Τα ερεθίσματα ήταν πολλά αυτό το μήνα και η σκέψη που πηγάζει από αυτά σκόρπια και αποσπασματική, όπως και στο κείμενο. Η εικόνα ο κύριος μεσολαβητής, η τηλεόραση ο μεγάλος αγωγός (ή οχετός;) πληροφοριών. Όπου και αν άνοιγες το δέκτη δεν ξέφευγες: το "μεγάλο θέμα" ήταν εκεί για να σου υπενθυμίσει πως πρέπει να "ευαισθητοποιηθείς". Ο μικρός Λευτεράκης. Η Αποκάλυψη. Η κακοποίηση και η εκμετάλλευση της παιδικής ηλικίας υπάρχει και στη σύγχρονη εποχή! Σοκ για την κοινωνία. Οι "ανυποψίαστοι" πολίτες ξαφνικά βρίσκονται οργισμένοι να κακαρίζουν στα τηλεοπτικά παράθυρα παρέα με τους απαραίτητους Ευαγγελάτους, τους σύγχρονους "αδιάφθορους". Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο με μεγάλη δόση κιτς ηθικισμού.

Αλλαγή εικόνας, έξω από τα σύνορα στην "καθ΄ημάς Ευρώπη". Ίδια γεύση. Εκατοντάδες χιλιάδες Βέλγοι σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την υπόθεση Ντιτρού. Ίδιες αναλογίες. Η Ευρώπη "ανακαλύπτει" ξαφνικά την παιδεραστία. Σοκ και πάλι. Απαράδεκτη διασάλευση της κοινωνικής τάξης και ηθικής, πρωτοφανής για την σύγχρονη εποχή. Οι κάθε είδους φιλανθρωπικές επιτροπές παίρνουν "γενναίες" πρωτοβουλίες. Η "δικιά μας" κυρία Βαρδινογιάννη καταθέτει την καίρια πρόταση: να υπάρχει πρόβλεψη για το θέμα στη συνθήκη του Μάαστριχτ! (άραγε ξέρει για ποια συνθήκη μιλάει; Τι ζητάει από αυτό το αριθμολάγνο κείμενο; Δίπλα στην επιβολή ποσοστού πλαφόν για το δημοσιονομικό έλλειμμα να υπάρχει αντίστοιχο πλαφόν για την ασέλγεια σε βάρος ανηλίκων; )

Σε όλο το λεγόμενο "πρώτο κόσμο" η υποκρισία ξαφνικά περισσεύει. Αίφνης όλοι ανακάλυψαν ότι παραβιάζονται τα δικαιώματα των παιδιών και κάτι πρέπει να γίνει. Ως δια μαγείας οι υπνωτισμένες μάζες βγαίνουν στο δρόμο και διαδηλώνουν. Απελπισμένη προσπάθεια να αποποιηθούν τις ευθύνες τους. Τόσα χρόνια και σε τόσα άλλα προβλήματα πού ήταν όλοι αυτοί οι "σταυροφόροι της ηθικής"; Παιδεραστία άραγε δεν υπήρχε στον Τρίτο Κόσμο; Για μαζικές δολοφονίες παιδιών, παραβίαση δικαιωμάτων τους δεν είχαν ακούσει ποτέ; Για την εξαθλίωση από την εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας αλλού (που και εκεί επάνω στήριξαν και οι ίδιοι την ευμάρειά τους) δεν είχαν πληροφορηθεί;

Πώς ! φυσικά. Αλλά τώρα το θέμα είναι άλλο. Τα θύματα είναι μέλη της δικής τους κοινωνίας. Το "οχυρό Ευρώπη" αλώνεται. Καταρρέει η τάξη. Οι ίδιοι αυτοί που αδιαφόρησαν για την υποβάθμιση του τρίτου κόσμου ή ακόμα την δημιούργησαν, που ανέχτηκαν στην ίδια τους την κοινωνία των 2/3 την ανεργία, την περιθωριοποίηση, τους αστέγους και τους απόρους βρίσκονται αντιμέτωποι με τους κινδύνους που εξέθρεψαν. Εκείνο το έγκλημα που πηγάζει από την κοινωνική απελπισία δεν γνωρίζει σύνορα και τελικά είναι μεταδοτικό και για τους "υγιείς" κοινωνικούς ιστούς τους. Ο εχθρός είναι μέσα τους και οι τρομοκρατημένοι "μεσαίοι" πανικοβάλλονται.

Έχει βρεθεί όμως ο τρόπος αντιμετώπισης του νέου κινδύνου. Η στεγανοποίηση των κοινωνιών τους, η δημιουργία ασφαλών θυλάκων. Με λίγα λόγια οχυρών μεσαιωνικού χαρακτήρα (βλ. Το όνομα του ρόδου) όπου της γης οι κολασμένοι θα είναι απ΄έξω. Ξενοφοβία, εθνικός και κοινωνικός ρατσισμός, αποκλεισμός της μετανάστευσης, αστυνόμευση της ηθικής, καθιέρωση της "αρχής του υπόπτου" και άλλα συνθέτουν τα νέα αμυντικά συστήματα (βλ. Σύμβαση Σέγκεν). Ήδη νέοι πόλεμοι έχουν ως "σταυρό" τους τα ναρκωτικά και την διεθνή τρομοκρατία (βλ. Εισβολή των Η.Π.Α. στον Παναμά, 1989).

"Εν τούτω νίκα" και πάλι για τους "πιστούς" με "ιερείς-δερβίσηδες", τα Μ.Μ.Ε. που τους καθοδηγούν και κονκισταδόρες τους τυχοδιώκτες σωτήρες κάθε είδους. Ποιοι είναι τελικά όμως αυτοί που καθορίζουν αυτές τις προοπτικές; Μα φυσικά οι ίδιοι εκείνοι που και πριν είχαν συμφέρον η ανισότητα και η εξαθλίωση να είναι γεωγραφικά και κοινωνικά εντοπισμένη για να την εκμεταλλεύονται και να εξάγουν κέρδος.

Χαραλαμπάκης Όθωνας

3ο έτος Επικοινωνίας & ΜΜΕ Παντείου Πανεπ.