Κάτι βλακείες των καιρών

 

• "Θάλασσα στη Λάρισα, σιδηρόδρομος για Κρήτη, όχι τρύπες στις δεκάρες, έρχονται εκλογές". Φοιτητικές εκλογές και φέτος, λοιπόν. Τέρμα η αγωνία, έφτασε αυτό που όλοι έχετε γραμμένο εκεί που δεν πιάνει μελάνη. Τι κι αν άργησαν ένα (1) χρόνο, τι κι αν σκάσαμε όλοι μας για το αν θα ξαναέρθουν; Νάτες ξανά μπροστά μας, με τα ίδια κόμματα, τις ίδιες ιδέες, τους ίδιους εκπροσώπους, την ίδια προεκλογική νοοτροπία (τραπεζάκια, χαρτομάνι, τσακωμοί βαθυστόχαστοι από τύπους "ενεργοποιημένους και ασυμβίβαστους"). Τι'χες Γιάννη, τι'χα πάντα. Γιατί ρε παιδιά; Γιατί χαλάτε τις καρδιές σας; Ολοι θα πάρετε. Ξέρετε εσείς. Οι εκπρόσωποι του πρώτου κόμματος (γιατί περί κόμματος πρόκειται) θα βολευτούν σε πρώτη ευκαιρία όταν το Κόμμα (με Κ κεφαλαίο) βγει πρώτο στις εθνικές εκλογές. Οι εκπρόσωποι του δεύτερου κόμματος θα τύχουν της ίδιας αντιμετώπισης κι από κει και πέρα όλοι οι άλλοι θα'χουν μόνιμο διαρκείας στα παράθυρα της ελληνικής TV. Κι έτσι, θα έχει πραγματωθεί και ο βασικός στόχος, ο κύριος σκοπός της ενασχόλησης των φοιτητών στις φοιτητικές παρατάξεις. Ωραία, ε; Θαυμάσια! Αντε και του χρόνου.

• “Σσσσ, έφυγε ο Ελύτης”. Φοβερός τίτλος του SporTime που ναι μεν θέλει να δείξει ευαισθησία, πλην όμως υποβαθμίζει τον ποιητή, αν αναλογιστεί κανείς ότι τον υπόλοιπο χρόνο στην ίδια σελίδα φιλοξενούνται οι δηλώσεις Τροχανά, Φούρα, Βασιλακόπουλου και άλλων μεγάλων ανδρών, παράδειγμα της ελαφρότητας με την οποία αντιμετωπίζονται όλα στη χώρα μας σε συνδυασμό με την αίσθηση ότι όλοι έχουν γνώμη για όλα. Θα'θελα να'ξερα πόσοι άραγε με το που έμαθαν για το θάνατο του Ελύτη δεν έσπευσαν να αποστηθίσουν κάποιο ποίημά του μόνο και μόνο για να δείξουν ότι “εχουν διαβάσει Ελύτη” και ότι συγκλονίστηκαν από το θάνατο του ‘ποιητή του Αιγαίου’. Εγώ πάντως, τ'ομολογώ, το έκανα.

 

• Και μέσα σ'όλα εξοδούχος κι ο Αντρέας από το Ωνάσειο μετά από 123 ημέρες εμπλοκή υπηρεσία. Πότε θ'απολυθεί δεν ξέρω, πάντως όταν αυτό θα γίνει θα είναι του στυλ "Νυν απολύεις το δούλο σου δέσποτα". Πάντως, τι πράμα είναι αυτός ο άνθρωπος... Ενα βιβλίο ανέκδοτα θα μπορούσε να γραφτεί με όλα αυτά που κυκλοφορούν για πάρτη του, αλλά αυτός τίποτα. Την έβγαλε καθαρή με μια απλή αιμοκάθαρση κάθε δυο μέρες. Εξωνοσοκομειακός ασθενής είναι, λέει. Μακριά από το Ωνάσειο κι όπου θέλει ας πάει, δηλαδή. Εδώ για χάρη του παραιτήθηκε το μισό ΔΣ. Πρώτη φορά λειτούργησε ΔΣ νοσοκομείου με προσωπικό ασφαλείας. Πάντως, το πιο αστείο της υπόθεσης είναι να βγει και να δηλώσει ο Αντρέας ότι "θέλω να γίνω δωρητής σώματος, οργάνων κτλ". Τι να δωρίσει, αφού τίποτα δεν λειτουργεί; Πρώτη φορά βλέπω αμάξι, να δουλεύει μόνο η εξάτμιση και να θέλει να τρέξει και σε αγώνες. Οπως και να'χει, εγώ του δίνω μια βδομάδα για να επιστρέψει στο Ωνάσειο. Αλλο πράμα να σου κολλάει τις ενέσεις και τα υπόθετα η Μιμή και άλλο η Mrs. Toula υπό την επίβλεψη του κου Σκαλκέα (εξωδιοικητικού μεγαλοπαράγοντα του ιδρύματος). Μη βλέπετε, παίζει ρόλο και η ψυχική εξάρτηση σ'αυτά. Πάντως εγώ βρήκα τι θα δηλώσει ο Αντρέας: "Ευχαριστώ τα μηχανήματα του Ωνασείου για την υποστήριξή τους κατά τη διάρκεια της νοσηλείας μου". Ετσ, ετσ.

• Κουίζ: Τι είναι πράσινο, συμβολίζεται με τον αριθμό 4 και έχει σήμα του το Κάπα (Κ) από τη λέξη Κύπελλο; Αλλο: Τι είναι κόκκινο και έχει πρασινίσει από το κακό του; Οι απαντήσεις στο επόμενο (με ειδικές ανταποκρίσεις από Παρίσι και Ρώμη...).

• Το γέλιο των αιώνων έχω ρίξει μ'αυτούς τους κτηνοτρόφους που αδειάζουν τις καρδάρες με το γάλα μία μία "για να γίνει μπούγιο" μπροστά σε έντρομους ρεπόρτερ με μπρατσάκια που μιλάνε για "πλημμύρα οργής και γάλακτος από τους εξαθλιωμένους κτηνοτρόφους". Πάτε καλλλά, ωρέ; Γιατί, επειδή οι δέκα δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους πολιτικά, να την πληρώνουν οι άλλοι ενενήντα; Εγώ ξέρω ότι τα τελευταία χρόνια έχουν βγει γύρω στα 100 νέα είδη γιαουρτιών και 20 είδη ροφημάτων με γάλλλα. Πώς είναι δυνατό να αυξάνεται η παραγωγή (λόγω της αυξημένης ζήτησης) και αυτή - όλοι ή η πλειονότητα - να πεινάνε; Ή μήπως θέλουν να μας πουν ότι έπιασε ξαφνικά τα γελάδια και τις κατσίκες τσιρλιπιπί και αμολάνε το γάλα 25 ώρες τη μέρα, 8 μέρες την εβδομάδα και δεν έχουν τι να το κάνουν; (και μέσα σ'όλα έκανε γενική συνέλευση και η ΠΑΣΕΓΕΣ που, ποιος ξέρει, πόσα χρόνια κοιμόταν. Πρρρρρ-κιτς-κιτς-κιτς-κιτς.

• ΕΠΙΜΥΘΙΟ. “Μία από τα ίδια, τελικά, σχεδόν παντού και φέτος. Στις σχολές μας, στην κοινωνία (έμπαινε Δημήτρη Μάρκο!*), στο πνεύμα, στην πολιτική (καλά, αυτοί βαρέθηκαν νωρίς). Με μικρές αποκλίσεις και εξαιρέσεις από χρόνο σε χρόνο διαμορφώνονται τα έξωθεν δεδομένα της ζωής μας. Ευτυχώς που υπάρχει και η προσωπική μας ζωή για να μας δίνει που και που τον τόνο του αναπάντεχου, του απρόσμενου, να μας ενθουσιάζει, απογοητεύει, στεναχωρεί, ενεργοποιεί. Ολα τα υπόλοιπα μπορεί να τα λάβει κάποιος υπόψη μόνο ως δευτερεύοντα, καθώς σπάνια διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο για την ύπαρξή μας.”

Αντί επιλόγου διάλεξα ένα απόσπασμα από τις σκέψεις δευτεροετή φοιτητή που πέρσι ήταν υποψήφιος και φέτος ούτε καν θα ψηφίσει στις φοιτητικές εκλογές. Τα συμπεράσματα, γλυκύτατοι φίλοι και φίλες αναγνώστες, δικά σας (ου+α!+Ωωω=ουαο).

Θωμάς Σπυρίδης

3ο έτος Νομικής Αθήνας

(*) Δημήτρης Μάρκος: παρουσιαστής της εκπομπής “Κοινωνία, ώρα μηδέν”, Σκάι TV

ΥΓ. “Ι-ΩΩΩ-Α-ΝΙΙΙ-ΔΗΣ”.