Για τους νέους ακαδημαϊκούς (ωωω) πολίτες

H πορεία είναι γνωστή. Κάποιοι δίνουν πανελλήνιες εξετάσεις και μερικοί απ' αυτούς εισάγονται σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ (ζήτω!!!). Το ερώτημα που τίθεται είναι ποια αντίληψη και τι προσδοκίες έχουν οι νεοεισαχθέντες για τη ζωή και γενικότερα για το χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και πώς μεταβάλλονται αυτές κατά τη διάρκεια της φοίτησης τους.

Οι τάσεις που επικρατούν είναι πολλές και διαφορετικές. Άλλοι αντιμετωπίζουν την όλη κατάσταση σαν μια ευκαιρία χαβαλέ (πάμε για κάνα καφέ) απ' την άποψη ότι ‘κανείς’ δεν τους ελέγχει, δεν υπάρχουν απουσίες, κανείς (;) δεν τους ξέρει κλπ.

Πολλοί μπαίνουν με τη νοοτροπία ‘το δύσκολο είναι να μπεις, άμα μπεις...’, ενώ υπάρχουν και οι ‘φιλόδοξοι’, οι οποίοι αντιμετωπίζουν (ή μάλλον δέχονται) τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σαν προστάδιο επαγγελματικής απασχόλησης σε επιχειρήσεις και εταιρείες. Για να μην μονοτονούμε υπάρχουν μες στους κακούς και οι καλοί (εγώ!).

Τελικά πόσοι είναι αυτοί που αγαπούν αυτό που κάνουν και αντιμετωπίζουν τον χώρο τους με επιστημονικό ενδιαφέρον, σαν χώρο γενικότερης δημιουργίας, ανταλλαγής απόψεων, σαν χώρο όπου ο καφές, το μάθημα (το χόντρυνα), αποκτούν ουσία και δεν είναι μια βαρετή ρουτίνα.

Μια τέτοια ιδεατή κατάσταση είναι δύσκολο να υπάρξει, όμως και η υπάρχουσα κατάσταση δεν είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρα. Για παράδειγμα το 48% των φοιτητών της Γεωπονικής δεν παίρνουν ποτέ πτυχίο (σύμφωνα με φοιτητή της αντίστοιχης σχολής), οι αίθουσες σιγά σιγά αδειάζουν στις περισσότερες σχολές, στις εκλογές αποχή περί το 50%, μεγάλος μέσος όρος αποφοίτησης σε πολλές σχολές και τη λέξη βαριέμαι να κυριαρχεί στο λεξιλόγιο τών φοιτητών.

Σίγουρα οι φοιτητές έχουν την μικρότερη ευθύνη για την παραπάνω κατάσταση. Οι κυριότεροι λόγοι είναι πάνω κάτω γνωστοί, ανύπαρκτος ΣΕΠ πριν τις πανελλήνιες εξετάσεις, η αδιαφορία ή το ‘ενδιαφέρον’ των καθηγητών προς τους φοιτητές κλπ.

Αν αφήσουμε τους παραπάνω λόγους να τους εξετάσει η πολιτεία και η κάθε πρυτανική αρχή, πράγμα άκρως ριψοκίνδυνο, τι πρέπει να πράξει κάθε φοιτητής , κυρίως πρωτοετής, ώστε να μην πέσει σε τέλμα;

Δυστυχώς, δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια απάντηση για όλους, πιστεύω όμως ότι η παρουσία και η συμμετοχή σε ένα ΑΕΙ ή ΤΕΙ με διάθεση, όχι καταστροφολογίας και απόρριψης, αλλά με διάθεση βελτίωσης, παρέας και διασκέδασης, επιστημονικής-εκπαιδευτικής αναζήτησης (αν είναι δυνατό) δίνει στη λεγόμενη φοιτητική ζωή κάποιο εδιαφέρον και λόγο ύπαρξης.

Μητρόπουλος Δημήτρης

2ο έτος Πληροφορικής Πανεπιστημίου Αθηνών