ΝΥΓΜΑ #24 - Δεκέμβριος 1996

 

«Κάθε στιγμή μια νέα αρχή»

 

Μια πρόταση-οδηγός ζωής για ανήσυχους ανθρώπους που απεχθάνονται το βόλεμα και το συμβιβασμό και με όπλα τη γνώση, τη δημιουργία και τη φαντασία ζουν το σήμερα και οραματίζονται ένα καλύτερο αύριο. Υπάρχουν όμως περιθώρια για αισιοδοξία;

Με αφορμή τον ερχομό του νέου έτους και στο κατώφλι της νέας χιλιετίας, σκεπτόμενος μελλοντολογικά οι εικόνες που ενίοτε έρχονται στο μυαλό μου δεν είναι φωτεινές. Πρόκειται μάλλον για εικόνες προερχόμενες από το 1984 του Όργουελ ή το Blade Runner, σε μια πιο σκοτεινή εκδοχή τους, όπου κυρίαρχα στοιχεία είναι η έλλειψη ποιότητας ζωής, η ισοπέδωση της ανθρώπινης προσωπικότητας και ο άκρατος αμοραλισμός. Κι όλα αυτά σ’ έναν κόσμο οικολογικά κατεστραμμένο, με πολίτες πιόνια στη σκακιέρα μιας αυτοδιορισμένης ολιγαρχίας, σε πόλεις εκτρώματα, χωρίς ανθρώπινη ουσία, χωρίς χρώμα, χωρίς συναίσθημα...

Όχι δεν τελείωσα πρόσφατα την ανάγνωση των προφητειών του Νοστράδαμου, ούτε αρέσκομαι στην καταστροφολογία και σίγουρα δεν είμαι από αυτούς που βλέπουν το ποτήρι της ζωής μισοάδειο. Είναι οι ιστορίες καθημερινής τρέλας οι οποίες λαμβάνουν χώρα είτε στον κλειστό περίγυρό μας είτε παραέξω από αυτόν που με κάνουν να δυσπιστώ. Ζούμε τον καιρό της υποκρισίας, της ψευτομαγκιάς και της προσπάθειας ανάδειξης του υπερεγώ του καθένα. Είμαι πολύ επιφυλακτικός απέναντι στο μέλλον που μας προσφέρεται, με γνώμονα τα παλαιότερα «μέλλοντα» που οι διάφοροι «σωτήρες» υποσχέθηκαν χωρίς ποτέ να τα πραγματοποιήσουν.

Εξάλλου, δεν χρειάζεται να έχει κανείς μαντικές ικανότητες ή να διαβάζει τα άστρα για να προβλέψει τι θα συμβεί τη νέα χρονιά. Η ροή των γεγονότων μοιάζει να υπακούει σε κάποιο φυσικό νόμο...

Η «λιτότητα» λοιπόν θα είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό σε όλα τα επίπεδα: Στην οικονομία της χώρας, στην ποιότητα της ζωής μας, στην ανθρώπινη επικοινωνία, στον έρωτα. Το φαινόμενο αυτό ενδεχομένως θα απασχολήσει πολλούς και θα σταθεί αφορμή για το στήσιμο συζητήσεων σε στρογγυλά τραπέζια, τηλεοπτικά παραθύρια και μπαλκονόπορτες, με τη συμμετοχή έγκριτων δημοσιογράφων, τραγουδιστών, ηθοποιών, ψυχαναλυτών, κοινωνιολόγων, επικοινωνιολόγων, μπουρδολόγων κ.ά. που είναι σε θέση να καταθέσουν άποψη επί παντός επιστητού. Το «κακό» θα εντοπιστεί, θα γίνει εκτενέστατη αναφορά στις γενεσιουργές αιτίες καθώς και μια απόπειρα εξαγνιστικής εξιλέωσης των υπευθύνων και τελικά θα συσταθεί μια (έμμισθη) επιτροπή -ομάδα που θα ασχοληθεί επισταμένως επί του θέματος και όχι μόνο...

Κατά τ’ άλλα τα εθνικά μας δίκαια θα συνεχίσουν να αμφισβητούνται, συνάνθρωποι μας θα σκοτωθούν άδικα στους δρόμους εξαιτίας της αναλγησίας και της παραλυσίας ορισμένων αρμοδίων, λίγες ακόμη εστίες πρασίνου θα αποτεφρωθούν, ενώ εμείς θα ασχολούμαστε με το πρόβλημα του κάθε «Τόλη» και της κάθε «Τζούλιας».

Υπάρχουν βέβαια και οι ρομαντικοί που προσμένουν στην ανιδιοτελή βοήθεια του «Αη Βασίλη» και στηρίζουν πολλά στην προσφορά του. Μάταια όμως... Αυτός την έχει αράξει εδώ και πολύ καιρό στο Βόριο Πόλο, παρέα με τους καλικαντζαραίους και αναπαύεται... Εξάλλου, καθώς η χώρα γεμίζει παρκόμετρα θα είναι εξαιρετικά ασύμφορο να αφήνει τους τάρανδους όπου βρει, κι έτσι μάλλον δε θα μας επισκεφτεί.

Χρειάζομαι επειγόντως μια θετική σκέψη... Σκέφτομαι τους νέους. Ναι, τους νέους που γυρίζουν την πλάτη στους κακούς του κόσμου -πίσωω ρε!-, που προβάλλουν αντιστάσεις στη μιζέρια της εποχής, τους νέους που ερωτεύονται, ζουν έντονα το παρόν, κάνουν όνειρα για το μέλλον και βιώνουν με χαμόγελο τη μοναδικότητα της κάθε στιγμής. Άλλωστε ξέρουν: «Κάθε στιγμή μια νέα αρχή».

ΥΓ. Ευτυχισμένο το 1998...

Μπενέκος Φώτης

3ο έτος Μηχ/γων Μηχ/κών ΕΜΠ