| Κείμενο |
Το αν θα χτυπήσει άμεσα από μόνη της η Αμερική στόχους, όπως έχει κάνει παλαιότερα και στο Ιράκ (με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα), είναι ίσως δευτερεύουσας σημασίας (σε σχέση με τα μακροπρόθεσμα σχέδιά της). Ιδίως απέναντι σε μία μη ανεπτυγμένη χώρα, το Αφγανιστάν, που δε διαθέτει καίρια σημεία για να πλήξει. Η κύρια επιδίωξη της Αμερικής θα είναι να βάλει στο παιχνίδι της επίτευξης των δικών της συμφερόντων τους συμμάχους, κάτω φυσικά από την δική της εποπτεία, προκειμένου να αλωνίζει στο εξής στον κόσμο με τις ευλογίες αλλά και την υλική, οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη του δυτικού πολιτισμού. Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι ποια στάση θα κρατήσει η Ευρώπη, πέρα απο την αμέριστη συμπαράσταση και συμπάθειά της για τα θύματα τις Αμερικής. Θα επαναληφθεί το πρόσφατο φιάσκο του Κοσοβου, θα καταφέρει η Αμερική να ηγηθεί (όπως μας δήλωσε με έκδηλη αλαζονεία ο Πρόεδρός της) μιας οργανωμένης εκστρατείας ενάντια στη διεθνή τρομοκρατεία; Η Ευρώπη θα παίξει το παιχνίδι της αμερικανικής κυβέρνησης ή πήρε το μάθημά της από την αδυναμία της σε ανάλογες περιπτώσεις να υψώσει τη δική της "ενωμένη φωνή" απέναντι στις επιδιώξεις της υπερδύναμης;
Θα ήταν φρόνιμο να διαχωρίσει τη θέση της και να μην υποκύψει σε πιέσεις και αλόγιστες απαιτήσεις που θα οξύνουν τις σχέσεις και θα οδηγήσουν ίσως στο να γίνουμε μάρτυρες μεγαλύτερων τραγωδιών. Έχει ενδιαφέρον, λοιπόν, να δούμε ποιες θα είναι οι αντιδράσεις της όταν θα κλιθεί να λάβει αποφάσεις και να πάρει θέση απέναντι σε συγκεκριμένες ενέργειες.
Ελπίζω το όραμα της αυτόνομης ενωμένης Ευρώπης να μην αποτελέσει υλικό για νέα ανέκδοτα στο προσεχές μέλλον...!
|
