Δήθεν γενική συνέλευση

Ο παραλογισμός και ο κομματισμός που κυριαρχούν σε κάθε δήθεν γενική συνέλευση κυριάρχησαν και αυτή τη φορά. Γιατί λοιπόν γράφτηκε το παρόν κείμενο αφού αυτά είναι χιλιοειπωμένα και γνωστά σε όλους; Διότι αυτή τη φορά, ίσως πιο έντονα από ποτέ, φάνηκε η σαφής αντίθεση της μεγάλης πλειοψηφίας των φοιτητών σε αυτή την κατάσταση καθώς και η περιφρόνηση των δήθεν εκπροσώπων για τους φοιτητές.

Η γενική συνέλευση των Ηλεκτρολόγων της 30/11/’95 (η πραγματική που αποτελείται από τους ανεξάρτητους φοιτητές και όχι από κλισέ και από κόμματα) ψήφισε να εξεταστούν ένα ένα τα θέματα προς συζήτηση και να παρθεί μια απόφαση για κάθε θέμα ανεξάρτητα από το ποιος την προτείνει. Όμως, οι δύο πιο μεγάλοι (στην πραγματικότητα πιο μικροί) πόλοι επιρροής, η ΔΑΠ και οι δήθεν αριστεροί⁽⁾ (ΑΡΠΑΤΗ, ΕΣΟΦ κ.τ.λ.), αποφάσισαν να αγνοήσουν πλήρως τους φοιτητές. Η ΔΑΠ επέμενε ότι οι προτάσεις της θα ψηφιστούν μία μία προκειμένου μετά το τέλος της συνέλευσης και εφόσον αυτές υπερψηφιστούν να πανηγυρίζει για μια δήθεν νίκη της και ενδεχομένως για μια ακόμα πιο δήθεν νίκη του κόμματος που την στηρίζει. Οι δήθεν αριστεροί στα πλαίσια της δήθεν δημοκρατικότητας ήθελαν να επιβάλουν να τεθεί υπό ψήφιση όλο το πλαίσιο των προτάσεων τους ταυτόχρονα με τις ψηφοφορίες για κάθε θέμα ξεχωριστά, ενώ αυτό ακριβώς ψήφισε η γενική συνέλευση ότι δεν θέλει! (Αν δεν ήθελαν να κατεβάσουν ξεχωριστές προτάσεις ας μην το έκαναν, δεν είναι όμως δυνατόν όταν γίνεται μια ψηφοφορία για κάτι συγκεκριμένο να κατεβαίνει μια πρόταση γενικού περιεχομένου η οποία δεν μπορεί από την φύση της να συγκριθεί με τις υπόλοιπες.)

Κάποια στιγμή φάνηκε πως η πραγματική δημοκρατία θα νικήσει. Ξεκίνησε λοιπόν η διαδικασία ψηφοφορίας κάθε θέματος ξεχωριστά (δηλαδή (i)ναι ή όχι στην κατάληψη, (ii) άλλες μορφές κινητοποιήσεων, (iii) συγγράμματα, (iv) ιδιωτικά πανεπιστήμια κ.ά.). Mόλις, όμως, τελείωσε η καταμέτρηση που αφορούσε την κατάληψη (αποφασίστηκε να μην γίνει) η συνέλευση αυτοδιαλύθηκε. Η ΔΑΠ κατά απαράδεκτο τρόπο προσπάθησε να θεωρήσει δική της νίκη το αποτέλεσμα και οι δήθεν αριστεροί έθεσαν μία μία προς ψήφιση τις προτάσεις τους, δηλαδή έκαναν αυτό ακριβώς που για δύο ώρες δεν έκαναν υποστηρίζοντας ότι είναι θέμα αρχής για αυτούς και ότι ποτέ δεν θα το έκαναν παρόλο που αυτό είχε αποφασίσει η συνέλευση! Δεν αναφέρομαι στις υπόλοιπες παρατάξεις, όχι γιατί τις συμπαθώ πιο πολύ, αλλά γιατί απλώς στην συγκεκριμένη και μόνο περίπτωση δεν ακολούθησαν τον ολισθηρό δρόμο των ΔΑΠ και δήθεν αριστερών.