Έξι μόνο ημέρες στην Άγκυρα αρκούν για να αντιληφθεί οποιοσδήποτε δημοσιογράφος - ήτοι, «κάποιος που γράφει σε πέντε λεπτά αυτό για το οποίο άλλοι χρειάζονται πέντε χρόνια», κατά πώς έλεγε ο καθηγητής - το μέγεθος της άγνοιάς του για τα συμβαίνοντα στην Τουρκία.

Και, βέβαια, η άγνοια αυτή μπορεί να έχει πλήθος δικαιολογιών, αλλά όταν τυχαίνει να αποτελεί προέκταση της επίσημης γνώσης που υπάρχει στην Αθήνα προκαλεί εύλογες ανησυχίες, εάν όχι φόβους. Ας δούμε, ως εκ τούτου, μερικούς μύθους και μερικές πραγματικότητες:

1. Κρατούσα αντίληψη, εντός των τειχών, είναι πως ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Τουρκίας είναι προς όφελος της ειρήνης και της ελληνοτουρκικής προσέγγισης ή και επίλυσης των διαφορών. Σωστά, μόνο που αυτό δεν σημαίνει ότι οι ευρωπαϊστές τής γείτονος έχουν άλλη πολιτική από τους μη ευρωπαϊστές. Αντιθέτως, οι αντιλήψεις και οι διεκδικήσεις της Άγκυρας δεν έχουν μεταβληθεί ούτε κατ' ελάχιστον από το καλοκαίρι του '99, οπότε άρχισε το ειδύλλιο Παπανδρέου - Τζεμ.

2. Στην Αθήνα έχουν ακόμη την πεποίθηση πως πολλές από τις απειλές της Τουρκίας οφείλονται στα πολιτικά προβλήματα που ταλανίζουν τη γείτονα χώρα. Σωστά, μόνο που αυτές δεν είναι κενές περιεχομένου. Όταν ένας Τούρκος πολιτικός λέει πως η επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια θα προκαλέσει πόλεμο το εννοεί.

3. Η περίφημη διάσταση του πολιτικού κατεστημένου από τον στρατό - με τον έναν στον ρόλο της περιστεράς και τον άλλο στον ρόλο του γερακιού - είναι άλλος ένας μύθος. Στην πραγματικότητα, οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο αλληλοσυμπληρώνονται και συχνά το ένα αποτελεί προέκταση του άλλου.

4. Η Ελλάδα δεν αποτελεί το πρώτο ενδιαφέρον της Τουρκίας - είναι απλώς μία από τις χώρες με τις οποίες έχει προβλήματα.

Συνοπτικά και ως συμπέρασμα: οι ελληνοτουρκικές σχέσεις μπορούν και πρέπει να προχωρήσουν εφόσον υπάρχει εθνικό και πολιτικό συμφέρον. Διαφορετικά, έχουμε να κάνουμε με αφέλεια ή με μια περίεργη αντίληψη ηθικής - και τα δύο
ασύμβατα με την ίδια τη φύση και το περιεχόμενο της πολιτικής.

Αναδημοσίευση από "ΤΑ ΝΕΑ", 12-06-2002, Σελ.: N06
Κωδικός άρθρου: A17360N063

Ειρήνη Καρανασοπούλου