Το τραγικό δυστύχημα της Κυριακής, το οποίο οδήγησε στην απώλεια δυο δεκάδων νέων ανθρώπων, μας φέρνει για ακόμα μια φορά τα τελευταία χρόνια, ενώπιον καταστάσεων που όλοι απευχόμαστε. Ο πόνος είναι βαρύς για συγγενείς και φίλους, στους οποίους ευχόμαστε να από καρδιάς τα συλλυπητήριά μας.

Τα ακριβή αίτια του δυστυχήματος ακόμα ασφαλώς δεν είναι απολύτως σαφή. Κάτι τέτοιο θα είναι διαθέσιμο μετά την εκπόνηση μελετών πραγματογνωμοσύνης από έμπειρους στα θέματα αυτά μηχανικούς. Ωστόσο είναι μάλλον βέβαιο, ότι και σε αυτό το τραγικό συμβάν, μεγάλο ρόλο έχει διαδραματίσει ο παράγοντας «ανευθυνότητα».

Πρόκειται για το πιο ανησυχητικό στοιχείο της εθνικής μας κουλτούρας. Όσο αυταπάρνηση και ηρωισμό επιδεικνύουμε όταν μια κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη, τόση σύνεση και πρόνοια μας λείπει τον καιρό πριν την εκδήλωσή της. Το δυστύχημα της Κυριακής, όσο και αυτό του Αλιάκμονα ή τα όσα άλλα λαμβάνουν χώρα στις εθνικές οδούς δίχως να λαμβάνουν τόση δημοσιότητα ελάχιστα διαφέρουν μεταξύ τους. Το ίδιο δε συμβαίνει και για άλλα δυστυχήματα όπως εργατικά ατυχήματα, ναυάγια και καταρρεύσεις, οι οποίες ενίοτε κοστίζουν ανθρώπινες ζωές. Για όλα αυτά, ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο είναι η ανθρώπινη ανευθυνότητα. Είναι η αντιμετώπιση των πάντων με περισσή προχειρότητα αγνοώντας προφανείς κανόνες ασφαλείας και αποφεύγοντας την ελάχιστη δαπάνη σκέψης, χρόνου και ενέργειας προκειμένου να αποφευχθούν οι προβλέψιμοι κίνδυνοι.

Η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε τα πάντα ως έθνος έχει δυστυχώς ποτίσει τόσο βαθιά όλες τις δραστηριότητες, ώστε δείγματά της να εμφανίζονται τόσο ευρέως, που να μην τα προσέχουμε πλέον. Από τις κακοτεχνίες στους δρόμους μέχρι την παραπληροφόρηση των Μ.Μ.Ε., από τις πρόχειρες φορτώσεις μέχρι τον απερίσκεπτο τρόπο οδήγησης, από την απερίσκεπτη ρύπανση μέχρι την κακή μας συμπεριφορά.... από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει με την καθημερινή μας εικόνα ως λαού.

Αυτή τη ανευθυνότητα, η οποία έχει πλέον γίνει εθνικό σπορ, είναι ακριβώς η γενεσιουργός αιτία όλων των δεινών μας. Είναι αυτή που γεμίζει τη ζωή μας με μιζέρια κάθε μέρα, είναι αυτή που μας κάνει να παραπονούμαστε για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που λαμβάνουμε, είναι αυτή μας κάνει να μην εμπιστευόμαστε τίποτε, είναι αυτή που μας κάνει να οκνηρούς και ωχαδελφιστές, είναι κι αυτή που σκοτώνει τα παιδιά μας στα Τέμπη.

Η χώρα μας χρειάζεται σήμερα όσο ποτέ άλλοτε μια επανάσταση επαναδιατύπωσης της έννοιας της υπευθυνότητας, της αξιοπρέπειας, της κουλτούρας σε τελική ανάλυση. Η νοοτροπία του να κάνω ό,τι μου έρχεται όσο δε με βλέπουν, είναι μια γκιαούρικη νοοτροπία που μας πνίγει. Χρειαζόμαστε μια εθνική επανάσταση, μέσω της οποίας να ξαναθυμηθούμε ότι πατριωτισμός σε περίοδο ειρήνης, είναι πρώτα από όλα να κάνουμε τη δουλειά μας σωστά και υπεύθυνα, να πληρώνουμε τους φόρους που μας αναλογούν, να σεβόμαστε τον εαυτό μας και τους συμπολίτες μας, να μην ευτελίζουμε εμάς, τους γύρω μας, τη χώρα μας και την ιστορία μας. Αν έχουμε αυτό τα απλά και αυτονόητα, τότε έχει νόημα να μιλάμε και για ηρωισμούς και αυτοθυσίες σε περιόδους κρίσης. Ειδάλλως, τα Τέμπη θα είναι μια ακόμα κακιά στιγμή, που θα κρύβει με τραγικό τρόπο τη γύμνια μας. Ένα ακόμα δυστύχημα πριν το επόμενο. Ένα ακόμα δυστύχημα στο πλαίσιο ενός διαρκούς δυστυχήματος δίχως τέλος.

Σεραφείμ Κοτρώτσος ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ (Ηλεκτρολόγος Μηχ.& Μηχ Η/Υ)