Τελευταία, ιδιαίτερα μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στους δίδυμους πύργους, έχει αναπτυχθεί ένα κλίμα πανικού και υστερίας απέναντι σε κάθε ενδεχόμενο τρομοκρατικής ενέργειας. Ξεκινώντας από τη Νέα Ήπειρο και φτάνοντας και στη Γηραιά, αντιμετωπίζεται ως το μεγάλο κακό που απειλεί την εποχή μας. Κάποτε είχαμε το ναζισμό, έπειτα είχαμε τον ψυχρό πόλεμο, όπου στη Δύση οι μαμάδες απειλούσαν τα παιδιά τους ότι αν δεν φάνε όλο το φαγητό τους θα έρθει ο κακός μπολσεβίκος με τα κονσερβοκούτια και στο Σιδηρούν Παραπέτασμα με το αντίστοιχο παραμύθι όπου ο μπολσεβίκος αντικαθιστόταν από τον χοντρό καπιταλιστή που θα τους πιεί το αίμα. Σήμερα φτάσαμε να ακούμε τα αντίστοιχα παραμύθια, όπου ο κακός μουσουλμάνος τρομοκράτης θα πάρει το αεροπλάνο και θα καρφωθεί στη σχολική αυλή. Είναι πλέον σαφές ότι η Δύση ανησυχεί για τον μουσουλμανικό κόσμο, ο οποίος όμως κατέχει τα μεγαλύτερα κοιτάσματα πετρελαίου, δίχως τα οποία η Δύση θα επιστρέψει στο Μεσαίωνα. Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι οι ισορροπίες είναι ιδιαίτερα λεπτές.

Υπό το κλίμα αυτό, και μετά την έμπρακτη απόδειξη ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός, αφού η Αμερική βίωσε για πρώτη φορά μετά το Pearl Harbour νεκρούς στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, επικρατεί η λογική της τρομολαγνείας. Το πρόβλημα όμως που δημιουργείται είναι ότι με την πρόφαση της προστασίας των πολιτών αρχίζουν να καταπατώνται ατομικες ελευθερίες και δικαιώματα. Κάμερες τοποθετούνται παντού, παρακολουθώντας ενδεχόμενους στόχους τρομοκρατών, τα αστυνομικά όργανα αυξάνονται και αποκτούν το δικαίωμα σωματικών ελέγχων, προσαγωγών και συλλήψεων με συνοπτικές διαδικασίες, οι σωματικοί έλεγχοι στα αεροδρόμια γίνονται πολλές φορές χωρίς τον απαιτούμενο σεβασμό προς τους ταξιδιώτες και πρόσφατα μάλιστα παρατηρήσαμε και το φαινόμενο των συλλήψεων ή προσαγωγών ελληνων ταξιδιωτών σε ξένο έδαφος, χωρίς να δώσουν λογαριασμό στις αντίστοιχες ελληνικές αρχές, ως όφειλαν. Αρκούσε για αυτούς η ένδειξη του «πιθανού συνεργάτη της 17Ν». Διεθνές δίκαιο, ανθρώπινα δικαιώματα και λοιπές έννοιες είναι ψιλά γράμματα για κάποιους καθώς φαίνεται. Η κοινή γνώμη, επηρεασμένη από το καθεστώς τρομοκρατίας που έχει εντέχνως καλλιεργηθεί, δεν αντιδρά. Στην Αμερική οι πολίτες πιστεύουν πλέον ότι ο μπαμπούλας της Αλ Κάιντα πετάει πάνω από το Los Angeles ή τη Νέα Υόρκη και περιμένει την κατάλληλη στιγμή να χτυπήσει.

Ο φόβος και η ανησυχία μου είναι ότι όπως τόσα και τόσα άλλα εισήχθησαν στην Ελλάδα από τη Δύση, ίσως αποκτήσουμε κι εμείς την ασθένεια της τρομολαγνείας. Ιδιαίτερα μάλιστα με την προοπτική της διοργάνωσης της Ολυμπιάδας το καλοκαίρι του 2004 το φόβητρο της τρομοκρατίας αρχίζει να πλανάται και στη χώρα μας. Νόμοι και υπουργικές αποφάσεις έχουν ήδη ψηφιστεί ή βρίσκονται στα σπάργανα, αποσκοπώντας στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας. (Υπενθυμίζεται ότι ψηφίσματα κλήθηκε να υπακούσει ο ελληνικός λαός στην περίοδο της δικτατορίας.) Είναι γνωστό ότι το διάστημα εκείνο το κέντρο της Αθήνας θα είναι απροσπέλαστο ακόμα και για τους πεζους. Δεν γνωρίζω αν θα απαγορευτούν και οι συγκεντρώσεις άνω των τριών ατόμων. Το ίδιο έγινε και στις επίσκεψεις του Κλίντον και του Πάπα, καθώς και σήμερα στο Ζάππειο λόγω της Ελληνικής Προεδρίας. Η προσωπική μου ενόχληση και στις τρεις περιπτώσεις είναι δεδομένη, αφού αντιμετωπίσθηκα ως ύποπτος τρομοκράτης, ζητήθηκε ο προορισμός μου και απαγορεύθηκε η διέλευσή μου ακόμα και ως πεζού από κάποιο αστυνομικό όργανο το οποίο επεδείκνυε ιδιαίτερο ζήλο στην εκτέλεση της υπηρεσίας του.

Αναρρωτιέμαι αν όλος εκείνος ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί στο κέντρο της Αθήνας για να παρακολουθήσει την τελετή ανάδειξης της διοργανώτριας χώρας ή τις λοιπές εκδηλώσεις που διοργάνωσε η Αθήνα 2004 θα έχει την ευκαιρία να παρευρεθεί και στις αντίστοιχες εκδηλώσεις τις ημέρες της Ολυμπιαδας. Θα επιτραπεί σε γονείς και σε παιδιά να επισκεφθούν το Ολυμπιακό Χωριό για να πάρουν αυτόγραφα από τους αθλητές-πρότυπα που θα επισκεφθούν εκείνες τις μέρες τη χώρα μας; Θα μπορέσουν κάποιοι εκμεταλλευόμενοι τη δημοσιότητα που θα έχει η χώρα μας εκείνες τις μέρες να εκδηλώσουν την αντίθεσή τους προς συγκεκριμένες πολιτικές και αποφάσεις; Ή μήπως θα ακούσουν όλοι τους ένα ξερό “verboten” από τα αστυνομικά όργανα ή ακόμα χειρότερα από τους ιδιωτικούς security με αυξημένες αρμοδιότητες; Μήπως θα κυκλοφορήσουν και πάλι τα εισιτήρια για τους αγώνες και για τις εκδηλώσει μεταξύ των γνωστών και φίλων του Αθήνα 2004 είτε δωρεάν είτε σε ακριβές τιμές, αποκλείοντας από τη συμμετοχή στην αθλητική γιορτή εκείνους οι οποίοι επιθυμούσαν διακαώς τη λεγόμενη αναβίωση των Ολυμπιακών στη χώρα μας;

Όπως στην αρχαιότητα δεν υπήρχαν χορηγοί, διαφημιστικές εταιρείες, πριμ πρόκρισης και μανία κατάρριψης των επιδόσεων, όπως δεν υπήρχαν «αθάνατοι» που έκριναν τους διοργανωτές (πλην των 12 που διέμεναν στον Όλυμπο), όπως δεν υπήρχε η επιτροπή διοργάνωσης, η οποία απολάμβανε ιδιαιτέρων προνομίων όπως εκείνα που απολαμβάνει η κυρία Αγγελοπούλου και οι γύρω της, έτσι δεν υπήρχαν και οι κρανοφοόροι που θα πέταγαν έξω τους ανεπιθύμητους. Βεβαίως τότε επικρατούσε το πνεύμα της Ολυμπιακής εκεχειρίας, αλλά εμείς σήμερα είμαστε πιο πολιτισμένοι.

Η Δημοκρατία μας είναι τελικά ισχυρή ώστε να αυτοπροστατευθεί από τους ταραξίες και τους τρομοκράτες τηρώντας τα πλαίσια της συνταγματικής νομιμότητας ή θα ενδυθεί τον μανδία του αυταρχισμού και της απολυταρχίας υπό το πρόσχημα της προάσπισής της;

Τάσος Τάσκαρης ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ