Λέγεται, και δεν το αμφισβητώ καθόλου, ότι είναι οι πολυεθνικές που ελέγχουν τον πολιτικό κόσμο σήμερα και κινούν τα νήματα. Δεν έχουμε καταλάβει ότι ο καλύτερος τρόπος για να πολεμήσουμε τις πολυεθνικές είναι όχι να κατεβαίνουμε σε πορείες, αλλά να διαβάζουμε λίγα βιβλία παραπάνω και να σαμποτάρουμε τα προϊόντα τους. Ίσως έχει μεγαλύτερη σημασία για την Coca-Cola να αγοράζουμε κάθε μέρα από ένα μπουκάλι του 'τρομερού' αναψυκτικού της και να φωνάζουμε ότι έφτασε μέχρι και να μας πάρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, παρά το αντίθετο. Ανάλογα θα πρέπει να αντιδράσουμε απέναντι σ' αυτές που ρίχνουν και ανεβάζουν κυβερνήσεις, σ' αυτές που κατασπαταλούν το φυσικό πλούτο και έχουν οδηγήσει σε εξαφάνιση ολόκληρους βιότοπους.

Ο καλύτερος τρόπος για να διαμαρτυρηθούμε για το διαρκώς χαμηλότερο επίπεδο των μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι να ασκούμε συνεχώς κριτική και όχι να σπάμε τις κάμερες και να δέρνουμε τους δημοσιογράφους. Πρέπει να κλείνουμε τα μάτια (και τους δέκτες επίσης) σ' αυτά τα φοβερά και τρομερά show επιπέδου Bravo, Fantastico, 3-2-1. Ούτε από περιέργεια να μην τα παρακολουθούμε (πόσο μάλλον για τους γνωστούς λόγους - κοπέλες στον δρόμο υπάρχουν δόξα τω θεώ ένα σωρό). Να εμποδίσουμε τη θεαματικότητα των δελτίων ειδήσεων να ανεβαίνουν στα ύψη, όταν αφιερώνουν 20 λεπτά για το δράμα του Βασιλάκη (που είναι μεγάλο και δηλώνω την αμέριστη συμπόνια μου) και 5 λεπτά για τα υπόλοιπα (πόλεμος στη Βοσνία, πανούκλα στις Ινδίες, σεισμός στο Τόκιο, πείνα στη Ρουάντα, φτώχεια και ανέχεια στον κόσμο). Ας μην αγοράζουμε περιοδικά επιπέδου Λοιπόν για να μάθουμε με ποιον τα έχει η Πετρουλάκη, εφημερίδες με πρωτοσέλιδο το σπίτι του πρωθυπουργού. Ας εκφράσουμε την αγανάκτησή μας γι' αυτή τη νέα διαφήμιση ‘των ωφελειών μας από τη διαφήμιση’.

Στα θλιβερά επεισόδια που διαδραματίζονται κάθε τρεις και λίγο μέσα στο Πολυτεχνείο θα πρέπει να απαντήσουμε με μια δυναμική φοιτητική κίνηση που θα αρχίζει από τα αμφιθέατρα και θα συνεχίζεται στα τραπέζια των συνομιλιών με κυβερνητικά στελέχη. Ίσως έτσι, αντί να βρίζουμε αστυνομικούς και Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, αλλά και 15χρονα παιδιά-αναρχικούς (κάτι για επανάσταση έχω την εντύπωση ότι τους μάθανε κι αυτούς οι αναρχοπατέρες να λένε) προλάβουμε να διασώσουμε το Πανεπιστημιακό άσυλο. Δυστυχώς δεν έχουμε ακόμη καταλάβει τι σκευωρίες έχουν στηθεί πίσω μας και αφήνουμε κανάλια και εφημερίδες να μας ενημερώνουν όπως οι υψηλά ιστάμενοι θέλουν να μας ενημερώσουν. Πρώτη επανάσταση που πρέπει να κάνουμε είναι να διεκδικήσουμε τη σωστή μας πληροφόρηση.

Να δώσουμε ένα τέλος σ' αυτό το καθεστώς της αιώνιας αντιπαλότητας. Δεξιά-Αριστερά, Πράσινο-Κόκκινο, Πρωτεύουσα-Συμπρωτεύουσα, Κέντρο-Επαρχία. Δε μας έφταναν όλα αυτά, κατορθώσαμε κι εμείς οι φοιτητές, ένα υγιές ακόμη (στο μεταίχμιο είμαστε) σύνολο ανθρώπων, να τρωγόμαστε μεταξύ μας για τα εργασιακά δικαιώματα. Απόψεις επί απόψεων, θέσεις και αντιθέσεις, πορείες και αγώνες. Στ' άρματα, στ' άρματα. Αυτή είναι η επανάστασή μας: να μην μπορούμε να κάτσουμε σ' ένα τραπέζι και να συζητήσουμε για τα συμφέροντά μας.

Φτάσαμε δε στο σημείο να διαβάζουμε υβριστικά συνθήματα στους τοίχους για τους καθηγητές μας γιατί φοβόμαστε να πάμε να συζητήσουμε μαζί τους για τα προβλήματα που υπάρχουν και για τα προβλήματα που μας δημιουργούν.

Φτάσαμε να ανεχόμαστε σε γενική συνέλευση του τμήματος Ηλεκτρολόγων οι φοιτητοπατέρες των κομματικών παρατάξεων να αλληλοαποκαλούνται γλείφτες και χαφιέδες και να μην σηκωνόμαστε να φωνάξουμε "ΑΙΣΧΟΣ", αλλά να φεύγουμε, γιατί βλέπετε προέχουν άλλες ασχολίες: το διάβασμα, η βραδινή έξοδος, ο καφές και η συζήτηση περί ποδοσφαίρου και τηλεόρασης. Τα δικαιώματα και τα καθημερινά προβλήματά μας σε δεύτερη μοίρα. Αυτό όμως δεν είναι επανάσταση, είναι δειλία και μιζέρια.

Έχω την εντύπωση ότι ο πιο επαναστατικός τρόπος ζωής είναι αυτός της συνεχής εγρήγορσης, της πληροφόρησης και της ευαισθητοποίησης. Και το επαναστατικότερο μέσο έχει ήδη ανακαλυφθεί. Δεν είναι η συνθηματολογία ή η βία, αλλά ο εποικοδομητικός διάλογος και σ' αυτούς που τον απορρίπτουν έχω να πω ότι εάν αυτοί δεν έχουν τη δυνατότητα να συζητούν να μην γενικεύουν και να μην κρίνουν εξ ιδίων τ' αλλότρια.

Σ.τ.Α. α) Σ' αυτούς που καταστρέφουν τις γενικές συνελεύσεις θέλω να τους πω το "ΑΙΣΧΟΣ" που τους χρωστάω και να γνωρίζουν ότι θα μας βρουν στο δρόμο τους.

β) Σ' αυτούς που δεν "πατάνε" στις συνελεύσεις εκφράζω θερμή παράκληση: Βοηθήστε με τη συμμετοχή σας να μην χαθεί αυτό το κάτι που μας χαρακτηρίζει ως ενεργό κομμάτι της κοινωνίας.

γ) Στους επαναστάτες φίλους μας (και άκρως κομματικοποιημένους) θέλω να πω ότι το μόνο επαναστατικό που έκαναν τους τελευταίους μήνες ήταν να σαμποτάρουν το ΝΥΓΜΑ. Εμ, βέβαια, όταν κάτι δεν είναι όργανό μας, είναι κακό να υπάρχει. Παρ’όλα αυτά το ΝΥΓΜΑ είναι πρόθυμο να φιλοξενήσει και τα δικά τους άρθρα, εάν έχουν κάτι παραπάνω να πουν από χαρακτηρισμούς για τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

δ) Για τους βαρόνους των media έχω να εκφράσω πραγματικό θαυμασμό για τα δημιουργήματά τους. Τώρα ξέρουμε και το δικό τους επίπεδο (Ρούλες του επιχειρηματικού κόσμου (;) ).