ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
Κοινωνία
 printer friendly version  -  στείλτε τη σελίδα με e-mail ]

Ελλείψει κριτικής 29/4/2003

(...αναλαμβάνει η πραγματικότητα το ρόλο της.)

1982. Φοιτητικές εκλογές. Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Βρισκόμαστε στο κυλικείο της Σχολής μας. Μεσημέρι. Λίγος κόσμος γύρο από τις κάλπες. Οι περισσότεροι θα έρθουν να ψηφίσουν το απόγευμα. Είμαστε 5 φοιτητές γύρο από ένα τραπεζάκι και πίνουμε καφέ. Κάποια στιγμή μπαίνει μία κοπέλα καστανή με ωραία λεπτά χαρακτηριστικά, με τζιν και άρβυλα ως τον αστράγαλο, με μαύρο πουλόβερ και μαλλί χαίτη και ζητάει ένα καφέ. Ενώ περιμένει όρθια εμείς σταματάμε τη συζήτηση και τη κοιτάζουμε εξονυχιστικά. Όταν φεύγει κάποιος από μας ρωτάει: «Ρε ‘σεις τι ψηφίζει αυτή; » και κάποιος άλλος του απαντάει «Τι θες να ψηφίζει; Ότι κι ο γκόμενός της».

Το κορίτσι και ο «γκόμενος» ψήφιζαν κάποια αριστερή παράταξη της εποχής που δεν έχει σημασία να θυμηθούμε ποια.

2002. Θεσσαλονίκη. Δημοτικές εκλογές. Πίνω καφέ κάπου στη Μητροπόλεως και όταν σηκώνω το βλέμμα από την εφημερίδα ρίχνω καμιά ματιά σ’ ένα τοπικό κανάλι. Ξαφνικά το μάτι μου πιάνει το κορίτσι εκείνου του μεσημεριού. 20 χρόνια μεγαλύτερη με το ίδιο ευγενικό πρόσωπο, υποψήφια μιας πολυσυλλεκτικής ανεξάρτητης κίνησης. Φοράει σκούρο ταγιέρ και ένα ανοιχτόχρωμο πουκάμισο από μέσα. Εκείνη τη στιγμή ακριβώς ο δημοσιογράφος τη ρωτάει «Θα ήθελα μου πεις τώρα τι ομάδα είσαι;» Πριν απαντήσει σκέφτομαι με πολύ χιουμοριστική διάθεση: «Ό,τι κι ο γκόμενός της». (Λάθος απάντηση). Η κυρία απάντησε: «Είμαι ΠΑΟΚ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου». Να πώς την πάτησα. Εκείνη τη μέρα στο κυλικείο δεν ρώτησε κανείς τι ομάδα είναι το κορίτσι. Έτσι τώρα δεν μπορώ να ξέρω αν λεει ψέματα.

Αυτό όμως που θέλει να πει η σαραντάχρονη πρώην αριστερή (who knows τι πρεσβεύει τώρα;) αλλά κι άλλες γυναίκες (από το χώρο της πολιτικής αλλά και από τον καλλιτεχνικό χώρο), όπως και πολιτικοί άνδρες με κύρος και απήχηση στο κόσμο, αυτό που λένε όλοι αυτοί είναι ότι στα γήπεδα η Ελλάδα δεν αναστενάζει πλέον. Και το Δεν με μεγάλο Δέλτα παρακαλώ.

Διάφοροι εχέφρονες άνθρωποι δηλώνουν δημοσία: «Είμαι Ολυμπιακός» για παράδειγμα. Είμαι οπαδός ποδοσφαιρικής ομάδας. Είμαι «κόκκινος ηλίθιος», «είμαι πράσινος ηλίθιος», «είμαι κίτρινος ηλίθιος» και συνεχίστε βάζοντας όποιο χρώμα θέλετε μπροστά από τη λέξη: «ηλίθιος».

Είναι αλήθεια ότι το πλήθος της κερκίδας με τον ενθουσιασμό του και τη μαζική του παρουσία εκεί στο γήπεδο συγκινεί τους πολιτικούς ως «εύκολος όχλος» που μπορεί να προσφέρει με μικρά έξοδα, με ασήμαντες απώλειες, μία καλή «μπάζα» ψήφων. Υπάρχουν και οι σύμβουλοι που δίνουν οδηγίες επιτυχίας και λένε: «Είσαι μέλος στη Διεθνή Αμνηστία, δίνεις οικονομική βοήθεια στα χωριά SOS, κάνεις δηλώσεις για τη Ιθάκη και τα άλλα κέντρα αποτοξίνωσης, παρίστασαι σε εκθέσεις, σε συναυλίες και σε ποιητικές βραδιές.... Όμως δεν φτάνουν αυτά. Πρέπει να υποστηρίξεις και μία ομάδα ποδοσφαίρου.» Βγαίνουν λοιπόν και δηλώνουν χωρίς αιδώ, χωρίς δισταγμό ότι η χώρα στα γήπεδα γράφει ιστορία. Και θυμούνται παλιές καλές μέρες από αυτή την ιστορία, όπως το «Γουέμπλεϊ» για παράδειγμα, αναπολώντας τις πρώτες δόσεις που δοκίμασαν κι οι ίδιοι από αυτό το θεαματικό όπιο των λαών. Νομίζω ότι το είχα ακούσει κι αυτό κάπου «ΠΑΟΚ means θρησκεία».

Δεν υπάρχει καμία κριτική σ' αυτή τη κατάσταση. Διαφαίνεται μία συμπαιγνία και κανείς δεν θέλει ν' αγγίξει το ποδόσφαιρο, τις ΠΑΕ, τα συμβούλια τους και τον οχετό που κρύβεται πίσω τους.

Θρηνήσαμε και θύματα. «Θύρα 7 και θύρα κάτω από τις ερπύστριες...» για να θυμηθώ ακόμα ένα στίχο σε συνέχεια του «Στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει».

Ακούω συχνά πολλές φωνές διαμαρτυρίας, για αλλαγές στα πρόσωπα που κινούν τα νήματα του ποδοσφαίρου. Τι ειρωνεία... να περιμένουν ακόμα και μορφωμένοι άνθρωποι να αλλάξει ο «έμπορος του οπίου.»;...Και είναι πολλοί αυτοί που δεν κατανοούν ότι σε κατώτερες θέσεις από τα πρόσωπα που τώρα αποφασίζουν για τα ποδοσφαιρικά δρώμενα,υπάρχουν «τρωκτικά» έτοιμα να εισπράξουν το δικό τους μερίδιο όταν έρθει η ώρα της «πτώσης των κακών».

Κανείς δεν θέλει να «βάλει χέρι» στο ποδόσφαιρο. Και να σκεφτείτε ότι δεν είμαστε σαν τις χώρες της Λατινικής Αμερικής που εκεί η κερκίδα, η φανέλα και το κάγκελο τους κάνουν να λησμονούν τη φτώχεια τους. Είμαστε μία δημοκρατική χώρα με ελευθερία έκφρασης.

Παρά την αδιαφορία μου για το «άθλημα» άκουσα και εγώ πριν λίγες μέρες για το παπούτσι που κλώτσησε θυμωμένος ο Άλεξ Φέργκιουσον – ο 61χρονος τεχνικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – και χτύπησε στο κεφάλι το Ντέιβιντ Μπέκαμ. Η ομάδα των «μπέμπηδων» άθελά της έστειλε από τα αποδυτήρια του Όλντ Τράφορντ ένα παγκόσμιο μήνυμα με αποδέκτες όλους τους σκεφτόμενους ανθρώπους. Ότι δηλαδή τα παπούτσια με τις τάπες καλά θα ήταν να κλωτσάνε -εκτός από τη μπάλα- και κανένα κεφάλι για να αφυπνιστεί αυτός ο κόσμος. Θεωρώ μία τέτοια κλωτσιά απαραίτητη, στα κεφάλια των πολιτικών και ειδικά των υπουργών αθλητισμού καθώς και των παντός είδους διανοουμένων που παρακολουθούν τα γεγονότα ποιούντες την νήσσα.

Μέσα στην πλήρη απουσία αντίθετων φωνών, πίσω από τη σιωπή των συναινούντων για τον εμπλουτισμό του ποδοσφαίρου με στοιχήματα, προβλέψεις, αρπαχτές και ότι άλλο ακολουθεί τη δυσώδη ιστορία του, έρχεται η πραγματικότητα να κάνεις τις «κρίσεις» της με μια κλωτσιά στο κεφάλι (Τη νοήμονα μπάλα που αίρουν δια βίου οι ώμοι μας και συχνά αποδεικνύεται κενότερη της ποδοσφαιρικής).

Μάλιστα για όσους έχουν τις «ποδοσφαιρικές τους» αμφιβολίες για το «βρώμικο Σάββατο της 15ης Φεβρουαρίου του 2003», σας πληροφορώ ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σ’ αυτό τον αγώνα με την Άρσεναλ από την οποία αποκλείστηκε τελικά με 0-2 σκορ από το κύπελλο Αγγλίας, «κρέμασε» τον κόσμο της αφού παιζόταν και ως μοναδικός αγώνας στο στοίχημα, ώστε να «τσιμπήσουν» τα θύματα και να «ακουμπήσουν» μεγαλύτερα ποσά ποντάροντας μόνο σ’ αυτό το ντέρμπυ που θα μπορούσαν να απολαύσουν και από τη τηλεόραση.

Με λύπη σας ενημερώνουμε ότι το σημερινό φύλλο αυτής της εφημερίδας τοίχου τυπώθηκε μόνο σε λίγα αντίτυπα γιατί δεν έχουμε χρήματα αφού είχαμε ποντάρει και μεις στη Μάντσεστερ.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

1 Σύντροφοι. Μετά τα δραματικά γεγονότα της 15ης Φεβρουαρίου στα αποδυτήρια του γηπέδου Όλντ Τράφορντ με πρωταγωνιστές τον Ντέιβιντ Μπέκαμ και τον Άλεξ Φέγκιουρσον κηρύσσω τη 15η του Φλεβάρη (την επομένη της παγκόσμιας μέρας του έρωτα) ως Παγκόσμια μέρα νοημοσύνης και προστασίας των λαών από τα παντός είδους οπιούχα.

2 Σύντροφοι. Γνωρίζοντας την παράλληλη πορεία των ανθρώπων του ποδοσφαίρου με αυτήν των πρωταγωνιστών της εμπορευματοποιημένης μουσικής (γνωστής και ως σκυλέ μουσικής στη χώρα μας) δεσμεύομαι να επανέλθω με δεύτερο μανιφέστο για τον κόσμο της νύχτας.

(Απόσπασμα από την εφημερίδα τοίχου: «Ένα γάβγισμα από τη κερκίδα»)

THEODOROS PRITZIS
ΙΑΤΡΙΚΗ
Άλλα άρθρα του

Σχολιασμός Άρθρου
( έχουν καταχωρηθεί ήδη 1 σχόλια )

minaggizete: Για το ποδόσφαιρο δεν μπορώ να πω και πολλά πράγματα πέραν αυτών που βλέπω στην τηλεόραση!θεωρώ ότι είναι ένα άθλημα που προσφέρει (ή τουλάχιστον έχει τη δυνατότητα να το κάνει) τρομερές συγκινήσεις σε αυτούς που το παρακολουθούν είτε στο γήπεδο είτε από το σπίτι. Το μόνο που με στεναχωρεί είναι ότι πολύς κόσμος κάνει τις ομάδες "θρησκεία" όπως ανέφερες και δεν μένει απλά στο θέαμα και στα 90 λεπτά του αγώνα!έτσι, λοιπόν, πέφτει και ξύλο έξω από το γήπεδο, τα στοιχήματα ξεπερνούν τις προσδοκίες των πρακτορείων κλπ κλπ κλπ!"ήμαρτον" δια στόματος Γεωργίου (Γεωργίου σπίκινγκ). Για εκτενέστερο σχολιασμό θα περιμένω το κείμενο σχετικά με τη νύχτα και το εμπορευματοποιημένο-εμπορικό τραγούδι!Χριστός Ανέστη!!!
(30/4/2003)
[εισαγωγή σχολίου]
 printer friendly version  -  στείλτε τη σελίδα με e-mail ]

Σπίτι
Κοινωνία
Προηγούμενο Επόμενο
Αναζήτηση 'Αρθρων
Σχολιασμός Άρθρου
Περιοδικό
   Editorials
   Sex
   Αθλητισμός
   Ακαδημαϊκά
   Αποκρυφισμός
   Αυτοκίνητο 2001
   Βία
   Γλώσσα
   Δραστηριότητες
   Εδώ Πολυτεχνείο (;)
   Εθνικά Θέματα
   Εικόνες
   Εκπαίδευση
   ΕΜΠ-ΕΠΙΣΕΥ
   Ενημερωτικά
   Επιστημ. φαντασία
   Έρευνα στο ΕΜΠ
   Ιστορίες
   Καθημερινότητα
   Κοινωνία
   Μ.Μ.Ε.
   Μόδα
   Παιδεία
   Ποιήματα
   Πολιτική
   Προσωπικά
   Σκέψεις
   Σκίτσα
   Τέλος εντύπου
   Τέχνες
   Τεχνολογία-Επιστήμες
   Φοιτ. Εκλογές `96
   Φοιτ. Εκλογές '95
   Χαβαλές
   Χαβαλές '96
   Χριστούγεννα '96
   Ψυχαγωγία
Μέλη
Ακαδημαϊκά
Επικοινωνία
Εκδρομές
Διασκέδαση
Σπίτι
Κοινωνία
Προηγούμενο Επόμενο

ΝΥΓΜΑ ανλίμιτεντ σαμ ράιτς ρισέρβντ 1994-2099