ΝΥΓΜΑ #18 - Μάιος 1996

 

 

Γραφεία σταδιοδρομίας (χμμ...)

Σίγουρα ένα παράπονο που έχουμε όλοι απ' τα σχολικά μας χρόνια μας είναι η έλλειψη επαγγελματικού προσανατολισμού. Αυτό μας το παράπονο τώρα στα φοιτητικά μας χρόνια έρχεται να το γλυκάνει το γραφείο σταδιοδρομίας. Αυτό υποβοηθάει τους φοιτητές, λέει, "μέσα από υπηρεσίες συμβουλευτικής, να εντοπίσουν αλλά και να καλλιεργήσουν πτυχές του εαυτού τους (π.χ. ενδιαφέροντα, δεξιότητες, ικανότητες), έτσι ώστε να γίνουν ευέλικτοι στην αναζήτηση ευκαιριών εργασίας και να έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες για ικανοποιητική αποκατάσταση"(1).

"Το γραφείο σταδιοδρομίας ιδρύθηκε τον περασμένο Ιανουάριο και μέχρι τώρα έχει βοηθήσει πολλούς τελειόφοιτους, λένε οι φοιτητές" αναφέρει κάπου το ενημερωτικό έντυπο που μοίρασε η ΠΑΣΠ (πάλι χμμ) στη σχολή μας. Αν θυμούνται καλά οι παλιότεροι σχετικά με αυτά τα γραφεία, που δεν είναι sato, είχε γίνει κάποιο σχετικό αλαλούμ πριν 3-4 χρόνια του "τύπου βιβλιοκάρτα". Τελικά πέρασαν και το όλο έργο χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό ταμείο (Υπουργείο Εργασίας και Παιδείας) και το Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ειδικός Λογαριασμός Έρευνας). Στην Πάντειο, στη Γεωπονική, στην Πληροφορική και σε άλλες σχολές είναι σε νηπιακό στάδιο, όμως πίνει όλο το γάλα του και μπορεί να ξεπεταχτεί απότομα, όπως έγινε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, όπου απ' ότι ακούγεται λειτουργεί μπόμπα.

Κάτι που χαρακτηρίζει το γραφείο σταδιοδρομίας είναι η έλλειψη προσχημάτων μιας και επίσημα πια προωθεί τις ανώνυμες και επώνυμες εταιρίες να εισβάλλουν στα Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. αφού "το Γραφείο Σταδιοδρομίας φιλοδοξεί να υποβοηθήσει τους εργοδότες στην ανεύρεση εκείνου του προσωπικού που θα βοηθήσει τις επιχειρήσεις τους να αναπτυχθούν και να γίνουν ανταγωνιστικότερες στα πλαίσια του διεθνούς οικονομικού στίβου". Δεν το λέω εγώ, το έντυπο το λέει. Αλλού αναφέρει το ίδιο πράγμα πιο γλυκά, λέγοντας ότι άρτια και ουσιαστική εκπαίδευση δεν μπορεί να επιτευχθεί, αν δεν συνδεθούν αρμονικά οι χώροι παραγωγής και μάθησης. Εγώ, αυτό που συμπεραίνω είναι ότι η γνώση θα πρέπει να προσαρμοστεί στις ανάγκες της παραγωγής και όχι να εναρμονιστεί με αυτές. Μιας παραγωγής που αξιολογείται σύμφωνα με το όφελος κάποιων ιδιωτικών φορέων, το οποίο σίγουρα δεν συμπλέει με το όφελος της μάθησης και αυτό που επιθυμεί είναι ένα ευέλικτο εργατικό δυναμικό (βλ. συμβάσεις εργασίας) που δέχεται να κάνει θυσίες και γενικά να "αντέχει". Εξάλλου, το γραφείο σταδιοδρομίας υποστηρίζει και προωθεί διάφορα σεμινάρια, σύντομους κύκλους σπουδών και ομάδες εργασιών. (Ας ζοριστούμε, να περάσουμε και αυτό το κόσκινο...)

Δεν προτείνω (αν και το επιθυμώ) αποκοπή εδώ και τώρα των ιδιωτικών εταιριών από τους πανεπιστημιακούς χώρους. Με τα πράγματα όπως έχουν, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει μόνο του. Τουλάχιστον όμως σ' αυτό το αλισβερίσι Πανεπιστημίων-εταιριών να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε την μάθηση, αλλά και τους ίδιους τους φοιτητές και σπουδαστές, σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο και όχι να είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε οτιδήποτε, να θυσιάσουμε οτιδήποτε, για μία θέση στην αγορά εργασίας των προϋπηρεσιών, των εξοντωτικών ωραρίων, των "δημόσιων σχέσεων". Αντίθετα, το γραφείο σταδιοδρομίας κάνει λόγο για τις αλλαγές που συντελούνται σε γεωγραφικό και πολιτισμικό επίπεδο "στο σκηνικό ενός κόσμου που δεν τον χαρακτηρίζει η στατικότητα, αλλά η ρευστότητα, το απρόβλεπτο, το καινούριο και το διαφορετικό, παίζει καταλυτικό ρόλο" (ουάου πόρωση!!!). Σ' αυτόν τον συναρπαστικό κόσμο το γραφείο σταδιοδρομίας προτείνει ότι το εκπαιδευτικό σύστημα οφείλει να παρακολουθεί αυτές τις αλλαγές. Άσχετα με το τί είδους αλλαγές είναι αυτές, αν έχουν αίτια εμφάνισης ή όχι, και αν έχουν ποιους εξυπηρετούν.

Στα βιογραφικά που φιλοδοξεί να λαμβάνει το γραφείο σταδιοδρομίας δεν εμπεριέχεται τίποτα παραπάνω από τα συνηθισμένα: σπουδές, ξένες γλώσσες, προϋπηρεσία, σεμινάρια "και άλλες γενικές πληροφορίες". Αυτά θα είναι ορατά στις εταιρίες μέσα από μία βάση δεδομένων που θα περιέχονται τα στοιχεία του κάθε ενδιαφερόμενου φοιτητή.

Στο έντυπο αυτό αναφέρεται συχνά ο όρος "ευκαιρία" και διάφορες οδηγίες για εκμετάλλευσή της, ώστε να έχουμε ένα ευτυχισμένο επαγγελματικό μέλλον. Κάτι μου θυμίζει από αμερικάνικο όνειρο, από προ-πο που άμα κάτσει έκατσε, που όσο το κυνηγάς θα γίνεις πενηντάρης πριν το καταλάβεις. Η ανεργία από θέμα πολιτικό, κοινωνικό και στατιστικά δεδομένο, γίνεται θέμα βλακείας, ανικανότητας να αρπάξουμε την ευκαιρία που όμως κάποιο γραφείο σταδιοδρομίας θα μας βοηθήσει να την ξεπεράσουμε.

Δεν έχω να προτείνω λύσεις για τον αφανισμό κάθε τέτοιου φορέα (AIDS). Ας συνειδητοποιήσουμε όμως ότι τα γραφεία σταδιοδρομίας είναι εξίσου επικίνδυνα με την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων, με τις βιβλιοκάρτες και τις λοιπές "αλλαγές" αυτού του όλο ρευστότητα κόσμου.

Δημήτρης Μητρόπουλος

2ο έτος Πληροφορικής Πανεπιστημίου Αθηνών

1. Με πλάγιους χαρακτήρες σημειώνονται τα αποσπάσματα από το ενημερωτικό έντυπο που εκδόθηκε από το (Καποδιστριακό) Πανεπιστήμιο Αθηνών σχετικά με τα γραφεία σταδιοδρομίας.