|
StavrosG:
Δε νομίζω οτι τα πράγματα είναι τόσο τραγικά πιά. Ούτε εγώ ανήκω στο ηλικιακό target group του παιχνιδιού & της σειράς, έχω όμως να σημειώσω πως τα παιδιά αγάπησαν και αγκάλιασαν τα pokemon, επειδή ακριβώς είναι τερατάκια, που μοιάζουν ίσως με αυτά που βλέπουν στους εφιάλτες τους. Είναι όμως πιο "γλυκά", πιο συμπαθητικά, και έτσι τα βοηθούν να ξεπεράσουν τους φόβους τους... και αυτό είναι πράγματι θετικό. (18/8/2002)
|
|
pagani:
Havoc ,
sto keimeno sou diakrinw mia epifash morfwshs pou prodidetai apo ta tragika or8ografika la8h sou. Peta loipon tis psuxologiko-koinwniko-politiko- oikonomikes ampelofullades mazi me ka8e filodo3ia ermhneias ths an8rwpinhs psuxosun8eshs (me omikron estw kai latiniko), kai 3ekina apo kati pio aplo, ena etumologiko le3iko kai th grammatikh tou Triantafullidh.
And spare us the drama. (26/6/2002)
|
|
|
lorka18:
Διαφωνω με αυτην την καταστροφολογια.Οπωσ και με τοσα αλλα πραγματα ετσι και στα pokemon οσο τα κατηγορουν τοσο πουλανε. Ακομα και αν δεν ανηκω στο ηλικιακο group που απευθυνεται το παιχνιδι μου αρεσει πολυ σαν ιδεα και ειναι πολυ γλυκουλια τα τερατακια.Μου αρεσαν τα στρουμφ και εξακολουθουν αλλα λατρευω το ροζ μικρο jiglupuf που τους κοιμηζει με το τραγουδι του. Και σιγα την βια στο κατω κατω.Κνενασ δεν παθαινει τιποτα. (20/6/2002)
|
|
Havoc:
Στο κειμενο αυτο διακρινω μια λανθανουσα αισθηση νοσταλγιας... μια εμμονη με το παρελθον. Αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι γιατι. Τα πραγματα εχουν αλλαξει αλλα μονο επιφανειακα (τουλαχιστον σε οτι αφορα τα πραγματα στα οποια αναφερεσαι). Η ουσια ειναι η ιδια. Η "αμολυντη" παιδικη ψυχη, δεν εχει αναγκη προστασιας, χρειαζεται εμπειριες, χρειαζεται παιχνιδι ακομα και βιαιο. Η επιθετικοτητα ειναι μερος της ψυχωσυνθεσης μας και η φυσιολογικη εξελιξη της παιδικης προσωπικοτητας μεσα απο το παιχνιδι οδηγει τελικα στην χαλιναγωγηση των βιαιων μας τασεων.
Η νοσταλγια δεν κανει το παρελθον καλλιτερο απο το παρων. (20/6/2002)
|
|
|
2good2btrue:
Από καιρό οι ίδιοι προβληματισμοί απασχολούσαν τη σκέψη μου... Είναι μια αρρωστημένη κατάσταση αυτή με τα Pokemon, γιατί, εκτός από όλα τα άλλα, κάθε ένα από αυτα τα τέρατα είναι μια ζωντανή μεταλλαξη! Συνδιάζουν μέλη διαφορετικών ζώων μαζί με χαρακτηριστικά τεράτων! και το κακό είναι οτι κάθε παιδάκι μπορεί να περιγράψει με ακρίβεια κάθε ένα από τα Pokemon, αλλά δεν είναι ικανό να περιγράψει ένα φυσιολογικό ζωο! (εκτός ίσως αν είναι γάτα ή σκύλος...) (19/6/2002)
|
|
|
IRINI24:
(τέρατα)...και σημεία. Των καιρών.
Κάποτε -πολύυυυυ παλιά- ήταν οι πλαγκώνες (κούκλες), η αμπάριζα και οι βόλοι, μετά τα τρενάκια και τα αυτοκινητάκια, θυμάμαι ακόμα τα ηλεκτρονικά τσέπης, ενώ στην τηλεόραση βλέπαμε τα στρουμφάκια, την Πίπη Φακιδομύτη και τον Γούντυ τον τρυποκάρυδο.
"Κάτι" έγινε στο διάστημα από τότε μέχρι σήμερα και η βιομηχανία παιχνιδιών αποφάσισε ότι τα παιδιά πρέπει να γνωρίσουν τη βία και τη φρίκη από τα πολύ τρυφερά τους χρόνια (για να συνηθίζουν στην πραγματικότητα των ενηλίκων ίσως;;). Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς ότι ο Action Man και ο Dr X πουλάνε σαν τρελλοί (συνοδευόμενοι από λαμπάδα ή όχι), μαζί με όλο το απαραίτητο οπλικό σύστημά τους;
Ο μοναχικός Ας, μαζί με τον συρφετό του, αποτελούν μόνο ένα μικρό δείγμα των μηνυμάτων που βομβαρδίζουν τα μικρά ανθρωπάκια σε μια ηλικία μάλιστα, που είναι δεκτικά σε ό,τι ερεθίσει το μάτι και το αυτί τους. Όσο για τη γλυκιά Μπάρμπι και την εξωπραγματική χλιδή στην οποία ζεί, απλά υπάρχει για να θυμίζει στη πεντάχρονη που ζητιανεύει στο φανάρι ότι ο κόσμος μας δεν είναι αγγελικά πλασμένος... (19/6/2002)
|
|