www.nygma.gr - ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ (Ιστορίες)
Tο χτύπημα τον βρήκε στο σαγόνι και τον έκανε να περιστραφεί γύρο από τον εαυτό του, με ορμή και δύναμη, σαν ένας τεράστιος κόσμος μέσα στο κενό. Ο θόρυβος ακούστηκε σαν χίλιοι κεραυνοί και συνοδεύτηκε από τις κραυγές χιλίων ψυχών που ουρλιάζουν από την αγωνία και παρακαλούν για λύτρωση. Ο άνεμος που προκλήθηκε από το περιστρεφόμενο σώμα ήταν ικανός να σαρώσει ολόκληρες πόλεις σε μια στιγμή και να δώσει ταχύτητα σε ένα καράβι ώστε αυτό να φτάσει στο φεγγάρι. Τα μάτια του δάκρυσαν για μια στιγμή από τον πόνο, αλλά τα δάκρυα εξατμίστηκαν γρήγορα από την Ιερή οργή και τον θυμό καθώς ο Άγγελος του Φωτός ετοιμάστηκε να δώσει το δικό του χτύπημα.
Ο Άγγελος του Φωτός σταμάτησε. Ένοιωθε λίγο πιο αδύνατος τώρα, λίγο πιο άδειος, αλλά ο Άλλος θα έπρεπε να νοιώθει χειρότερα. Το βλέμμα του αποσπάστηκε από αυτό που είχε αφήσει πίσω του το ποτάμι των κεραυνών. Νέα άστρα, νέοι κόσμοι, λουσμένοι σε ένα καταιγισμό λάμψης. Καθαροί, γεμάτοι φως.
Οι Άγγελοι οδήγησαν τη δύναμή τους ο ένας εναντίον του άλλου. Το σύμπαν γνώρισε τότε για τελευταία φορά το Αγνό φως και το Αγνό σκοτάδι, καθώς πλησίαζε η στιγμή της σύγκρουσης. Ο Θόρυβος από την τελική ένωση ήταν τόσο τρομερός που ακούστηκε σε ολόκληρη τη δημιουργία. Ένα ποτάμι από κάθε είδος ξεχυνόταν από τα σωθικά κάθε Αγγέλου για να καταλήξει με ορμή σε ένα χαώδες συνοθύλευμα, μεγάλο όσο το Ηλιακό σύστημα, από αλληλοεπικαλυπτόμενες δέσμες, που έτριζε και βογκούσε από τη συνεχώς αυξανόμενη ενέργεια που συσσωρευόταν. Η Σφαίρα του Χάους μεγάλωσε. Τώρα δεν υπήρχε φως, δεν υπήρχε σκοτάδι, όλα ήταν Ένα και όλα ήταν Τίποτα. Σκιές και λάμψεις τρεμόπαιζαν καθώς οι δυο Άγγελοι βογκούσαν από την προσπάθεια να επικρατήσει ο ένας πάνω στον άλλον. Μέχρι που έχασαν και οι δύο τις αισθήσεις τους, ταυτόχρονα. Η Σφαίρα του Χάους έφυγε από τον έλεγχό τους. Τρεμόπαιξε για μια στιγμή και μετά εξερράγη. Η Τρομερότητα της στιγμής είναι πέρα από κάθε δυνατή περιγραφή. Καθώς το χάος άρχισε να απλώνεται για να μπει σε μια τάξη, λάμψεις και σκιές από την έκρηξη απλώθηκαν μέχρι τις παρυφές του σύμπαντος δίνοντάς του νέα μορφή. Πολλοί ανθρώπινοι αιώνες πέρασαν μέχρι ο θόρυβος από την έκρηξη να σωπάσει. Οι Άγγελοι, αναίσθητοι ακόμα, έγιναν αδύναμοι, τόσο που η δύναμή τους ήταν μηδαμινή μπροστά σ' αυτό που είχαν προκαλέσει. Έγιναν κομμάτια ενός κόσμου που οι ίδιοι δημιούργησαν. Ο καθένας τώρα διαχωρίζει τη δύναμη του από τη δύναμη του άλλου. Ο ένας συλλέγει φως και ελευθερώνει σκοτάδι. Ο άλλος συλλέγει σκοτάδι και ελευθερώνει φως. Και το σύμπαν γνώρισε την ηρεμία, την ειρήνη, την εξέλιξη με τους δικούς του κανόνες, όσο καιρό κοιμόνταν. Αυτή ήταν η πρώτη μάχη. Η τελική μάχη δεν έχει δοθεί ακόμα.
Ο πάπυρος τελείωνε με αυτή τη δυσοίωνη πρόταση, “Η τελική μάχη δεν έχει δοθεί ακόμα”. Ο Σάντικ τον γύρισε ανάποδα μήπως υπάρχει τίποτα κρυμμένο από πίσω. «Μπα!» Μετά τον σήκωσε στο φως του πυρσού του, μήπως υπήρχε μια άλλη γραφή πίσω από αυτά που είχε διαβάσει, κάτι να τον βοηθήσει εδώ που βρισκόταν. «Σάντικ!» ακούστηκε μια φωνή από πίσω του. Ο κλέφτης πετάχτηκε και γύρισε απότομα, κρατώντας τον πάπυρο με το ένα χέρι και τον πυρσό του με το άλλο. «Βρήκες τίποτα;» Ήταν ο Γκραβ και μάλιστα έμοιαζε σαν να είχε περάσει μέσα από κάμποσους τοίχους. Ήταν γδαρμένος παντού, τα ρούχα του ήταν σκισμένα και είχε σημάδια κάπνας στο πρόσωπό του. «Όχι» απάντησε ο Σάντικ, «μόνο κάτι παλιούς πάπυρους, τίποτα χρήσιμο. Τι έπαθες εσύ;» «Δε θες να μάθεις! Βρήκα ένα άνοιγμα, μπορούμε να προχωρήσουμε.» «Είσαι χτυπημένος;» «Όχι, όχι. Κάτι χρήσιμο στους παπύρους;» «Μπα, βλακείες. Προχώρα και σε ακολουθώ.» Το βλέμμα του Γκραβ έκρυβε μια δόση πανικού, σαν να είχε δει από πολύ κοντά το τέλος του κάμποσες φορές και είχε ξεφύγει κάθε φορά παρά τρίχα. Παρ’ όλ’ αυτά έγνεψε στωικά και άρχισε να περπατάει. Ο Σάντικ πέταξε το αρχαίο κείμενο που είχε βρει στο πάτωμα και ξεκίνησε να φύγει. Μετά από δυο λεπτά όμως το μυαλό του γύρισε πίσω και διαπίστωσε κάτι ιδιαίτερα ανησυχητικό. Είχε κρατήσει κατά λάθος τον πάπυρο πάνω από τη φωτιά του πυρσού του για λίγο. Για λίγο, αρκετή ώρα όμως για κάποιον κοινό πάπυρο να λαμπαδιάσει. Ρίχνοντας ένα κλεφτό βλέμμα πίσω από την πλάτη του, στο δωμάτιο με την παλιά βιβλιοθήκη είδε μόνο σκιές. Και για κάποιο περίεργο λόγο ανατρίχιασε ολόκληρος.
|
Το άρθρο αυτό βρίσκεται δημοσιευμένο στην Πύλη www.nygma.gr
στη διεύθυνση http://www.nygma.gr/mag/articles/Article.asp?ar_id=574&ac_id=8