Απ’ την καρδιά μου να σε βγάλω πώς μπορώ
ποια νύχτα έσβησε για πάντα το φεγγάρι
νέες εικόνες κι αναμνήσεις που να βρω
ποιος ουρανός ήρθε στη γη άστρα να πάρει

χωρίς τον ήλιο ποιο λουλούδι θα γελά
και ποια καρδιά χωρίς αγάπη θα χτυπάει
χωρίς ποτάμια το νερό πώς θα κυλά
και ποιο χαμόγελο ο πόλεμος γεννάει

είν' η αγάπη της νεράιδας το ραβδί
μ' ένα της άγγιγμα πριγκίπισσες γεννάει
είναι στου Διονύσου το αμπέλι ένα κλαδί
που τους θεούς με άγιο νέκταρ τους μεθάει

χωρίς αστέρια το φεγγάρι πώς θα βγει
πως είν' της νύχτας βασιλιάς πως θα το νιώσει
χωρίς αγάπη πως θα λάμψει η αυγή
και πως η νύχτα το πρωί θα ξημερώσει

είν' η αγάπη του παραδείσου κλειδί
γλυκός επίλογος σε κάθε παραμύθι
είναι στης Άρτεμις την άρπα μια χορδή
μελωδικά μεθά στου έρωτα τη λήθη...

angel of dreams