Ο πολιτισμός, το διαπλεκόμενο κι ένα γιαούρτι

Πριν κάμποσο καιρό, ο γνωστός συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός σε συνέντευξή του είπε πως η Ελλάδα δύο πράγματα ξέρει να παράγει: πολιτισμό και γιαούρτι! Ναι, κύριε Βασιλικέ, δίκιο είχατε: το ελληνικό γιαούρτι είναι από τα καλύτερα της Ευρώπης, εύγευστο, χορταστικό και θρεπτικό, απαραίτητο σ’ όσους κάνουν δίαιτα ή σ’ όσους λόγω περιστάσεων αδυνατούν να φάνε κάτι άλλο (άρα φοιτητές). Όσο για τον πολιτισμό δεν χρειάζονται συστάσεις. Όλοι μας ξέρουμε τη σημασία του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και τη συμβολή του στην πνευματική ανέλιξη του ανθρώπινου γένους. Βέβαια, το αν και ο νέος ελληνικός πολιτισμός είναι εξίσου σημαντικός με τον αρχαίο, αυτό παίζεται.

Κι όμως, ο κ. Βασιλικός ήξερε τι έλεγε! Διότι η ένδοξος ημών πατρίς ξέρει και μπορεί να μπολιάσει τον πανανθρώπινο πολιτισμό ακόμη και σήμερα, μάλιστα! Και πλέον πρόσφατη συνεισφορά του είναι ότι αυτό το πάρρωστο (πας+ρωστός = δυνατός) ελληνικό πνεύμα κατόρθωσε να βρει την αιτία των πάντων, άλλως πως, την πρώτη αρχή του κόσμου! Ξέχασε αυτά που ήξερες περί φωτιάς ή ύδατος ή ατόμου ή πνεύματος. Οι της πανενδόξου ημών πατρίδος υπέρλαμπροι (πολιτικοί) πανεπιστημονικοί φωστήρες διαγιγνώσκουν ως ουσία και πρώτη αρχή του κόσμου... το διαπλεκόμενο. Πάρτε τα κουτόφραγκοι, τι Ευρώπη και μαλακίες μου λέτε, μετά κι απ’ αυτή την ανυπέρθετη θεωρία, ολοκληρώθηκα, “είμαι Έλλην, το καυχώμαι!”

Και ιδού η περίτρανη απόδειξη της ως άνω καινοφανούς θεωρίας: Ξεκινώντας απ’ τις εξής διαπιστώσεις: α) ότι Πολιτική χωρίς Λεφτά και χωρίς ΜουΜουΕ είναι τίποτα, β) ότι Λεφτά κανείς δεν κάνει χωρίς Πολιτική και ΜουΜουΕ, και γ) ότι ΜουΜουΕ δεν υπάρχουν χωρίς Πολιτική και Λεφτά, έφτασαν στο λογικότατο συμπέρασμα ότι όλ’ αυτά συνδέονται μεταξύ τους. Έπρεπε όμως να βρουν τον συνδετικό κρίκο που χωρίς αυτόν τίποτα από τα παραπάνω δεν υπάρχει και κατέληξαν στο... διαπλεκόμενο. Αυτό είναι που συνδέει τα παραπάνω και, σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας (ουάου!) που συνδέει τα πάντα, είναι η ουσία και πρώτη αρχή του κόσμου!

Επομένως τίποτα άλλο δεν είμαστε από ένα διαπλεκόμενο. Ότι εγώ γράφω, οφείλεται στο διαπλεκόμενο. Ότι ζω, όπως ακόμα και ότι δεν έχω πεθάνει, οφείλεται στο διαπλεκόμενο. Ότι η μαμά του θείου του Τάκη παντρεύτηκε τον μπαμπά του (του θείου), οφείλεται στο διαπλεκόμενο. Αλλά και τα πιο ταπεινά: για τα κακά χάλια της εκπαίδευσης οφείλεται το διαπλεκόμενο. Για την ιδιώτευση, που φτάνει στα όρια της ιδιωτειάς φταίει το διαπλεκόμενο. Για τη μιζέρια μας, κύριε αναγνώστη; το διαπλεκόμενο. Για την ανικανότητα και ανεπάρκεια; το διαπλεκόμενο. Για το ρουσφέτι, την αναξιοκρατία, το δούλεμα, τη διαφθορά, την απαιδευσιά, την αφραγκιά, την ατσιγαριά, την αγαμία, τον σκύλο τον Αράπη της κυρίας Κούλας του από πάνω που γαυγίζει συνέχεια, για τον κακό μας τον καιρό, για όλα; το διαπλεκόμενο.

Φτάσαμε λοιπόν στη ρίζα του κακού. Αρκεί να το ξεριζώσουμε και όλοι ευχαριστημένοι και προσμένοντας ακόμα καλύτερες μέρες δια της ευαγγελιζόμενης ειρηνικής επαναστάσεως. Επιτέλους οι (πολιτικοί) υπερπανεπιστήμονες της καραενδόξου ημών πατρίδος απόκτησαν όραμα...

Όμως στον οίστρο τους κάτι ξέχασαν: να μας εξηγήσουν ποιός ευθύνεται για το διαπλεκόμενο. Ίσως την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα να τη δώσεις εσύ αγαπητέ και υπομονετικέ αναγνώστη, απαντώντας σε τούτο: αν σου έδιναν έναν κεσέ γιαούρτι, σε ποιόν θα το πέταγες; Κι αν ξεφύγεις από τον πειρασμό να το πετάξεις στον υπογράφοντα (σιγά ρε παιδιά!), σ’ αυτούς τους υπέρλαμπρους (πολιτικούς) φωστήρες ή σ’ αυτούς που ανέδειξαν τέτοιους;

Στέλιος Κυριακογιαννάκης

2^ο έτος Νομικής Αθηνών