Τι τίτλο να βάλω τώρα;

Για εκδηλώσεις πήγαινα, άλλα μου προέκυψαν στο δρόμο. Ξεχάστε αυτά που λέγαμε για σταθερές στήλες κ.α. Εδώ η πολιτική και οικονομική μας ζωή χαρακτηρίζεται από την ασυνέπεια, εμείς θα σπάσουμε την παράδοση; (αν και κατά βάθος δεν θα ήταν άσχημη ιδέα)

Καταρχήν, όσον αφορά την έκθεση των Πολ.Μηχ. δεν νομίζω να περιμένατε εμάς να σας πληροφορήσουμε για την επιτυχία της. Έχει ήδη γίνει μεγάλος ντόρος στο Πολυτεχνείο. Λοιπόν, πήγαμε στα εγκαίνια (την Τετάρτη 15-3) και πραγματικά μείναμε έκπληκτοι από το αποτέλεσμα της προσπάθειας. Τα εκθέματα είχαν έναν απόλυτα προσωπικό χαρακτήρα, έναν προβληματισμό και (πολλά από αυτά) μια έντονη κριτική διάθεση απέναντι στη σύγχρονη πραγματικότητα (τηλεόραση, σεξ, βία). Ξεχωρίσαμε έργα ζωγραφικής και φωτογραφίες που τίποτα δεν έχουν να ζηλέψουν από αυτά που φιγουράρουν στις "μεγάλες" εκθέσεις και ανήκουν σε καταξιωμένους δημιουργούς. Η διοργάνωση άψογη, ο μπουφές απαραίτητος όπως αποδείχθηκε, η χορηγία της Ελευθεροτυπίας και της Heineken διακριτικότατη.

Την εκδήλωση ακολούθησαν όχι μόνο μπουφές και μπύρες στο τραπεζάκι του χορηγού, αλλά και παρτάκι με καλή μουσική και ενδιαφέρουσες παρουσίες (και δεν εννοώ κοσμικά πρόσωπα). Βέβαια, δεν έλλειψε η πομπώδης παρουσία του αγαπητού μας πρύτανη, ο οποίος μετά από μια δεκάλεπτη(!) βόλτα στην αίθουσα κατέληξε στο συμπέρασμα (το ανήγγειλε μάλιστα μπροστά στο μικρόφωνο) ότι "νιώθει βαθιά συγκίνηση που παρευρίσκεται κ.τ.λ." και ότι "η λέξη Πολυτεχνείο εμπεριέχει τη λέξη τέχνη", οπότε μετέδωσε επιτυχώς τη συγκίνησή του και στους υπόλοιπους παρευρισκόμενους. Η αλήθεια είναι ότι εμείς κάναμε τουλάχιστον 40 λεπτά μόνο και μόνο για να ρίξουμε μια προσεκτική ματιά σε όλα τα έργα και άλλα τόσα προσπαθώντας να εντοπίσουμε τους προβληματισμούς του δημιουργού. Σας διαβεβαιώ δε ότι εμάς δεν μας ακολουθούσαν κατά πόδας δύο φωτογράφοι και δεν μας έπαιρναν κάθε τόσο φωτογραφία. Συμπερασματικά, συγχαίρουμε τον κύριο πρύτανη για την παρουσία του, αλλά έχουμε να παρατηρήσουμε ότι η διακριτικότητα και η ειλικρίνεια δεν έβλαψαν ποτέ κανένα.

Παρατηρήσατε φαντάζομαι τη φασαρία που γίνεται τις τελευταίες δύο εβδομάδες με τις συζητήσεις και τις εκδηλώσεις. Είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε και την αιτία: φοιτητικές εκλογές. Τώρα θυμήθηκαν όλοι τα ναρκωτικά, τα ΜΜΕ, το AIDS και τις άλλες μάστιγες του αιώνα. Εμείς προτιμήσαμε να δούμε κάτι πιο ελαφρύ, μια συζήτηση με θέμα "Είναι οι φοιτητές πρωτοπόροι σήμερα;" ή κάπως έτσι, την οποία διοργάνωσε η ΠΑΝ, ανεξάρτητη παράταξη λέει Νομικής την Τρίτη 21-3-95 στη Νομική για παραταξιακά, φαντάζομαι, οφέλη. Τελοσπάντων, ομιλητές ήταν οι κ.κ. Κουμάνταρος, Μπίστης και Μίσσιος, ενώ συντόνιζε ο κ.Τσίμας (σκόπιμα δεν αναφέρω τον ‘ομιλητή’ της ΠΑΝ, ο οποίος δεν είπε τίποτα). Κοντολογίς, πήγαμε να θαυμάσουμε τον διάσημο πια από τα ΜΜΕ κ. Χρόνη Μίσσιο, κομμουνιστή και αγωνιστή του παρελθόντος -τώρα καλλιεργεί κάτι χωράφια και ζει στην προσωπική του απομόνωση απ'όσο γνωρίζω.

Μετά από μια τρίωρη σχεδόν συζήτηση, όπου ο κόσμος αναδείχτηκε νικητής και κατάφερε να βάλει τις "αυθεντίες" στη θέση τους, βγήκε ως συμπέρασμα το εξής ερώτημα: Πρέπει να αρνηθούμε την παρακμή του περιβάλλοντός μας και να αυτοεξοριστούμε με στόχο να εμποδίσουμε την αλλιώς αναπόφευκτη αλλοτρίωσή μας ή να βρούμε εκείνους τους μηχανισμούς που θα μας οδηγήσουν στη συνειδητοποίηση των κοινών μας ιδεωδών και οραμάτων και να αγωνιστούμε μαζί με τους άλλους για ένα καλύτερο αύριο; Προφανώς το τραπέζι των "αυθεντιών" δεν έθιξε καν το θέμα της πρωτοπορίας των φοιτητών, αφού αυτός ο όρος ταίριαζε μόνο στους δικούς τους αγώνες (βλ. δικτατορία). Ευτυχώς που βρέθηκαν και κάποιοι από το κοινό για να υπερασπιστούν και τη δικιά μας κακόμοιρη γενιά. Το δικό μου συμπέρασμα: μάλλον πως είναι καλύτερα να διαλεγόμαστε με αυθεντίες (εξηγώ: με ανθρώπους παραιτημένους από αγώνες και οράματα, κουρασμένα παλικάρια που έχουν βρει άλλοθι για την προσωπική τους παρακμή και πτώση), μόνο και μόνο για να βλέπουμε πώς δεν πρέπει να καταντήσουμε.

Ο κ. Κουμάνταρος, για παράδειγμα, εξαπέλυσε μία δριμύτατη επίθεση εναντίον των ΜΜΕ και ένιψε κατόπιν τας χείρας του λέγοντας ότι αυτός εργάζεται σ' αυτόν τον τομέα, αλλά το μετανιώνει κάθε μέρα. Τόνισε ότι ως μεγάλος δημοσιογράφος θλίβεται που είναι αναγκασμένος να συνεργάζεται με ανθρώπους όπως η "Μαύρη Τρύπα" στη γνωστή εφημερίδα. Χρησιμοποίησε μάλιστα μεστό ελληνικό υβρεολόγιο το οποίο ξεσήκωσε τα χειροκροτήματα του (ανεγκέφαλου;) μέρους του κοινού. Ο κ. Μπίστης με έπεισε για κάτι που άκουσα πριν ένα μήνα στη σχολή μας, ότι δηλαδή δυστυχώς με τα κοινά ασχολούνται μόνο οι μέτριοι.

Έπεσαν στα χέρια μου τα αποτελέσματα κάτι ερωτηματολογίων που εξέδωσε και επεξεργάστηκε η ΔΑΠ Ηλεκτρολόγων. Σε κάθε ερώτηση υπήρχαν πάνω-κάτω τέσσερις πιθανές απαντήσεις και το δείγμα ήταν αρκετά μεγάλο (183 άτομα). Η προσπάθεια ήταν τουλάχιστον θετική, οπότε για την τιμή των όπλων (τους) αναφέρω μερικά πολύ σημαντικά συμπεράσματα:

ερ. Πόσα από τα συγγράμματά σας θεωρείτε παλιά, κακομεταφρασμένα και γενικότερα ανεπαρκή;

απ. Πάνω από τα μισά: 49%

ερ. Ποια η γνώμη σας για τους καθηγητές γενικά;

απ. Απλά κάνουν ένα επάγγελμα: 55%

ερ. Ποια γνώμη έχετε για τις φοιτητικές παρατάξεις γενικά;

απ. Αρνητική: 77%

ερ. Πιστεύετε ότι έχετε γνώση της διαχείρησης των κονδυλίων της έρευνας (εν. στο ΕΜΠ);

απ. Πλήρη άγνοια: 60%

Η περιορισμένη έκταση του άρθρου δεν επέτρεψε την αναγραφή και άλλων σημαντικών ερωτήσεων όπως "τι γνώμη έχετε για τη ΔΑΠ"... Τα παράπονά σας για τα αποτελέσματα στους παραπάνω.

Την Τετάρτη 22-3-95 έλαβε χώρα μία μεγαλειώδης εκδήλωση στην πόρτα του κτιρίου Γκίνη της σχολής μας. Δύο τύποι από τα ΕΑΑΚ-Αγωνιστικές(;) κινήσεις έκαναν μία φοβερή αγωνιστική κίνηση: διαμαρτυρόμενοι για την παρουσία ενός ομιλητή (βαθμοφόρος από τη Δίωξη Ναρκωτικών) στη συζήτηση που διοργάνωσε ο Εγκέλαδος (πάλι παραταξιακά συμφέροντα;) έγραψαν με καλαίσθητα μαύρα γράμματα αγωνιστικά συνθήματα στους τοίχους εντός της εισόδου του κτιρίου Γκίνη. Τους πλησιάσαμε με διάθεση για συζήτηση, όμως αυτοί μας απέρριψαν με τη βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει τίποτα το άσχημο σε αυτό που κάνουν. Ιλί ιλί λαμά σαβαχθανί.

Σε ένα παρόμοιο κλίμα αγωνιστικών κινήσεων ΔΑΠ και ΠΑΣΠ έχουν γεμίσει το χώρο με αφίσες όλο νόημα και προβληματισμό. Στις 5 Απριλίου θα πάμε όλοι να τους τιμήσουμε με την ψήφο μας για την προσπάθειά τους.

Ξηρουχάκης Γιάννης