Κείμενο |
Για όσους δεν έχουν ακουστά τη γνωστή ρήση, την επαναλαμβάνω: "Η Αμερική είναι ίσως η μόνη χώρα που πέρασε από τη βαρβαρότητα στην παρακμή, χωρίς προηγουμένως να περάσει από τον πολιτισμό." Νομίζω ότι δεν έχει ειπωθεί κάτι περισσότερο αντιπροσωπευτικό της κατάστασης που επικρατεί σε αυτή τη χώρα. Δεν έχω επισκεφθεί τις ΗΠΑ (παρά τις έντονες πιέσεις πολλών φίλων) αλλά από όσα μου έχουν πει και από όσα έχω δει ή διαβάσει καταλαβαίνω ότι οι κάτοικοι της χώρας αυτής είναι εντελώς ζώα. Έχουν φάει το παραμύθι του "Αμερικάνικου Ονείρου" και νομίζουν ότι βρίσκονται σε έναν επίγειο Παράδεισο. Αγνοούν οτιδήποτε συμβαίνει εκτός της χώρας τους και έχουν ενστερνιστεί το ρόλο του διεθνούς μπάτσου ή τσαμπουκαλή. Δεν γνώρισαν τα τελευταία 100 χρόνια τον πόλεμο στη χώρα τους και για το λόγο αυτό διακρίνονται από μια πρωτοφανή έπαρση. Ένα Pearl Harbour και ένα Βιετνάμ έζησαν (και αυτά οι στρατιώτες και όχι οι πολίτες) και μας τα έχουν ζαλίσει με τις ταινίες, τα ντοκυμαντέρ και τα ψυχολογικά τους προβλήματα. Το καθεστώς που επικρατεί σε αυτή τη χώρα, από όσο έχω αντιληφθεί, είναι να διατηρείται ένα χαμηλό πνευματικό επίπεδο στον κόσμο για να μπορούν να τον παραμυθιάζουν όλο και ευκολότερα. Δυστυχώς παρόμοιες μέθοδοι έχουν αρχίσει και αναπτύσσονται και στα ευρωπαϊκά κράτη. Ας μην ξεχνάμε ότι η μόνη χώρα της Ε.Ε. που διαφώνησε ανοικτά με τους βομβαρδισμούς στη Σερβία ήταν η Ελλάδα. Την ώρα που όλοι οι άλλοι το έπαιζαν καλοί συύμμαχοι του ΝΑΤΟ. Τώρα βέβαια οι Γερμανοί, οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι διαδηλώνουν για την αποχώρηση των στρατιωτών τους από τη Κόσσοβο. Ας πάρουν αυτοί τα παιδάκια τους και ας αφήσουν τα παιδάκια των Σέρβων να πεθαίνουν από λευχαιμίες και καρκίνους. Εξάλλου ό,τι δε συμβαίνει δίπλα μας δεν μας αφορά. Αν δεν είναι αυτό ο ορισμός της υποκρισίας... |