ΣΚΕΨΕΙΣ - ΣΧΟΛΙΟ

Το άρθρο του Στέφανου «Απολογισμός» με έκανε να σκεφτώ και να θέλω να εκφράσω κι εγώ ορισμένα πράγματα. (Ομολογώ πως μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι στην αίτηση εγγραφής, που συμπλήρωσα πριν από λίγες μέρες, έγραφα στο τελευταίο της τμήμα !).

Τελειώνει (ευτυχώς για μερικούς, δυστυχώς για άλλους) είτε το θέλουμε είτε όχι, η θητεία μας στον χώρο αυτό που λέγεται Ε.Μ.Π. (λέμε τώρα). Όλοι λίγο-πολύ έχουμε κάτι να πούμε για τα πράγματα, τα τόσο διαφορετικά που ζήσαμε. Με τον τρόπο του ο καθένας, προσπαθήσαμε κάτι να αλλάξουμε. Ο καθένας στάθηκε σ' ότι νόμιζε σημαντικό.

Σίγουρα δεν θα αλλάξουμε εμείς τον κόσμο. Απλά, προσπαθούμε να γίνει κάτι τέτοιο. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που γράφω αυτά τα λόγια. Πιστεύω πως δεν χρειάζεται να αλλάξεις τον κόσμο, αρκεί να προσπαθείς (συνεχώς) να κάνεις κάτι τέτοιο. Σ' αυτό το «συνεχώς» είναι που κολλάμε όλοι.

Όλοι μας, σ' αυτά τα τέσσερα χρόνια που ζούμε ένα ικανό (βλέπε εργαστήρια) μέρος της ζωής μας μαζί, έχουμε δει πολλά στραβά στον χώρο που λέγεται Ε.Μ.Π., στον χώρο που λέγεται Ελλάδα. Αποτέλεσμα: φωνάζουμε για ότι μας καίει, ή κάνουμε ότι μπορούμε τώρα. Όταν όμως δεν μας αφορά πια, τα ξεχνάμε όλα και ακολουθούμε την πεπατημένη. Δεν μας αρέσει που οι περισσότεροι καθηγητές δεν μας υπολογίζουν (επιεικώς μας γράφουν) κοιτώντας άλλες «ασχολίες» (επικερδέστερες). Φοβάμαι μήπως κι εμάς, κάποια στιγμή, δεν μας φτάνει ο μισθός μας (ως καθηγητές, π.χ.) και αναζητήσουμε «ενισχυτικές» επιπλέον απασχολήσεις, στέλνοντας τον κακομοίρη τον Καρυωτάκη για μάθημα. Άντε μετά να καταλάβω τι μάθημα έχω.

Άσε τα βιβλία. Άλλα μαθήματα δεν έχουν σύγγραμμα, και σ' άλλα μας δίνουν 4 βιβλία λες και είναι μπίλιες τα βιβλία και έτσι και πάρεις ένα μάθημα παίρνεις και τα βιβλία όλων των μαθημάτων που το ακολουθούν (προφανώς και δεν υποννοώ ότι τα εν λόγω παρεπόμενα μαθήματα κάθε άλλο παρά αποτελούν προτιμήσεις των φοιτητών). Προσωπικά, νιώθω τύψεις που δεν «περιποιήθηκα» μερικούς από τους συγγραφείς των βιβλίων που μας μοιράζουν.

Το μέλλον θα δείξει αν άλλαξε κάτι. Αν σταματήσουμε εμείς να κάνουμε λάθη που έχουν εμπεδοθεί στο παρελθόν, αν διατηρήσουμε την νοοτροπία του να μήν δεχόμαστε, έτσι απλά, οτιδήποτε μίζερο και ισοπεδωτικό, τότε σίγουρα κάτι αρχίζει να αλλάζει. Σκεφτείτε ότι στο έτος μας είχαμε αρκετά καλή συνεργασία με καθηγητές για αμφιθέατρα, ώρες, κτλ., παρουσίαση των μαθημάτων επιλογής, όχι τόσο έντονη κομματικοποίηση (όχι πολιτικοποίηση), γενικότερη ενημέρωση και συμμετοχή στα συμβαίνοντα στον χώρο του Ε.Μ.Π., σταθερό και ασθενώς κομματικοποιημένο προεδρείο (ίσως γι' αυτό να έγιναν όλα αυτά). Αυτά για μένα είναι ευοίωνες ενδείξεις.

Ελπίζω τον χρόνο που μας απομένει (για μελό καλό ήταν ε;) να τον αξιοποιήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Μιας που πλησιάζουν και οι εκλογές, μας δίνεται η ευκαιρία (εκτός από το να γνωρίσουμε άτομα του έτους μας που δεν τα έχουμε ξαναδεί), να δείξουμε αν όντως κάτι άρχισε να αλλάζει, ή αν όλα αυτά είναι όνειρα άλλων ηλικιών, άλλων χώρων, άλλων ανθρώπων...