Η πρώτη εντύπωση για το σχέδιο που προτείνεται είναι ότι μάλλον ανοίγει εκεί μία «Κερκόπορτα» για τους Οθωμανούς που θα δημιουργήσει ένα κλίμα ανασφάλειας και στο νησί και στην εξωτερική μας πολιτική και στο στρατό μας, που πρέπει να βρίσκεται σε ετοιμότητα.

Δυστυχώς η Τουρκία έχει ξαναδώσει «παραστάσεις» με ακρότητες όπου ο ανεξέλεγκτος όχλος υποκινημένος από κρυφές και άγνωστες δυνάμεις Ισλαμικής προελεύσεως καταφέρνει τελικά να επιβάλει πολιτικές και κλίμα φόβου, όπου η επίσημη πολιτική δεν καταφέρνει να ικανοποιήσει, είτε το δημόσιο αίσθημα της Τουρκίας, είτε τις κρυφές επιδιώξεις της που θα θεωρηθούν απαράδεκτες αν τεθούν στο διπλωματικό τραπέζι.

Έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα όχι μόνο για το Κυπριακό αλλά παγκοσμίως, είναι προφανές ότι οι προτεινόμενες λύσεις δείχνουν πολιτικές κινήσεις, ενώ ουσιαστικά έχουν καθαρά οικονομικό χαρακτήρα.

Αν προχωρήσουμε λοιπόν σ’ αυτή την ελβετικού τύπου διακυβέρνηση του νησιού, νομίζω ότι η ιδέα μιας «οικονομικής» ένωσης των δύο μερών θα δημιουργήσει προβλήματα ανάλογα με την συνένωση των δύο Γερμανιών πράγμα που πρέπει να αποφευχθεί.

Μία εναλλακτική πρόταση – που θα βασιστεί στα Ευρωπαϊκά πρότυπα, αφού το ζητούμενο είναι η ένταξη της Κύπρου στην ΕΟΚ και μετά και της Τουρκίας- είναι να ενταχθεί η Ελληνοκυπριακή πλευρά που αποτελεί και το «υγιές» οικονομικά κράτος, αναλαμβάνοντας την υποχρέωση να «εντάξει» και το τουρκοκυπριακό τμήμα το οποίο χρήζει βοηθείας για να καταφέρει να ενταχθεί.

Κακά τα ψέματα, η βόρεια Κύπρος που τελεί υπό το ιδιάζον αυτό καθεστώς, όπως αντιστοίχως και τα βαλκανικά και τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, όσα κεφάλαια και να πέσουν στην οικονομία τους θα τα ρουφήξουν σαν στεγνό χώμα το νερό και πάλι δεν θα έχει λυθεί τίποτε (βλέπε το παράδειγμα του ΟΤΕ στη Ρουμανία). Απαιτείται ένα χρονικό μεσοδιάστημα, ένα σχέδιο Μάρσαλ για να ορθοποδήσουν οικονομικά.

Ο τρόπος που η ΕΟΚ διέθεσε χρήματα εδώ στην Ελλάδα (και μάλιστα υλοποιούνται αυτές τις μέρες) με σκοπό να γίνουν επενδύσεις αποκλειστικά στα Βαλκάνια, είναι μία μέθοδος για να διατεθούν αντίστοιχα κεφάλαια στη νόμιμη σημερινή κυβέρνηση της Κύπρου με σκοπό να επενδυθούν στο βορρά. Πίσω από αυτού του είδους τη διαχείριση, καθώς και μία κατανομή επιδοτήσεων με σχέση 70% νότος – 30% βορράς, που θα δοθούν για τον ίδιο σκοπό πάντα: την ανάπτυξη του βορρά, θα υπάρξουν και οι εγγυήσεις για τη ειρήνη στη περιοχή.

Αυτή θα είναι και η αρχή για να ξεκινήσει η είσοδος της Τουρκίας στην ΕΟΚ αργότερα.
Η αρχική εντύπωση ότι η Τουρκία μπορεί ανά πάσα στιγμή να επέμβει με το πρόσχημα ότι θίγονται τα κυριαρχικά δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων μέσα σ’ αυτό το ομόσπονδο κράτος δεν υφίσταται, διότι θα μπορούσε οιαδήποτε στιγμή να επιτεθεί – ακόμη και τώρα – «ανακαλύπτοντας» κάποιο πρόσχημα.

THEODOROS PRITZIS ΙΑΤΡΙΚΗ