[ printer friendly version
- στείλτε τη σελίδα με e-mail ]
|
Μάταιο και αγαθό ταξίδι του πολεμιστή του νερού
|
10/12/2002
|
Και έτσι μέσα στην θλίψη και τα ερωτηματικά της σκέψης του, καβάλησε το φωτεινό άρμα του ύπνου -έφυγε και ταξίδεψε ξανά. Το πρωί ξύπνησε κουρασμένος λες και είχε ζήσει στα αλήθεια. Κάπου αλλού ένας μικρός ήλιος ξεπρόβαλε στο δάσος και όλα τα πλάσματα έστρεψαν ασυναίσθητα το κεφάλι τους ρουφώντας τον άπληστα. Διάβολε! απάντησε με μια άρρωστη και αδύναμη φωνή ένα από αυτά. "Με αυτήν την ελπίδα της φωτιάς σε λίγο μπορεί να γιατρευτούμε ολότελα!". Μακριά ο μικρός πήγε στον καθρέφτη του, πλύθηκε, έβαψε τον μισό εαυτό του όσο μπορούσε, φόρεσε το χαμόγελο του και έπεσε στο κενό. Το βράδυ θα περίμενε να βουτήξει στην θάλασσα της ζέστης του, αποκαμωμένος για να την σκεφτεί πάλι καθώς και όλα όσα έφτιαξε ή διέλυσε ή όσα σκέφτηκε να φτιάξει και να διαλύσει.
Μόλις όμως την έβλεπε θα ήθελε να γινόταν ο σιδερένιος, ο άτρωτος και ο κυρίως ο λιγομίλητος ειλικρινής που ονειρευόταν. Πάντα όταν την σκέφτεται, θέλει να πετάξει την ελεεινή μπογιά και διάφανος - σχεδόν νερένιος - προσπαθεί να πάρει. Να πάρει μέχρι το άλλο πρωί. Κυρίως όμως δεν θέλει να φαίνεται. Παντού του απομυζούν το φως και τον κλωτσούν προς τα πίσω.
Στο τέλος συνεχίζει να σκαλίζει κουρασμένες φράσεις πατώντας τα κουμπιά του υπολογιστή του. Περιμένει το επόμενο κύμα...
* Για οσους φοβουνται καπου καπου... ή μαθαινουν
|
Σχολιασμός Άρθρου
(
έχουν καταχωρηθεί ήδη 1 σχόλια
)
|
Thomas S:
Όνειρα, αναζητήσεις, ελπίδα. Όλα τα θρέφει η αργόσυρτη σκέψη και η ακάματη προσμονή. Η γη γυρίζει πιο γρήγορα, όμως, απ' ότι φορές φανταζόμαστε. Η πραγματικότητα προσγειώνει με ιλιγγιώδη ταχύτητα ό,τι θέλει τον χρόνο του για να πετάξει. Έστω. Αρκεί να ξέρεις πως όλα από ψηλά είναι τόσο αλλιώτικα, τόσο γήινα, τόσο αληθινά διαφορετικά. (11/12/2002)
|
[εισαγωγή σχολίου]
|
|
[ printer friendly version
- στείλτε τη σελίδα με e-mail ]
|
|
|