Ωδε η σοφία εστίν. Ο έχων νούν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου. αριθμός γάρ ανθρώπου εστίν. Καί ο αριθμός αυτού εξακόσιοι εξήκοντα έξ. (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΓ΄18)

Ο άντρας με τα άσπρα ατένιζε το Κρητικό Πέλαγος από τον πέτρινο φάρο είκοσι περίπου μέτρα πάνω από το νερό. Ήρεμος, ατάραχος, δεν έδειχνε να πτοείται από τον Αυγουστιάτικο ήλιο. Το πλάνο συμπλήρωνε ο άνθρωπος με τα μαύρα, ακουμπισμένος στις επάλξεις, εκεί όπου κάποτε δέσποζαν ενετικά κανόνια. Είχε από ώρα εγκαταλείψει την περισυλλογή του και εξέταζε τον άλλο με περιέργεια. Ήθελε να ανοίξει κουβέντα.

Ο άντρας με τα άσπρα έσκυψε πάνω από τα χαλάσματα, ούτως ώστε να θαυμάσει το κύμα που έσκαζε παφλάζοντας στα βράχια. Έσκυψε λίγο ακόμα.

- Κανείς δεν θα'θελε να πέσει από τέτοιο ύψος.

Ξαφνιάστηκε τόσο που παραπάτησε σχεδόν γέρνοντας προς το κενό. Έκανε μία σύντομη ταλάντωση, ώστε να βρεθεί πάλι πίσω, ασφαλής, και μόνο τότε κατάφερε να απαντήσει, ατάραχος πάντα:

- Σίγουρα.  
- Φοβούμαι ότι σας ξάφνιασα.

Ο άντρας με τα άσπρα απάντησε με ένα αινιγματικό χαμόγελο ρίχνοντας μια φευγαλέα ματιά στο "συνομιλητή" του. Στη συνέχεια, επέμεινε να εξετάζει τη βαθιά μπλε θάλασσα ακριβώς από κάτω του. Προσπάθησε να υπολογίσει το βάθος κρίνοντας από την απόχρωσή της.

- Έχω την εντύπωση ότι έχουμε γνωριστεί. Ίσως πάλι και όχι.

Ο άντρας με τα μαύρα δεν το έβαζε κάτω. Ο άλλος χαμογέλασε σαν να άκουσε κάτι το αστείο ή το απίθανο.

- Είναι η πρώτη μου φορά στο νησί. Η πρώτη μου μέρα.
- Οποία σύμπτωση, δεν είμαι ούτε εγώ ντόπιος. Έφθασα με το πρωινό καράβι.

Ο άντρας με τα άσπρα τον κοίταξε από κάτω μέχρι πάνω.

- Δεν αποκλείεται λοιπόν να με είδατε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Νομίζω μάλιστα πως τώρα θυμάμαι την επεισοδιακή συζήτηση που είχατε με εκείνο το δάσκαλο, περί θρησκείας αν δεν κάνω λάθος. Είστε προφανώς ένας άνθρωπος της εκκλησίας.
- Θυμάστε σωστά, αν και ομολογώ πως εγώ δεν σας πρόσεξα. Έχω την εντύπωση ότι σας ξέρω από παλιά. Μου θυμίζετε κάτι το ακαθόριστο.

Ο άνθρωπος με τα μαύρα έκανε μία μικρή παύση τονίζοντας τις ρυτίδες γύρω από τα μάτια του σαν να ήθελε με κάποια τεχνική ενόρασης να ανακαλέσει τις αναμνήσεις φωτογραφικά στη μνήμη του.

- Η χθεσινή συζήτηση, και τα ρούχα μου πιθανότατα, αποκαλύπτουν μία ψεύτικη ταυτότητα. Έφυγα από την εκκλησία πριν από 6 χρόνια. Δεν ήταν για μένα οι λειτουργίες και οι ψαλμωδίες.

Έκανε μία δεύτερη παύση. Ήθελε να διαπιστώσει εάν ο συνομιλητής του έδειχνε κάποιο ενδιαφέρον. Από τα μάτια του άντρα με τα άσπρα πέρασε μία λάμψη περιέργειας. Κολακεύτηκε.

- Ασχολούμαι με άλλα πράγματα τώρα. Σταμάτησε παίρνοντας ένα παιδικό ύφος σαν να μην ήθελε να αποκαλύψει τόσο γρήγορα κάποιο μεγάλο μυστικό. Ήθελε να έχει το πάνω χέρι στη συζήτηση. Το λόγο πήρε ευθύς ο άνθρωπος με τα άσπρα.
- Κρίμα, μου φανήκατε άνθρωπος με βαθιά γνώση των θεμάτων της εκκλησίας. Φαντάζομαι ότι πρέπει να είναι φοβερά ενδιαφέρουσα και διαφωτιστική η ενασχόληση με τη φιλοσοφία της θρησκείας.
- Διαβάσατε τη σκέψη μου. Με αυτό το τελευταίο ακριβώς ασχολούμαι.
- Δεν σας καταλαβαίνω, πάτερ.
Ο άνθρωπος με τα μαύρα πειράχτηκε από αυτή την αναπάντεχη προσφώνηση.
- Ασχολούμαι με την ουσία. Τα μάτια του έλαμψαν.
- Την ουσία...; Της ζωής;
- Την ουσία της θρησκείας θα έλεγα. Ασχολούμαι βλέπετε με το Καλό και το Κακό. Θέλω να βλέπω τα πράγματα στην ουσία τους, στη ρίζα τους. Όπως είναι.

Ο άντρας με τα άσπρα γύρισε αφηρημένα προς το πέλαγος. Παρακολούθησε το πέταγμα ενός γλάρου, ο οποίος με μία περίτεχνη βουτιά εξασφάλιζε το μεσημεριανό του.

- Δεν φανταζόμουν πως τέτοια θέματα θα μπορούσαν να απασχολούν τους φιλοσόφους της εκκλησίας. Νόμίζα πως τα πράγματα είναι δεδομένα. Φανερά.

Ο άντρας με τα άσπρα πήρε το σοβαρό του ύφος, σαν να επρόκειτο να πει κάτι πολύ σημαντικό.

- Η διδασκαλία του Χριστού ήταν απλή, αν μου επιτρέπετε να το πω έτσι. Η κεντρική φιλοσοφία είναι η αγάπη και τα υπόλοιπα ακολουθούν. Είχα πάντα την εντύπωση πως το Καλό και το Κακό είναι συμβολισμοί, είναι πράγματα ακαθόριστα. Είχα την εντύπωση πως βρίσκονται μέσα μας, μέσα σας. Μιλάτε γι'αυτά σαν να βρίσκονται μακριά από εμάς.
-Κοιτάξτε, δεν μπορώ να πω ότι έχετε άδικο. Το Καλό και το Κακό είναι μέσα μας. Καθορίζουν τις πράξεις μας και είναι στο χέρι μας να τα ελέγξουμε. Δεν διαφωνώ. Από την άλλη πλευρά, όμως, έχουν οντότητα. Ο Χριστός, ο τριαδικός θεός μας καλύτερα, αντιπροσωπεύει το Καλό, ο Εωσφόρος και το Τάγμα του το Κακό. Υπάρχουν οι σκοτεινές δυνάμεις του Κακού και οι ζωοφόρες δυνάμεις του Καλού. Των τελευταίων γινόμαστε κοινωνοί βιώνοντας τον ερχομό του Θεανθρώπου.

Στο πρόσωπο του άντρα με τα άσπρα έσκασε ένα νέο χαμόγελο. Ήταν φανερό πια ότι ο συνομιλητής του είχε όρεξη για κουβέντα και η συζήτηση εκτυλισσόταν ενδιαφέρουσα.

- Η ιστορία σας μοιάζει παραμυθένια, χωρίς να θέλω να σας προσβάλλω. Νομίζω όμως ότι όλα αυτά έχουν κάποια συμβολική αξία. Δεν νομίζω ότι πρέπει να μένουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων.
- Στην επιφάνεια, όχι. Δεν μίλησα για επιφάνεια. Μίλησα για ουσία. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το Καλό και το Κακό αντιμετωπίζονται από την Εκκλησία ως φυσικές οντότητες. Έχουν υπόσταση και εξουσία.
- Εξουσία, πάνω σε ποιον;

Ο άνθρωπος με τα μαύρα αναστέναξε κοφτά. Ήξερε μέσα του ότι είχε να κάνει με έναν κακό μαθητή, ότι αυτή θα ήταν μία δύσκολη συζήτηση. Ο ήλιος ευεργετικά πήγαινε να κρυφτεί πίσω από τα απέναντι βουνά, κάνοντας τη μεγάλη χερσόνησο να μοιάζει σαν ένα μακρύ γήινο πόδι. Πήρε το ύφος του πατέρα που καθοδηγεί το ποίμνιό του μετά την κυριακάτικη λειτουργία.

- Στους ανθρώπους φυσικά. Βρίσκονται μέσα μας, όπως σωστά αναφέρατε προηγουμένως. Υπάρχει το καλό και το κακό κομμάτι του εαυτού μας. Ο Θεός που εξουσιάζει το Καλό και το Κακό, φρόντισε δείχνοντας την αγάπη του προς τον άνθρωπο να του δώσει περισσότερο Καλό, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις του Κακού. Στο όνομα όμως της ελευθερίας, ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του, να διαλέξει ανάμεσα στην αγάπη του Θεού και στην ακολασία του Σατανά.

Ήταν η σειρά του άντρα με τα άσπρα να απαντήσει στο σύντομο λογύδριο του άλλου. Έτριψε μηχανικά τα δύο ημερών γένια του.

- Όλα αυτά είναι ακατάληπτα για έναν καθημερινό άνθρωπο σαν και μένα. Σας καταλαβαίνω, βεβαίως, άλλωστε αυτά τα έχω ξανακούσει. Στην πραγματικότητα, όμως, πιστεύω πως τέτοιοι ορισμοί δεν έχουν καμία πρακτική αξία.

Η διαπίστωση αυτή ήχησε άσχημα στα αυτιά του ανθρώπου με τα μαύρα. Το πρόσωπό του κοκκίνισε σαν να είχε πάρει από το χρώμα των τελευταίων ακτίδων του φωτεινού άστρου.

- Κι όμως υπάρχει μεγάλη πρακτική αξία. Όλοι οι "καθημερινοί άνθρωποι" πιστεύουν σε κάποιο θεό, εκτός βέβαια και εάν θεωρείτε τον εαυτό σας άθεο, κάτι που πάλι θεωρώ άτοπο. Όλοι δηλαδή πιστεύουν σε κάποιο θεό, αλλά αυτό είναι μία άλλη κουβέντα. Και για την εκκλησία υπάρχουν δύο: ο Θεός του Καλού και ο Άρχοντας του Κακού.
- Εάν όμως όντως υποθέσουμε ότι είναι έτσι, ποια νομίζετε ότι πρέπει να είναι η στάση του μέσου ανθρώπου, όπως εγώ και εσείς;
- Δεν υπάρχουν μέσοι άνθρωποι. Όλοι είναι ίσοι και όμοιοι απέναντι στο Καλό και στο Κακό. Το ζήτημα είναι πόσο αγωνιστική είναι η στάση μας. Αυτό είναι το θέμα.
- Εννοείτε, εάν καταλαβαίνω καλά, ότι υπάρχει κάποιος αγώνας που πρέπει να δώσουμε και να κερδίσουμε. Προσωπικά πίστευα, και πιστεύω ακόμη, ότι δεν υπάρχει άλλος αγώνας πέρα από την καθημερινότητά μας.

Ο άντρας με τα μαύρα άρχισε να χάνει την υπομονή του.

- Θα διαφωνήσω ισχυρά μαζί σας. Η καθημερινότητά μας δεν είναι αυτοσκοπός. Σύντομα θα κληθούμε να αποδείξουμε την ισχύ και την καθαρότητα της πίστης μας. Ο Θεός δεν είναι μακριά από εμάς. Και σύντομα θα δοκιμάσει το ανθρώπινο γένος. Θα δοκιμάσει την αντίστασή του στο χέρι του Κακού. Βλέπετε γύρω μας τι συμβαίνει. Η εκκλησία του Κακού αναπτύσσεται. Οι γραφές επαληθεύονται και νομίζω πως γνωρίζετε, αν και "καθημερινός άνθρωπος" όπως λέτε, τι σημαίνει αυτό.

Ο άντρας με τα άσπρα έκανε μία μικρή βόλτα και στη συνέχεια έσκυψε να τρίψει τα μουδιασμένα από την ορθοστασία πόδια του.

- Ομολογώ πως με ξενίζουν πραγματικά οι ισχυρισμοί σας. Αιρέσεις, μασονίες και λάτρεις του Σατανά, όπως τον αποκαλείτε, υπήρχαν και θα υπάρχουν. Καλοί και κακοί χριστιανοί υπάρχουν, καλοί και κακοί Μωαμεθανοί επίσης. Θα έλεγα ότι υπήρχαν και θα υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι, εντός εισαγωγικών, πάντα.
- Το Κακό ετοιμάζεται να επικρατήσει, αυτό θέλω να πω. Οι γραφές επαληθεύονται. Όσα ανέφερε ο Ιωάννης στις αποκαλυπτικές γραφές του γίνονται πραγματικότητα. Η παγκόσμια κυβέρνηση είναι κοντά. Το βασίλειο το πόνου θα μας καταδυναστεύσει. Ο αντίχριστος θα είναι σύντομα κοντά μας. Συνόδευσε το τέλος της φράσης του με μία αόρατη κίνηση. Ο άνθρωπος με τα άσπρα ακολούθησε το χέρι του συνομιλητή του και πλανήθηκε λίγο στα πορτοκαλί και γκριζοπράσινα χρώματα του λυκόφωτος.
- Πολύ προφητικά είναι όλα όσα παραθέτετε. Σέβομαι και εκτιμώ το κείμενο, όμως δεν μπορώ να δεχτώ την απόδοση. Η Αποκάλυψη δεν φωτογραφίζει το μέλλον. Αποδίδει με τρόπο επικό, θα έλεγα, μία πραγματικότητα η οποία ισχύει και σήμερα. Συμβολίζει αλήθειες όχι μυστικιστικές και ανομολόγητες, αλλά καθημερινές και αληθινές. Το κακό είναι μέσα μας. Το Κτήνος είναι μέσα μας, είμαι εγώ, εσείς, δεν θα έρθει με τραγίσια κέρατα και ουρά να μας φοβερίσει.
- Πλανάστε φίλε μου. Ο αντίχριστος δεν αποτελεί συμβολισμό. Θα κατέβει στη γη, εάν δεν έχει έρθει ήδη, ως άνθρωπος. Θα γεννηθεί από άνθρωπο, όπως ακριβώς ο Χριστός, αλλά θα είναι ένας άλλος Χριστός, το αρνητικό του θα έλεγα, θα διαδώσει το μίσος και τον πόνο, θα αναζητήσει υποστηρικτές και συμμάχους για να εγκαθιδρύσει την παγκόσμια βασιλεία του. Θα είναι ό,τι δεν ήταν ο Χριστός: ένας στρατηγός, ένας βασιλιάς του Κακού που θα επικρατήσει με βία και φόβο.

Ο άλλος τον κοίταξε με μία δόση ειρωνείας.

- Θα μου πείτε τώρα για το χάραγμα...
- Το χάραγμα; Είναι το μοναδικό πράγμα που κάθε νοήμων άνθρωπος θα πρέπει τουλάχιστον να έχει αποδεχθεί. Οι ηλεκτρονικές ταυτότητες, ο εκμηδενισμός της προσωπικότητας, η ομογενοποίηση, αυτά είναι τα όπλα του Κακού. Όταν ο άνθρωπος θα είναι ένας αριθμός και τίποτα παραπάνω, το Κακό θα έχει επιτελέσει το στόχο του. Το χάραγμα θα αγοράζει και το χάραγμα θα πουλά. Και το νούμερο είναι πραγματικό, ουδόλως συμβολικό. Ο αριθμός του Κακού, ο αριθμός του Κτήνους, το εξακόσια εξήντα έξι. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Ο άντρας με τα άσπρα έβγαλε τα γυαλιά του αποκαλύπτοντας δύο πράσινα ασύμμετρα μάτια και ένα χαραγμένο πρόσωπο που δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από την αγριάδα των κυμάτων. Ο άντρας με τα μαύρα συνέχισε με περισσότερη πυγμή και πίστη νιώθοντας τον λαιμό του να πονάει καθώς η θαλασσινή υγρασία ταλαιπωρούσε τις φωνητικές του χορδές. Μία γλυκιά οργή είχε από ώρα φουντώσει μέσα του.

- Ποιος μας κυβερνά; Ποιος είναι πάνω από τις ζωές μας; Ποιοι είναι αυτοί που θα μας ελέγξουν και θα μας δυναστεύσουν ως γνήσιοι απόγονοι και υπηρέτες του Κτήνους; Μα αυτοί που σταύρωσαν και έδιωξαν τον Θεάνθρωπο από τη γη. Αυτοί που φτιάχνουν στοές και μασονίες για να οργανώσουν τα τάγματά τους. Αυτοί που εμπορεύονται σήμερα όπλα και ανθρώπινες ζωές. Που φυλάσσουν στα σεντούκια τους το μέσο με το οποίο θα κυριαρχήσουν: το χρήμα.

Η "οργή" του άντρα με τα μαύρα είχε ξεσπάσει και άρχιζε τώρα να κοπάζει. Ακούμπησε κουρασμένος από την ψυχική του φόρτιση στις πολεμίστρες.

- Μίλησα πολύ. Δεν ξέρω τι μ'έπιασε να τα πω όλα αυτά. Σας κούρασα.
- Κάθε άλλο. Ουσιαστικά, εγώ επεδίωξα να μιλήσω μαζί σας.

Ακολούθησε μία μεγάλη παύση. Ο άντρας με τα μαύρα είχε αρχίσει να νιώθει άβολα. Στην πραγματικότητα, σε όλη τη διάρκεια της συνομιλίας ένιωθε μέσα του μπερδεμένος, ανασφαλής, αν και για τα ίδια θέματα είχε μιλήσει με πολλούς τον τελευταίο καιρό. Προσπάθησε να φανεί ευγενικός.

- Μιλάμε τόσην ώρα χωρίς να μάθω τίποτα για σας.

Ο άντρας με τα άσπρα τον κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια σαν να ήθελε να αποσπάσει από αυτά ανομολόγητες αλήθειες και μυστικά. Τόσο βαθιά, που η ανασφάλεια του άντρα με τα μαύρα άρχισε να γίνεται εντονότερη.

- Μεγάλωσα σε μία μεγάλη πόλη πολύ μακριά από εδώ. Χωρίς πατέρα έζησα μία ζωή με στερήσεις και πίκρες. Δεν είναι δικαιολογία αυτό, ξέρω καλά ποιος είμαι. Η μάνα μου ζούσε στην ακολασία, αφήνοντας εμένα να μεγαλώσω τον μικρό μου αδερφό. Ορκίστηκα να την σκοτώσω μα δεν το'κανα. Την παράτησα να πεθάνει σε ένα ίδρυμα ανιάτων μερικά χρόνια μετά. Ο αδερφός μου με παράτησε την ίδια περίπου εποχή. Δεν του φερόμουν καλά, είναι αλήθεια, τον έριξα και στη μοιρασιά των λιγοστών περιουσιακών μας στοιχείων. Ο γάμος μου ήταν αποτυχημένος και ψυχοφθόρος. Χτυπούσα τη γυναίκα μου και έκανα την κόρη μου να υποφέρει με τις παραξενιές μου. Έκανε μία μικρή παύση για να διαπιστώσει την έκπληξη και τον τρόμο στο πρόσωπο του συνομιλητή του.
Εύκολα απέφυγα τη διατροφή και τις υποχρεώσεις του διαζυγίου. Δεν τους ξανάδα από τότε. Από τη δουλειά μου με έδιωξαν όταν ανακάλυψαν τις υπεξαιρέσεις και τις καταχρήσεις μου. Πρέπει να χάρηκαν πολλοί υφιστάμενοί μου, γιατί ήμουν σκληρός και παράλογος. Μπροστά στην αποτυχία μου στράφηκα προς στην εκκλησία, σ'αυτό που εσύ ονομάζεις δρόμο του θεού.

Οι δύο άντρες ήταν τώρα πολύ κοντά. Τα χέρια του ανθρώπου με τα μαύρα έτρεμαν, καθώς είχε ζαρώσει στις πολεμίστρες αδύναμος να αποφύγει τη ματιά του άντρα με τα άσπρα.

- Με έδιωξαν κι από κει. Πριν από 6 χρόνια. Δεν χρειάζεται να αναλύσω τις αιτίες. Τις ξέρουμε. Ψέματα και παραλογισμός. Ιδιότητες που δεν με εγκατέλειψαν μέχρι σήμερα. Που με δυναστεύουν και προσπαθώ να τις ξεπεράσω με τον πιο παράδοξο τρόπο. Πολεμώντας το Κακό που βρίσκεται μακριά από εμένα. Πιστεύοντας ότι το Κακό είναι μακριά από μένα. Μακριά από μας. Μακριά από σένα. Λέγοντας τα ίδια ψέματα ακόμα και στον άνθρωπο που τυχαία συνάντησα αυτό το απόγευμα στο γραφικό φάρο. Στο φάρο που δεν κατάφερε ακόμη να με φωτίσει.

Τα μάτια του έβγαζαν φωτιές. Ο άνθρωπος με τα μαύρα προσπάθησε μάταια να δραπετεύσει. Δεν ήθελε να καταλάβει.

- Ποιος είσαι; Ο Σατανάς ο ίδιος που ήρθε να με δοκιμάσει;
- Εγώ ειμί ο κύριος ο θεός σου. Εγώ είμαι... η ψυχή σου.
- Όχι, δεν είναι αλήθεια. Δεν είμαι αυτός που περιγράφεις. Δεν είσαι εγώ. Είσαι ένας κακός εφιάλτης.

Ο άντρας με τα άσπρα άπλωσε το χέρι του. Με μία σίγουρη κίνηση τον έκοψε στα δύο στο ύψος του στέρνου, στο δρόμο της καρδιάς, στο δρόμο της ψυχής. Και στον άνθρωπο με τα μαύρα για τελευταία φορά στη ζωή του αποκαλύφθηκε μέσα στην ίδια του την ψυχή η αλήθεια που επίμονα έψαχνε τόσα χρόνια: το χάραγμα.

Γιάννης Ξηρουχάκης ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ (διδάκτωρ τρομάρα μου...)