 80 να ήταν η καλύτερη εποχή για την Φόρμουλα 1 και να μην επαναληφθεί ποτέ.

Δεν πάει όμως να εξακολουθεί να προσφέρει μοναδικές συγκινήσεις. Η Φόρμουλα 1 είναι ένα ΟΜΑΔΙΚΟ και όχι ατομικό σπορ, όπως οι περισσότεροι πιστεύουν. Εκτός από έναν γρήγορο οδηγό που πρέπει να τερματίσει πρώτος, απαιτούνται ανυπολόγιστες ποσότητες φαιάς ουσίας και πάμπολλες εργατοώρες δουλειάς από top μυαλά και τεχνικό προσωπικό στην αεροσύραγγα ή στο εργαστήριο για να σχεδιαστεί μια επαναστατική πτέρυγα ή ένας νέος κινητήρας αντίστοιχα που θα κάνει το μονοθέσιο μερικά δέκατα του δευτερολέπτου πιο γρήγορο. Απαιτείται επίσης καθαρό μυαλό πριν τον αγώνα για τη σωστή στρατηγική από τον τεχνικό διευθυντή και για την επιλογή των ρυθμίσεων του αυτοκινήτου από τον αρχιμηχανικό και τον οδηγό, όπως επίσης απίστευτη αυτοσυγκέντρωση του οδηγού στις κατατακτήριες δοκιμές για τον τέλειο γύρο που θα τον φέρει πιο κοντά στην pole position, άριστος συγχρονισμός στην ομάδα του πιτ κατά τον ανεφοδιασμό καθώς και άλλα χίλια δυο που θα κρίνουν αν μια ομάδα θα είναι απλά καλή ή η πρωταθλήτρια! Είναι τόσες οι παράμετροι που το συγκεκριμένο σπορ μπορεί να γοητέψει από τον πιο απαιτητικό επιστήμονα μέχρι τον απλό φίλο της αγωνιστικής οδήγησης.

Μου αρέσει πολύ η Φόρμουλα 1 και για πολλούς άλλους λόγους. Για την φανταστική ατμόσφαιρα και τους εκπληκτικούς οπαδούς της που ποτέ δεν έχουν καταφύγει σε πράξεις βίας. Για τον χαρακτηριστικό ήχο των κινητήρων. Για τις μάχες και τα προσπεράσματα. Γιατί κάθε αγώνας είναι απρόβλεπτος, μέχρι την τελευταία στιγμή κάτι μπορεί να πάει στραβά. Γιατί μια μικρή ομάδα όπως η Sauber μπορεί να βάλει τα γυαλιά σε γίγαντες και να κάνει κολοσσούς σαν την Jaguar- Ford και την Honda να ψάχνονται. Πάνω απ’ όλα γιατί ταυτίζοντάς μας με τον οδηγό που υποστηρίζουμε «βιώνουμε» εμπειρίες που εμείς οι κοινοί θνητοί δεν θα έχουμε ποτέ την τύχη να ζήσουμε!

Ας μη θεωρούμε λοιπόν την Φόρμουλα 1 απλά μια νέα μόδα και ας κοιτάξουμε και λίγο πιο βαθιά! Δεν καθιερώθηκε τυχαία ως η κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού και ως το δεύτερο δημοφιλέστερο άθλημα παγκοσμίως!

Νίκος Μαζαράκης ΦΟΙΤΗΤΗΣ-ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΣ (Φοιτητής Χημ. Μηχανικών Ε.Μ.Π.)