| Κείμενο |
Ενα παλιό, αλλά θεικό ανέκδοτο που με ειχε κανει να γ@@@@ώ στα γέλια...
Ήταν κάποτε ένας δημοσιογράφος που έκανε ένα ρεπορτάζ για μια νέα κλινική η οποία ειδικευόταν σε διαταραγμένους ψυχολογικά τύπους. Ο επικεφαλής της κλινικής τον ξεναγούσε σε διάφορα δωμάτια και του έδειχνε ασθενείς, αλλά και τους τρόπους θεραπείας που εφάρμοζαν.
Σε κάποι δωμάτιο ήταν ένας τύπος που παραμιλούσε και τίναζε το κεφάλι του συνέχεια δεξιά και αριστερά.
"Τι έχει αυτός ο άνθρωπος γιατρέ;" ρώτησε ο δημοσιογράφος.
"Αχ, το άγχος της σύγχρονης ζωής φαίνεται πως επηρεάζει άσχημα κάποια ευαίσθητα άτομα. Ο άνθρωπος αυτός παραμιλάει από τα νεύρα του. Είναι ελαφριά περίπτωση όμως και θα γιατρευτεί γρήγορα. Ας προχωρήσουμε, θα δείτε παρακάτω μερικές πιο σοβαρές περιπτώσεις."
Σε ένα άλλο δωμάτιο ένας άντρας γύρω στα 40, καθόταν σε ένα κρεβάτι σκυφτός και έκλαιγε.
"Αυτός ο ασθενής γιατρέ;"
"Κι αυτός από τα νεύρα του. Δεν αντέχει την πίεση των υποχρεώσεών του."
Πιο πέρα, δεμένη σε ένα κρεβάτι ήταν μια γυναίκα που ούρλιαζε δυνατά.
"Αυτή γιατρέ τι έχει;"
"Από τα νεύρα της κι αυτή."
Το διπλανό δωμάτιο είχε ειδική μαλακή επικάλυψη στους τοίχους και μέσα σ'αυτό βρισκόταν ένας τύπος που έτρεχε και χτυπούσε από τοίχο σε τοίχο.
"Αυτός γιατρέ γιατί συμπεριφέρεται έτσι; Κι αυτός από τα νεύρα του;"
"Ναι αγαπητέ δημοσιογράφε, κι αυτός από τα νεύρα του."
Πιο κάτω συναντούν δυο νοσοκόμους που έτρεχαν έντρομοι και προσπαθούσαν να συγκρατήσουν έναν ασθενή. Ο τύπος τους είχε ξεφύγει και έτρεχε μέσα στην κλινική, ενώ ταυτόχρονα έγδερνε το πρόσωπό του με τα νύχια του.
"Γιατρέ τι συμβαίνει;"
"Από τα νεύρα του κι αυτός! Περίμενέ με εδώ, πάω να τον ηρεμίσω." και με αυτά τα λόγια ο γιατρός έτρεξε μαζί με τους νοσοκόμους.
Ο δημοσιογράφος μόνος του άρχισε να περιεργάζεται το περιβάλλον του και κοιτούσε τους διάφορους ασθενείς στα γύρω δωμάτια. Μπήκε σε ένα από αυτά για να μιλήσει με κάποιον που του φαινόταν ο πιο ακίνδυνος από τους άλλους.
Ήταν ένας άντρας, περίπου 35 χρονών, που ήταν καθισμένος σε μια καρέκλα, δίπλα από ένα μικρό τραπεζάκι. Είχε τα χέρια του στηριγμένα στους αγκώνες στο τραπέζι και όλη η προσοχή του ήταν στραμένη σε αυτό που κρατούσε.
Είχε στα χέρια του μια τρίχα, την οποία κρατούσε από τη μια άκρη με το ένα χέρι και με το άλλο την τράβαγε μεχρι να ισιώσει και μετά την άφηνε. Επαναλάμβανε συνεχώς αυτή την κίνηση: Τραβούσε, ίσιωνε την τρίχα και μετά την άφηνε. Τραβούσε, ίσιωνε, άφηνε. Τίποτα άλλο δεν του αποσπούσε την προσοχή.
Ο δημοσιογράφος τον παρατήρησε για λίγα λεπτά και μετά αποφάσισε να του μιλήσει, οπότε τον ρώτησε:
"Απ' τα νεύρα σου;"
Ο άντρας γύρισε να τον κοιτάξει αργά.
"Όχι. Από τ' αρχίδια μου!"
|
