| Κείμενο |
Φανταστειτε το παρακατω στηνικό: Εμείς αραχτοί στην καφετέρια, να έχοθμε απλώσει βιβλία και χάρτες ανάμεσα στα ποτήρια με τους καφέδες και να παίζουμε αμέρημνοι. Οι υπόλοιποι θαμώνες να μας κοιτάνε περίεργα, καθώς μπαίνουμε σιγά - σιγά στο πνεύμα του παιχνιδιού και γινόμαστε ολοένα και περισσότερο πιο παραστατικοί.
Τελικά, όταν η γκαρσόνα είρθε να πάρει τα λεφτά, μάλλον δημιούργησαμε άσχημη εντύπωση, αφού ένα παιδί έλεγε σε έναν άλλον, με ένταση:
"Αφού ρε μαλάκα, εγώ ήθελα να τον δολοφονίσω, τι σε ένοιαζε εσένα;; Θα τον τσουβάλιαζα μετά και θα τον πέταγα στη θάλασσα, δε θα με καταλάβαινε κανείς!"
|
