ΝΥΓΜΑ #10 - 9 Οκτωβρίου 1995

 

ΕΜΠ : ευτυχισμένο το νέο ακαδημαϊκό έτος

 

Το νέο ακαδημαϊκό έτος είναι εδώ και - ω, μερέντα - κρατάτε στο χέρι σας το πρώτο ΝΥΓΜΑ αυτής της σχολικής χρονιάς. Βέβαια το δέκατο αυτό τεύχος του ΝΥΓΜΑτος ίσως να μην είναι το πιο εξαιρετικό γεγονός μέσα στο ΕΜΠ 1995-96. Κι αυτό γιατί πολλά πράγματα έχουν φέτος αλλάξει, δεν θα τολμούσα να πω προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, πάντως αυτή η χρονιά μας μπήκε έτσι απότομα και απρόσμενα.

Δεν θα ήθελα να επιμείνω σε πράγματα που ούτως ή άλλως θα μπορούσατε να πληροφορηθείτε στο ένθετο του τεύχους αυτού. Πάντως δεν πιστεύω να μην προβληματιστήκατε έντονα ευθύς εξαρχής βλέποντας μια πύλη Ζωγράφου "ανοιχτή", αλλά και "κλειστή" ταυτόχρονα (άτιμη μαγνητική κάρτα). Στη συνέχεια δεν πιστεύω να μην αναφωνήσατε μία φορά (ω!) μπροστά στο πλήρως ανακαινισμένο κυλικείο Γενικών Εδρών και στη συνέχεια μία δεύτερη φορά (Θεοί..!) ψωνίζοντας καφεδάκι και αμφίψωμα (αύξηση τουλάχιστον 10% στα περισσότερα είδη).

Δεν σας ξένισε λιγάκι το γεγονός ότι δεν αρχίσαμε μαθήματα πριν τελειώσει η εξεταστική Σεπτεμβρίου όπως χρόνια συνηθίζεται; (Nα'σου και οι επιτροπές έτους). Δεν τρομάξατε λιγάκι (εφόσον είστε Ηλ/γος) που τώρα εγγράφεστε στου Ζωγράφου σε ένα ωραίο άσπρο γραφείο με τις ίδιες δυστυχώς κυρίες οι οποίες (να τολμήσω να το πω) όταν γράφτηκα εγώ, δεν φώναξαν ούτε μάλωσαν με κανένα. Να παρατηρήσω εδώ βέβαια ότι ούτε οι φοιτητές παραπονέθηκαν για το σχετικό κομφούζιο και έδειξαν πολύ κουράγιο, το οποίο φαντάζομαι ότι αντλούσαν από το αθώο(;) χαμόγελο της νεαράς νέας γραμματέος. Όταν η άπειρη νέα γραμματεύς γύρισε σε μια στιγμή να ζητήσει την αρρωγή κάποιας παλιότερης, μπήκα για μια στιγμή στη θέση της και είδα πόσο δύσκολα απέφευγε κάθε φορά την προσφώνηση "γιαγιά".

ευτυχισμένος γκόλφερ Εμ, το άλλο το καταπληκτικό: ερωτηματολόγιο κύριοι. Και μεθαύριο θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα και θα μας πουν 5% είναι ευτυχισμένοι μέχρι θανάτου με τη σχολή τους, 10% δεν θα πέθαιναν κιόλας, 5% τα παράτησαν κι άνοιξαν σουβλατζίδικα, ένα 10% τους έχουμε με τους ορούς και το υπόλοιπο 60% δεν ξέρω, δεν με πολυνοιάζει. Και μετά; Ή μήπως αυτή είναι η δυναμική κίνηση που όλοι περιμέναμε εξ άνωθεν για ευτυχισμένες σπουδές και μεγαλειώδεις σταδιοδρομίες ("θέλω να γίνω επιτυχημένος επαγγελματίας" όπως λένε και οι ιδιωτικές σχολές με τα σπυράκια εφηβείας). Το φοβερό και απίθανο είναι ότι στις περισσότερες απαντήσεις (multiple choice ήτανε), η καταφανής απάντηση εμπεριεχόταν στις πιθανές επιλογές, ενώ οι υπόλοιπες επιλογές ήταν μάλλον άσχετες. Για παράδειγμα στην ερώτηση "τι συνέβει τον τελευταίο καιρό στη ζωή σας που επηρέασε την απόδοσή σας στη σχολή" έδινε ως πιθανές απαντήσεις απ'τη μία το ότι πέθανε κάποιο συγγενικό μας πρόσωπο ή ότι είμαστε τρελλά ερωτευμένοι (μήπως και μας παρενοχλούν σεξουαλικά στη σχολή και δεν το είχα πάρει χαμπάρι;) και απ'την άλλη ότι ανησυχούμε από τις εμφανιζόμενες στατιστικές περί ανεργίας. Το ερωτηματολόγιο αφορούσε όλες τις σχολές και το είχαν επισυνάψει στις αιτήσεις εγγραφής, ενώ υποτίθετο ότι ήταν ...ανώνυμο! Με αφορμή αυτό τουλάχιστον στη γραμματεία Ηλεκτρολόγων συνέβησαν τραγελαφικά πράγματα με τους πρωτοετείς να σκίζονται να το συμπληρώσουν για να γραφτούν, με τους εκπροσώπους της ΑΡΠΑΤΗ να μας θυμίζουν κάθε ένα λεπτό ότι δεν είναι υποχρεωτικό να το συμπληρώσουμε και στο κάτω-κάτω να μην το συμπληρώσουμε γιατί είναι βλακώδες και μία γραμματέα να φωνάζει γιατί κάποιοι ξεκόλλησαν τα φύλλα με τις ερωτήσεις από τον τοίχο και αμέσως να συμπληρώνει χαμηλόφωνα "τι κάθομαι και στενοχωριέμαι; σάμπως μας δίνουν και τα πολλά λεφτά..." (συγγνώμη που το δημοσιεύω, αλλά αποτελεί δήλωση με τεράστιες κοινωνικές προεκτάσεις τις οποίες αφήνω σε σας). Εμείς πάντως για να μη φανούμε αρνητικοί συμπληρώσαμε τα ερωτηματολόγια με τη μεγαλύτερη προσοχή και θέρμη.

Και μετά από λίγο το "πολιτικό" κομφούζιο. Φυλλαδιάκια, παραφυλλαδιάκια, εξαγγελίες, υποσχέσεις, "οδηγίες" επιβίωσης στο ίδρυμα (αν είναι δυνατόν), ευχές και κατάρες. Είμαι σίγουρος ότι, εάν όλοι σκίζονταν για να γίνουν τα πράγματα καλύτερα το μισό από όσο σκίζονται για την προβολή και τη δόξα, θα ζούσαμε σ'ένα Επίγειο Μικρό Παράδεισο. Η αλήθεια πάντως είναι ότι κάτι κινείται (και δεν είναι οι πρωτοετείς που τους τρέχουν από αμφιθέατρα σε σχεδιαστήρια με τα απαράδεκτα ωρολόγια προγράμματα). Η κάθε παράταξη τρέχει για κάτι. Η ΑΡΠΑΤΗ για το νέο νομοσχέδιο. Βιβλιοκάρτες, ακαδημαϊκές μονάδες και τα τοιαύτα, ενώ το πλέον ανησυχητικό είναι ότι ο κόσμος δεν δείχνει να ενδιαφέρεται και πολύ (μας έπιασαν σε καλοκαιρινή νάρκη). Πριν λίγες μέρες μάλιστα με την άφιξη του υπουργού σφύριξαν κάτι γιαούρτια στον αέρα, αλλά επειδή δεν το είδα ατός μου δεν θέλω να καταλογίσω σε κάποιον ευθύνες. Η ΠΑΣΠ καίγεται για το νέο πρόγραμμα σπουδών και είναι αλήθεια ότι οι νέες φουρνιές θα κακοπεράσουν. ΔΑΠ και ΠΟΛ.ΑΝ. τήρησαν σιγήν ιχθύος αλλά σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες ετοιμάζουν δυνατά αγωνιστικά φυλλαδιάκια. Μέχρι πάντως την ημερομηνία έκδοσης του παρόντος δεν είδαμε κάτι αξιόλογο. Κάτι ακούστηκε για τη ΔΑΠ ότι πλακώθηκε λέει στη συνεδρίαση της ΕΦΕΕ με τους υπόλοιπους, αλλά δεν θα δώσουμε συνέχεια σε φήμες και θα περιμένουμε κάτι πιο επίσημο.

Κλείνοντας με τις πρώτες εντυπώσεις, θα ήθελα να κάνω νύξη σ'ένα θέμα που δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο. Απεργία στο ΕΜΠ; Στο ίδρυμα των ιδρυμάτων; Στο ίδρυμα που παραμένει ανοιχτό ακόμα κι όταν όλα τα άλλα βάζουν λουκέτα; Ναι, είναι πιθανόν έως βέβαιο. Πριν όμως αρχίσουν μερικοί να πανηγυρίζουν και να σχεδιάζουν διακοπές, να δούμε λίγο και τους λόγους που οι καθηγητές μας θέλουν να απεργήσουν. (Οι εξής ένας...) Τα λεφτά και ίσως δεν είναι άδικο να διεκδικούν τις αυξήσεις που τους είχαν υποσχεθεί, ακούστηκε όμως και το εξής τρομακτικό: δεν έχουμε λεφτά για λειτουργικούς σκοπούς δηλαδή εργαστήρια, βιβλιοθήκες κ.λ.π. Αναρωτιέμαι σύντομα λοιπόν τι έγινε εκείνο το πλεόνασμα στα έσοδα του Πολυτεχνείου, που λέγανε ότι είναι πάνω από δις (και πιστεύω πολύ πάνω) τόσο ο τότε κ.πρόεδρος του τμήματος όσο και αργότερα ο κ.πρύτανης. Μεταφέροντας μάλιστα τα λόγια συμφοιτητή σε κατ' ιδίαν συζήτησή μας, "εφόσον δεν υπάρχουν λεφτά για εργαστήρια, τότε πώς πληρώνουν αδρά τις διπλωματικές σε κάποια τμήματα του ΕΜΠ;" (βλέπε ΣΑΕ). Εν κατακλείδι: αν τώρα δε μας βασανίζουν τέτοια ερωτηματικά, είμαι σίγουρος ότι σε κάποια στιγμή θα το κάνουν, γιατί όπως και να γίνει εδώ μέσα όλοι μια παρέα είμαστε και δεν είναι σωστό κάποιοι να έχουν πιο πολλά και κάποιοι πιο λίγα (τη δόξα πολλοί εμίσησαν το χρήμα ουδείς).

Ξηρουχάκης Γιάννης