ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
Σκέψεις
 printer friendly version  -  στείλτε τη σελίδα με e-mail ]

Το ``εύκολο`` ίντερνετ 2/1/2004

Νομίζω ότι το ίντερνετ είναι το μαγικό ραβδί που μετατρέπει τους άνθρακες σε χρυσάφι. (δηλαδή πολύ θα ήθελα να είναι έτσι...) Σήμερα – στα πλαίσια του παρεϊστικου κλίματος αυτού του σάιτ -θα σας δώσω μία μίνι εργασία – για το διαγωνισμό «επιχείρηση και παράδοση» – την οποία μπορείτε να εκμεταλλευτείτε όπως θέλετε προς όφελός σας. (2134 λέξεις )

Επιχείρηση και παράδοση

Ζούμε σε μία μεταβατική εποχή όπου η παράδοση για μια επιχείρηση θεωρείται ασφαλές καταφύγιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό τον καιρό αποτελεί η στροφή των επενδυτών διεθνώς προς το χρυσό, που αποτελεί ένα παραδοσιακό επενδυτικό προϊόν, με αποτέλεσμα να εκτιναχθεί η τιμή του πάνω από τα 400 δολάρια η ουγκιά. Ενώ οι οικονομολόγοι εδώ και πολλά χρόνια θεωρούν το χρυσό ένα μέταλλο όπως τα άλλα, με την ανάλογη αξία του και εμπορευσιμότητα του τελικά σε περιόδους κρίσης αντιμετωπίζεται ως το κλασσικό μέτρο σύγκρισης με άλλα επενδυτικά προϊόντα για να προσδιοριστούν με σιγουριά τα οικονομικά μεγέθη των αγορών.

Το πρώτο συμπέρασμα λοιπόν για την παράδοση είναι ότι αποτελεί καταφύγιο σε περιόδους κρίσης.

Η Ελληνική οικονομία έχει αναπτυχθεί παραδοσιακά πάνω σε ένα ιδιότυπο τοπικό μοντέλο (που μάλλον απαντάται και σε άλλες Μεσογειακές χώρες) που αιφνιδιάζει όσους προσπαθούν να προσεγγίσουν τα μεγέθη της με βάση την ανεργία, το ρυθμό ανάπτυξης και το πληθωρισμό. Η ιδιοτυπία βασίζεται στην ευρωστία των οικογενειακών επιχειρήσεων. Οι οικογενειακές επιχειρήσεις στην Ελλάδα κερδίζουν πολύ συχνά το στοίχημα του ανταγωνισμού διότι είναι ευέλικτες, με μειωμένα έξοδα λόγω ευκολίας ρύθμισης των μισθών του προσωπικού, υπάρχει συντονισμός εργασιών, τέλειος καταμερισμός έργου, μεγάλες δυνατότητες διαπραγματευτικής ελαστικότητας και γενικότερα μεγαλύτερες αντοχές στις πιέσεις οποιουδήποτε οικονομικού περιβάλλοντος. Στους παράγοντες αυτούς πρέπει να προσθέσουμε και τη θετική ψυχολογία που δημιουργούν οι οικογενειακοί δεσμοί και κάνουν ανθεκτικότερη την οικογενειακή επιχείρηση.

Η ανάπτυξη των οικογενειακών επιχειρήσεων πολλές φορές «ξεγελάει» τις επίσημες μετρήσεις, αφού δεν δηλώνονται τα εργαζόμενα μέλη, συχνά καταφεύγει στη φοροδιαφυγή, άλλοτε χρησιμοποιεί κακής ποιότητος εγκαταστάσεις ή ανέξοδες συνθήκες εργασίας με αποτέλεσμα να μη εμφανίζονται οι δραστηριότητές τους στα επίσημα στοιχεία της οικονομίας. Όλα αυτά εντάσσουν το καθεστώς λειτουργίας των οικογενειακών επιχειρήσεων συχνά στο φαινόμενο της παραοικονομίας, πράγμα αρνητικό για την κρατική αντίληψη της οικονομίας αλλά πολύ θετικό για την ίδια την επιχείρηση που κάνει το παν για να μειώσει τα έξοδά της..

Υπάρχουν λοιπόν πολλά πλεονεκτήματα στην λειτουργία του μοντέλου Ελληνική οικογενειακή επιχείρηση όσο αφορά την επιβίωσή της, αλλά δυστυχώς υπάρχουν και μειονεκτήματα κυρίως σχετικά με την επιρρεπή στάση της προς την παρανομία, που θέτουν τη λειτουργία της σε υψηλούς κινδύνους, όπως φορολογικές και ασφαλιστικές παραβάσεις.

Η σημερινή ασθένεια όλων γενικώς των επιχειρήσεων είναι η «ανασφάλεια». Όσο το κλίμα στην οικονομία επιδεινώνεται τόσο οι επιχειρήσεις θα καταφεύγουν σε «παραδοσιακές» λύσεις που θα τους προσφέρουν σίγουρο καταφύγιο σε τέτοιες δύσκολές συνθήκες.

Ας δούμε κάποιες από αυτές τις λύσεις.

Μία βασική αρχή των επιχειρήσεων που επιλέγουν να εντάξουν την παράδοση στο προφίλ των προϊόντων τους είναι ότι έτσι εξασφαλίζουν ένα ακλόνητο know how δοκιμασμένο στη πάροδο του χρόνου καθώς και στις κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες που άντεξε το συγκεκριμένο προϊόν. Ξεκινώντας από το know how έχουμε την καλύτερη βάση για να χτιστεί μία επιχείρηση. Πολλές φορές αυτό που τώρα αποκαλούμε know how συνοδεύεται από ένα επίσης ακλόνητο brand name που είναι γνωστό στους καταναλωτές πράγμα που εξασφαλίζει απρόσκοπτη διακίνηση του προϊόντος.

Ας δούμε κάποιους επιχειρηματικούς τομείς που συμβαδίζουν με τη παράδοση. Αρχίζοντας από τα τρόφιμα είναι φανερό ότι τα τελευταία χρόνια η εντατικοποίηση της παραγωγής φαίνεται ότι επέφερε κάποια σοβαρά προβλήματα στη ποιότητα των τροφίμων και οι εταιρείες στράφηκαν αμέσως στους παραδοσιακούς τρόπους παραγωγής. Το φαινόμενο των «τρελών αγελάδων» στο βοδινό κρέας, η κακή ποιότητα του κοτόπουλου που μεγαλώνει με ζωοτροφές, τα φρούτα και τα οπωροκηπευτικά που βελτίωσαν την εμφάνισή τους εις βάρος της γεύσης και της ποιότητας έστρεψαν τους επιχειρηματίες του κρέατος στη λύση της βοσκής των ζώων και όσους ασχολούνται με γεωργικά προϊόντα στις παραδοσιακές καλλιέργειες.

Τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν από την μεγάλη επέμβαση της τεχνολογίας στο τομέα των τροφίμων έδειξαν μία άλλη οπτική της ανάπτυξης πιο οικολογική. Έγινε μάθημα πλέον ότι η προστασία του περιβάλλοντος συμβαδίζει με την καλή ποιότητα του προϊόντος στα τρόφιμα.

Το ερώτημα αν οι επιχειρήσεις ρυπαίνουν περισσότερο σήμερα σε σχέση με το παρελθόν είναι ακόμα αντικείμενο έντονου διαλόγου και αντιπαραθέσεων. Οπωσδήποτε είναι σίγουρο ότι η τεχνολογία συμβάλλει να ρυπαίνεται λιγότερο το περιβάλλον αλλά ο γιγαντισμός των επιχειρήσεων δημιουργεί αναπόφευκτα ρύπανση.
Μιλώντας για τη ζωή μέσα στη πόλη το παραδοσιακό ύφος δημιουργεί οικειότητα και αίσθημα φιλικής ατμόσφαιρας. Αντίθετα η υπερβολική χρήση τεχνολογίας συμβάλλει στην αποξένωση και την αντικοινωνικότητα με αποτέλεσμα απομόνωση και την κακή ψυχολογική διάθεση. Οπότε οι αρχιτέκτονες καταφεύγουν συχνά σε παραδοσιακές λύσεις. Πιο συγκεκριμένα αν κατευθύνουμε την προσοχή μας στους τομείς:τουρισμός, εστιατόρια, διασκέδαση, ξενοδοχεία τότε πραγματικά το παραδοσιακό στυλ προσφέρει στον πελάτη ξεκούραση, χαλάρωση, μείωση του άγχους και φιλικό περιβάλλον που αποτελούν το ζητούμενο από τον κουρασμένο άνθρωπο της εποχής μας.

Πέρα από την παροχή υπηρεσιών που συνήθως καθορίζει τους παραπάνω τομείς η παράδοση αποτελεί εγγύηση για την ποιότητα και στην παραγωγή με αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη αξία και φυσικά μεγαλύτερο εμπορικό κέρδος από την πώληση του τελικού προϊόντος. Παράδειγμα τα Ελβετικά ρολόγια. Ενώ ζούμε στην εποχή των μηχανισμών κουάρτζ και πλέον η αγορά έχει πλημμυρίσει από ηλεκτρονικά ρολόγια, οι τιμές τους είναι εξευτελιστικές, ρολόγια βρίσκει κανείς στο σούπερ μάρκετ και στα περίπτερα, βλέπαμε όλοι - τις προηγούμενες δεκαετίες - την Ελβετία να χάνει «το παιγνίδι των ρολογιών», έρχεται η «παράδοση» και λανσάρει τα κλασσικά ελβετικά ρολόγια με τον « παλιό» τρόπο και μιλάει για μηχανισμούς ακριβείας, χειροποίητη δουλειά, πολύτιμα μέταλλα κατασκευής και για τους κύκλους της σελήνης και για πετράδια πάνω στα ρολόγια (μήπως θυμάστε εκείνη την παλιά αξιολόγηση: Ρολόι με τόσο ρουμπίνια ) και φθάνει ένα ελβετικό ρολόι να είναι ακριβότερο από ένα αυτοκίνητο. Έτσι ξαναπαίρνει μπρος η ελβετική βιομηχανία ρολογιών και δεν φοβάται τον ανταγωνισμό και πουλάει και ακριβότερα από όλους.

Φυσικά κοιτάζοντας «καθαρότερα» τι συμβαίνει πρέπει να πούμε ότι διάγουμε μία συντηρητική εποχή και μπορούν και «πετυχαίνουν» τέτοια «κόλπα». Παρατηρούμε ας πούμε ότι η βιομηχανία παπουτσιών επιστρέφει στο χειροποίητο παπούτσι και απαιτείται το δέρμα ενός και μόνο κροκοδείλου για να φτιαχτεί ένα τέτοιο ζευγάρι παπούτσια και τελικά η λιανική τιμή τους είναι 20 και 30 φορές ακριβότερη από την μέση αξία των παπουτσιών. Εδώ έχουμε κατ’ αρχάς ένα οικολογικό φάουλ: καταστροφή της άγριας φύσης και ένα κοινωνικό όπου τα παπούτσια αγοράζονται από επιτυχημένο καλλιτέχνη ή πολιτικό ή επιχειρηματία, τον βλέπουμε και στα μίντια να τα ψωνίζει, οπότε οδηγούμαστε σε τηλεοπτικά μαθήματα επίδειξης, πουλώντας πολυτελή όνειρα σε πληβείους τηλεθεατές.

Στην εποχή μας θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν υπάρχει τομέας που να μη υπεισέρχεται η έννοια της παράδοσης και σχεδόν πάντα με αρκετή επιτυχία γιατί υπάρχουν αυτοί οι δύο βασικοί παράγοντες: ανασφάλεια και συντηρητισμός.

Θα πάρω ένα παράδειγμα πολύ καθημερινό που έδωσε δουλειά σε πολύ κόσμο και οι περισσότεροι δεν το θεωρούν καθόλου παραδοσιακό, το αντίθετο μάλιστα. Τα κομμωτήρια. Είναι η εποχή τους, στη κυριολεξία κάνουν θραύση. Περίπλοκα κουρέματα και βαφές που δεν τα είχε φανταστεί ποτέ κανείς. Και όμως η βασική αρχή τους είναι εκείνο το παλιό μοτο: «Αν δεν έχεις άλλα προσόντα, μπορείς να πετύχεις μόνο με την εμφάνιση» ...και πράγματι ζούμε σε εποχές μειωμένων προσόντων.

Όσο πιο υποτελής αναγκάζεται να είναι κανείς στη δουλειά του τόσο πιο τέλεια εμφάνιση έχει... για να μη εξαιρέσουμε και το ντύσιμο από την εμφάνιση. Εδώ έχουμε μία επιστροφή στην παράδοση. Σκεφθείτε ότι πόσο σημαντικό και πόσο πιεστικά υποχρεωτικό ήταν το κούρεμα πριν λίγες δεκαετίες και πόσο μειωτικά θεωρήθηκε ένδειξη υποταγής στο σύστημα, σκεφθείτε ότι στις αρχές της μεταπολίτευσης τα κουρεία και τα κομμωτήρια πέρασαν τη μεγαλύτερη κρίση στη χώρα. (Έκλεισαν πάρα πολλά από αυτά) Δείτε την Ελλάδα να βιώνει τις πιο δημοκρατικές στιγμές της τότε και παράλληλα τα μπλου τζην να εκτοπίζουν κάθε τι που έχει τσάκιση και κάθε τι που θυμίζει κοστούμι και οι σικ να πηγαίνουν να ράβονται κρυφά σους ράφτες και στις μοδίστρες τους. Σήμερα η επιστροφή όλων αυτών γίνεται με ένα ελεύθερο τρόπο. Δεν υπάρχει πλέον στο καλό ντύσιμο και στο κούρεμα σώνει και καλά η ιδεολογία της υποταγής στο σύστημα και...από την άλλη ανοίχθηκαν και τόσες νέες θέσεις εργασίας. Αυτό είναι το προφανές, το σίγουρο είναι ότι η δημοκρατία χάνει διαρκώς έδαφος.

Τελειώνω και με το θέμα της παροχής υπηρεσιών για να θυμίσω ότι πολύ συχνά οι καλές υπηρεσίες ειδικά όταν έχουν «παραδοσιακό ύφος» συγχέονται με τη δουλοπρέπεια. Από την άλλη το φαινόμενο της υπερβολικής πίεσης που δέχεται ο εργαζόμενος σε παραδοσιακά προϊόντα ή σε παραδοσιακούς τρόπους λειτουργίας μιας επιχείρησης καταντά στη κυριολεξία δουλεία. Παράδειγμα τα ανατολίτικα χαλιά που είναι συνυφασμένα με την παιδική εργασία ή ό τομέας της διασκέδασης που κρατάει τον εργαζόμενο πολύ περισσότερες ώρες επί ποδός χωρίς να προστεθούν οι υπερωρίες στο μισθό του.

Πολλές φορές η τεχνολογία κάνει τέτοια θαύματα που δεν είναι απαραίτητες οι παραδοσιακές μέθοδοι. Το προϊόν είναι τέλειο και δοκιμασμένο. Αυτό που απαιτείται για να «περπατήσει» στην αγορά είναι ένα «περιτύλιγμα» παράδοσης ή κάποιο ήδη γνωστό μπράντ νέιμ. Εδώ ακριβώς θα σημειώσω ότι πράγματι μειώνεται και ο ρόλος της διαφήμισης όταν έχουμε ένα τόσο επιτυχημένο προϊόν, διότι σήμερα είναι κι αυτό μία ακόμα ισχυρή εξάρτηση του επιχειρηματία που τελικά ανεβάζει το τελικό κόστος. Αν και η διαφήμιση πρέπει πάντα να υπάρχει για να υπενθυμίζει τη παρουσία του προϊόντος στην αγορά. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και η διαφήμιση στις μέρες αναγκάστηκε σε πάρα πολλά προϊόντα να δώσει προσωπείο «παραδοσιακής» και «ανεξίτηλης» αξίας ώστε να μη αντικατασταθούν από άλλα αντίστοιχα από τους καταναλωτές και να τονιστεί η διαχρονική τους αξία.

Αυτή την εποχή βιώνουμε – δηλαδή το παγκόσμιο εμπόριο και η οικονομία – το άγχος της τρομοκρατίας που πλέον εκπορεύεται και από τα δύο ημισφαίρια του πλανήτη. (ίσως τελικά το ψυχροπολεμικό κλίμα να ήταν μία «συνήθεια» και ίσως η ανασφάλεια του «ενοποιημένου» κόσμου στον παγκοσμιοποιημένο πλανήτη μας να θέλει να δημιουργήσει δύο αντιμαχόμενους πόλους, ίσως η κρίση να οφείλεται στο ότι είναι πολύ προχωρημένη κατάσταση να είναι όλος ο πλανήτης μία ενιαία κατάσταση και η πρόοδος να πρέπει να βασιστεί σε πραγματικά νέες ιδέες και απόψεις και τεχνολογικά βήματα και να μη απαιτείται να «ρίξεις» κάποιον ασθενέστερο για να κερδίσεις... όπως συνέβαινε πάντα... ίσως είπαμε... μια υπόθεση κάνω...) Ενώ λοιπόν όλοι λίγο πολύ έχουμε μία αόριστη ιδέα, ότι οι Άραβες «παραδοσιακά» θεωρούν το εμπόριο «ευλογημένο» από τη θρησκεία τους, εδώ τα φαινόμενα οδηγούν σε μία κατάσταση προσανατολισμένη στην καταστροφή. Κάποιος οιαδήποτε στιγμή για δικούς του θρησκευτικούς λόγους σκοτώνει αθώους. Καθυστέρησαν πολύ να λυθούν τα θέματα εκδημοκρατισμού στον αραβικό κόσμο αλλά δυστυχώς και από την άλλη πλευρά τα «γεράκια» ακονίζουν τα όπλα του πολέμου.

Εδώ θα ήθελα να δούμε ένα πολύ σημαντικό ερώτημα στη σχέση παράδοση- επιχείρηση. Ποιο είναι το ακριβές ποσοστό της συμμετοχής της παράδοσης σε μία επιχείρηση για να έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα; θα σας απαντήσω με ένα παράδειγμα. Κάποτε πήγαμε οικογενειακώς σε ένα χαριτωμένο χωριουδάκι για να περάσουμε τα Χριστούγεννα. Το κλίμα ήταν πράγματι χριστουγεννιάτικο το ξενοδοχείο είχε αρκετές ανέσεις και πολύ ζέστη -και από το τζάκι και από το καλοριφέρ- και ομολογώ ότι δοκιμάσαμε τα πιο νόστιμα παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα φαγητά.

Όταν φύγαμε η μητέρα μου ζήτησε τη συνταγή για μία πίττα που έφτιαχναν εκεί τα Χριστούγεννα.

Μας την έδωσαν ευχαρίστως. Μετά από λίγες μέρες στην Αθήνα προσπάθησε να μας φτιάξει την πίττα. Δυστυχώς δεν θύμιζε με τίποτε εκείνο το γευστικό αποτέλεσμα του χωριού. Όμως μία ηλικιωμένη γειτόνισσα που δοκίμασε μας είπε: Η πίττα είναι καλή. Το μειονέκτημα της είναι ότι περιέχει υπερβολικά πολλά υλικά. Το μυστικό των παραδοσιακών φαγητών είναι ότι λόγω της ανέχειας και των δυσμενών συνθηκών τα παραδοσιακά φαγητά περιείχαν πάντα λίγα υλικά. Και ακριβώς αυτές οι μικρές ποσότητες υλικών τα έκανε νόστιμα. Η πίττα της μητέρας μου βαρυφορτωμένη από την πληθώρα υλικού που εύκολα το προμηθεύεσαι από το σούπερ μάρκετ ήταν μία ζωντανή απόδειξη της υπερβολικής εποχής μας.

Συμπέρασμα: Η μικρή συμμετοχή της παράδοσης σε μία επιχείρηση βοηθάει στην καλύτερη ανάπτυξή της.

Αναφερόμενος ξανά στο χωριουδάκι σκεφτείτε οι ιδιοκτήτες του ξενώνα προκειμένου να μας μεταφέρουν καλύτερα στο παραδοσιακό κλίμα να μη είχαν θερμοσίφωνα και να ζεσταίναμε νερό και να βοηθούσαμε ο ένας τον άλλο να κάνει μπάνιο με μία κανάτα. :-)

Τελειώνοντας πιστεύω ότι όσο ο άνθρωπος εξελίσσεται και όσο πιο ευφυέστερος γίνεται και όσο πιο δημοκρατικότερες γίνονται οι κοινωνίες, τόσο οι επιχειρήσεις πρέπει να αποδεσμεύονται από τα δεσμά της παράδοσης, αποκόπτοντας οριστικά τον ομφάλιο λώρο από αυτήν, ατενίζοντας την εξέλιξη, το μέλλον, την πρόοδο.

ΠΑΡΑΤΗΡΉΣΕΙΣ:

Όσοι θέλουν να συμμετέχουν στο διαγωνισμό και να έχουν πιθανότητες, πρέπει να «φιλτράρουν» από τις εργασίες τους τα περί συντηρητισμού της κοινωνίας, της υποταγής των εργαζομένων και καταπιεστικής συμπεριφοράς των εργοδοτών.

Όσοι φίλοι θέλουν με τα σχόλια τους να προσφέρουν κι άλλα στοιχεία για την εργασία ή να κάνουν διορθώσεις ας το κάνουν.

Καλή επιτυχία!

THEODOROS PRITZIS
ΙΑΤΡΙΚΗ
Άλλα άρθρα του

Σχολιασμός Άρθρου
( πατήστε εδώ για καταχώρηση σχολίου )

 printer friendly version  -  στείλτε τη σελίδα με e-mail ]

Σπίτι
Σκέψεις
Προηγούμενο Επόμενο
Αναζήτηση 'Αρθρων
Σχολιασμός Άρθρου
Περιοδικό
   Editorials
   Sex
   Αθλητισμός
   Ακαδημαϊκά
   Αποκρυφισμός
   Αυτοκίνητο 2001
   Βία
   Γλώσσα
   Δραστηριότητες
   Εδώ Πολυτεχνείο (;)
   Εθνικά Θέματα
   Εικόνες
   Εκπαίδευση
   ΕΜΠ-ΕΠΙΣΕΥ
   Ενημερωτικά
   Επιστημ. φαντασία
   Έρευνα στο ΕΜΠ
   Ιστορίες
   Καθημερινότητα
   Κοινωνία
   Μ.Μ.Ε.
   Μόδα
   Παιδεία
   Ποιήματα
   Πολιτική
   Προσωπικά
   Σκέψεις
   Σκίτσα
   Τέλος εντύπου
   Τέχνες
   Τεχνολογία-Επιστήμες
   Φοιτ. Εκλογές `96
   Φοιτ. Εκλογές '95
   Χαβαλές
   Χαβαλές '96
   Χριστούγεννα '96
   Ψυχαγωγία
Μέλη
Ακαδημαϊκά
Επικοινωνία
Εκδρομές
Διασκέδαση
Σπίτι
Σκέψεις
Προηγούμενο Επόμενο

ΝΥΓΜΑ ανλίμιτεντ σαμ ράιτς ρισέρβντ 1994-2099