ΝΥΓΜΑ #4 - 14 Φεβρουαρίου 1995

 

Σας θυμίζει κάτι;

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια κοπέλα και ένα αγόρι. Τα δύο αυτά παιδιά ήταν πολύ ερωτευμένα. Τόσο πολύ, που πήγαιναν πάντοτε μαζί στο Mercedes, στο Buzios, στη Loft ή στο Tango. Τέλωσπάντων, όπου και να πήγαιναν, ό,τι και να έκαναν έπρεπε να είναι μαζί. Και οι δύο πρόσμεναν (δεν πιστεύω να την ήξεραν τη λέξη, κάτι τέτοιο πάντως...) με μεγάλη χαρά την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, τη μέρα των ερωτευμένων.

Είχαν και οι δύο σκεφτεί αρκετές μέρες νωρίτερα τι δώρο θα έκαναν ο ένας στον άλλο, αλλά έκαναν(;) τους ανήξερους. Η κοπέλα θα έπαιρνε στο αγόρι ένα πολύ ωραίο πλεκτό που είχε δει στο REPLAY. Ήταν, βέβαια, Ralph Lauren (μόνο τέτοιο δώρο θα εκτιμούσε ο "καλός" της). Το είχε αγοράσει μία βδομάδα νωρίτερα. Είχε κάποια προβλήματα με τη μαμά της, που δεν της έδινε την Diner’s για να πάει για ψώνια. Αφού της υποσχέθηκε ότι αυτό το καλοκαίρι θα πήγαινε για διακοπές μαζί της και με τον μπαμπά στις Σπέτσες, μόνο για δέκα μέρες όμως, κατόρθωσε να την πείσει. Το αγόρι τής είχε αγοράσει ένα βραχιόλι από τον Καίσαρη. Είχε κι αυτός τα ίδια προβλήματα με την κοπέλα του για να πάρει τη VISA του μπαμπά του. Μετά από πολύωρη συζήτηση για το μέλλον του (γύρω στα 15΄ ) δέχτηκε να υποχωρήσει και να πάει στο κολέγιο που του έλεγε ο μπαμπάς του (εξάλλου ο διευθυντής του κολεγίου ήταν γνωστός του μπαμπά).

............

Το βράδυ της πολυπόθητης μέρας κανόνισε να περάσει να την πάρει από το σπίτι της με το Vitara του. Ήταν λίγο εκνευρισμένος, γιατί ο μπαμπάς του ήθελε και εκείνος να βγει και γι' αυτό δεν μπόρεσε να πάρει την καινούρια B.M.W. με τους αερόσακους στα πίσω καθίσματα, τα ηλεκτρικά παράθυρα και το CD. Ήθελε τη μέρα αυτή να πουλήσει λίγο μούρη στην κοπέλα (όχι πως τις υπόλοιπες μέρες δεν το έκανε). Πήγανε για φαγητό σε ένα κυριλέ εστιατόριο όπου, φυσικά, είχαν κλείσει τραπέζι. Ο μαιτρ τον ήξερε, γιατί πήγαινε εκεί πολύ συχνά ο μπαμπάς (ήταν κοντά στα γραφεία της εταιρείας) και τους περιποιήθηκαν ιδιαιτέρως. Αφού έφαγαν, πλήρωσαν τον πενταψήφιο λογαριασμό, άφησαν τετραψήφιο φιλοδώρημα και ξεκίνησαν για τη βραδυνή τους διασκέδαση. Είχαν κλείσει τραπέζι με την παρέα τους στο Mercedes. Γνώριζαν, βέβαια τον μαιτρ, αλλά ειδικά για το βράδυ αυτό πλήρωσαν κάτι παραπάνω για να κλείσουν τραπέζι. Καθισμένοι στο τραπέζι τους οι κοπέλες συζητούσαν μεταξύ τους για τα δώρα που τους έκαναν οι "καλοί" τους και τα αγόρια για όσα θα γίνονταν στη συνέχεια (εξάλλου σ' αυτό δεν ήταν αφιερωμένη η σημερινή μέρα;). Έγινε ένας τσαμπουκάς με κάποιους από το διπλανό τραπέζι, οι οποίοι τους ζήτησαν το λόγο όταν η σαμπάνια που άνοιξε η παρέα τους έβρεξε. Επειδή τους ήξεραν στο μαγαζί, οι μπράβοι πέταξαν την άλλη παρέα έξω. Όταν τα αγόρια αποφάσισαν πως είχε έρθει η ώρα, πήραν τις κοπέλες και έφυγαν για τα περαιτέρω (πώς;). Περιμένοντας να τους φέρει τα αυτοκίνητα ο Μπάμπης, ο παρκαδόρος, χάζευαν μια Carrera 2 που ήταν παρκαρισμένη μπροστά στην είσοδο. Γυρίζοντας έκαναν μια μικρή κόντρα μεταξύ τους, μιας και η Κηφισίας εκείνη την ώρα ήταν άδεια. Οι κοπέλες κάθονταν στη θέση του συνοδηγού, γεμάτες θαυμασμό για τους νέους που οδηγούσαν τα αυτοκίνητα τόσο γρήγορα. Ήξεραν τι επρόκειτο να ακολουθήσει, αλλά ήταν κάτι που και αυτές ήθελαν. Αυτό δε σημαίνει, άλλωστε, να είσαι ερωτευμένος με κάποιον; Να βγαίνεις μαζί του, να γνωρίζεις την παρέα του, να τους θάβεις πίσω από την πλάτη τους, να του γκρινιάζεις που δε συμπαθεί τους φίλους σου, να τον στήνεις πού και πού, να πληρώνει εκείνος όταν βγαίνετε, να αλλάζεις δώρα μαζί του, να σε γυρίζει σπίτι με το αμάξι του και, φυσικά, να το κάνετε. Αν κάτι από όλα τα παραπάνω δεν το ανέχεται ο άλλος ή δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες (νάτα πάλι τα κουλά!) του, ιδιαίτερα όσον αφορά το τελευταίο, τότε "τα χαλάμε". Εκτός αυτού, όλα τα in περιοδικά λένε ότι μια σωστή και "σύγχρονη" σχέση συνίσταται (βρε μανία!) στα παραπάνω. Οποιαδήποτε άλλη μορφή σχέσης είναι ξενέρωτη και καλό θα ήταν να αποφεύγεται. Τι να τον κάνεις τον άλλον όταν σου φορτώνει τα προβλήματά του, όταν σου μιλάει για πράγματα που δεν καταλαβαίνεις (που συνήθως είναι βλακείες), όταν τον ρωτάς: "πού βγαίνεις;" και σου απαντάει: "δε συχνάζω σε κάποιο club";

Όπως και να είναι τα πράγματα, όλα αυτά δεν ήταν παρά μία παρένθεση στην, κατά τα άλλα, υπέροχη(;) βραδυά, η οποία τελείωσε για όλους με παρόμοιο τρόπο: με ένα τσιγάρο μετά, με μία αίσθηση ανασφάλειας και με κάποια αμφιβολία για το πρόσωπο που βρισκόταν στο πλάι τους. Προς στιγμή σκέφτηκαν ότι ίσως η επιλογή τους ήταν λανθασμένη. Η σκέψη όμως αυτή κράτησε πολύ λίγο. Γιατί να αφήσουν κάτι που έχουν και να επιδιώξουν κάτι που πιθανόν να υπάρχει μόνο στα παραμύθια; Μερικές φορές άλλωστε θα πρέπει να συμβιβαζόμαστε.

Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς...

Τάσος Τάσκαρης

Υ.Γ. α) Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή γεγονότα είναι τυχαία.

β) Υπάρχουν πλεκτά Ralph Lauren;