Tο χτύπημα τον βρήκε στο σαγόνι και τον έκανε να περιστραφεί γύρο από τον εαυτό του, με ορμή και δύναμη, σαν ένας τεράστιος κόσμος μέσα στο κενό. Ο θόρυβος ακούστηκε σαν χίλιοι κεραυνοί και συνοδεύτηκε από τις κραυγές χιλίων ψυχών που ουρλιάζουν από την αγωνία και παρακαλούν για λύτρωση. Ο άνεμος που προκλήθηκε από το περιστρεφόμενο σώμα ήταν ικανός να σαρώσει ολόκληρες πόλεις σε μια στιγμή και να δώσει ταχύτητα σε ένα καράβι ώστε αυτό να φτάσει στο φεγγάρι. Τα μάτια του δάκρυσαν για μια στιγμή από τον πόνο, αλλά τα δάκρυα εξατμίστηκαν γρήγορα από την Ιερή οργή και τον θυμό καθώς ο Άγγελος του Φωτός ετοιμάστηκε να δώσει το δικό του χτύπημα.

Τα μάτια του άστραψαν σαν δυο γιγάντιοι ήλιοι και το πρόσωπό του παραμορφώθηκε από μια έκφραση μίσους. Άπλωσε τα χέρια του με μια απότομη κίνηση και χιλιάδες κεραυνοί γεννήθηκαν από κάθε δάχτυλό του. Φως που θα μπορούσε να φωτίσει ολόκληρο το σύμπαν, δύναμη που θα μπορούσε να το καταστρέψει. Το φωτεινό μονοπάτι ξεχύθηκε σαν ορμητικός χείμαρρος ανάμεσα στα άστρα καταστρέφοντας και δημιουργώντας ύλη στο πέρασμά του για να καταλήξει με τρομαχτική ορμή στο στήθος του Αγγέλου του Σκότους. Το ουρλιαχτό του πόνου του αντηχεί αιώνια στα σκοτεινά σημεία του σύμπαντος και ο Άγγελος του Φωτός χαμογέλασε όταν τον άκουσε. Σκοτάδι ξεχυνόταν από το στήθος του Άλλου σαν γιγάντιο πέπλο και σχιζόταν προς όλες τις κατευθύνσεις.

Ο Άγγελος του Φωτός σταμάτησε. Ένοιωθε λίγο πιο αδύνατος τώρα, λίγο πιο άδειος, αλλά ο Άλλος θα έπρεπε να νοιώθει χειρότερα. Το βλέμμα του αποσπάστηκε από αυτό που είχε αφήσει πίσω του το ποτάμι των κεραυνών. Νέα άστρα, νέοι κόσμοι, λουσμένοι σε ένα καταιγισμό λάμψης. Καθαροί, γεμάτοι φως.

Ο Άγγελος του Σκότους σηκώθηκε με μια απότομη κίνηση και τα άστρα μετατοπίστηκαν ακολουθώντας τον. Με μια κραυγή συγκέντρωσε την προσοχή του στον Άλλον, τον εχθρό, αυτόν που βεβήλωσε το σκοτάδι με την παρουσία του. Μια τεράστια σφαίρα σκότους υλοποιήθηκε γύρω από τον Άλλον και τον τύλιξε. Tο αχνό φως που φαινόταν μέσα της άρχισε να εξασθενεί καθώς το σκοτάδι δυνάμωνε και πύκνωνε. Τα άστρα γύρω από τον Άγγελο του Σκότους τρεμόπαιξαν, το φως μειώθηκε και νέες σκιές γεννήθηκαν. Η σφαίρα που τύλιξε τον Άγγελο του Φωτός έγινε ακόμα πιο σκοτεινή απορροφώντας τα πάντα, ακόμα και τις κραυγές του, αν μπορούσε πια να φωνάξει. Ο Άγγελος του Σκότους χαμογέλασε καθώς είδε πως το σκοτάδι στη σφαίρα είχε γίνει αγνό. Σκοτάδι πέρα από τα όρια του ορισμού, αφού κανείς άνθρωπος δεν το αντίκρισε ποτέ για να μπορέσει να το περιγράψει. Σκοτάδι που ρουφούσε το φως με τέτοια ένταση που θα μπορούσε να τυφλώσει για πάντα έναν άνθρωπο ή ακόμα και να του τραβήξει στο χάος την ίδια του τη ζωή.

Είχε τελειώσει άραγε;

{{ ΟΧΙ !! }} Ο Άγγελος του Σκότους κραύγασε καθώς είδε το σκοτάδι του, μέρος από το σώμα του, μέρος από τη ζωή του, να σχίζεται με ένα κρότο που συντάραξε το μέχρι τότε δημιουργημένο σύμπαν καθώς ο Άλλος δραπέτευε με ορμή από τη σφαίρα που τον είχε κλείσει. Τα μάτια του έτσουξαν από τη λάμψη καθώς ο Άλλος ήταν και πάλι ελεύθερος.

Το σκοτάδι από τα απομεινάρια της σφαίρας μπλέχτηκε με τη λάμψη του Φωτεινού, το μαύρο ενώθηκε με το άσπρο και για πρώτη φορά δημιουργήθηκε γκρίζο. Η μέρα μολύνθηκε από τη νύχτα και η νύχτα μολύνθηκε από τη μέρα. Νέοι κόσμοι δημιουργήθηκαν, κόσμοι όπου το φως και οι σκιές ήταν σε ισορροπία, άλλοι που το φως ή το σκοτάδι υπερίσχυε, όμως συνυπήρχαν.

Κόσμοι που καταστράφηκαν λίγο μετά τη δημιουργία τους από τη συνέχιση της Ιερής Μάχης.

Η Μάχη συνεχίστηκε. Δεν υπάρχει χρονικό μέτρο επινοημένο από τον άνθρωπο για ορίσει τη διάρκειά της, από την αρχή ως τη διακοπή της. Με κάθε νέο χτύπημα ένα ποσό κάθε δύναμης εξουδετερωνόταν από την άλλη. Φως και σκοτάδι αλληλοαναιρούνταν. Σε κάθε χτύπημα κάθε Άγγελος γινόταν πιο αδύναμος, είτε επειδή χτυπούσε, είτε επειδή τον χτυπούσαν. Η Επαφή του Φωτεινού με το Σκοτεινό είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή ενός μέρους και των δύο. Σιγά σιγά, τα χτυπήματα που μετέβαλλαν και διαμόρφωναν το σύμπαν στην αρχή της μάχης, έγιναν πιο αδύναμα και δεν μπορούσαν να το επηρεάσουν στην ολότητά του. Ήταν ικανά ακόμα όμως να καταστρέψουν, να δημιουργήσουν ή να μεταβάλλουν τη δομή ενός Κόσμου.

Στο τέλος οι δυο Δυνάμεις χτύπησαν ταυτόχρονα. Και χτύπησαν με όλη την ένταση που τους είχε απομείνει.

Εξαπολύθηκε Φως. Και εξαπολύθηκε Σκοτάδι.

Οι Άγγελοι οδήγησαν τη δύναμή τους ο ένας εναντίον του άλλου. Το σύμπαν γνώρισε τότε για τελευταία φορά το Αγνό φως και το Αγνό σκοτάδι, καθώς πλησίαζε η στιγμή της σύγκρουσης. Ο Θόρυβος από την τελική ένωση ήταν τόσο τρομερός που ακούστηκε σε ολόκληρη τη δημιουργία. Ένα ποτάμι από κάθε είδος

Γιώργος Τσιφτσής ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ ((Ήταν ενάαα μικρό καράααβι, ήταν ενάα..)) Άλλα άρθρα του