| Κείμενο |
Τρομοκρατoλογία
Οι τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις προβλημάτισαν πολύ και πολλές διαφορετικές φωνές ακούγονται στα ΜΜΕ. Να βάλω λοιπόν κι εγώ το λιθαράκι μου, παρουσιάζοντας μία 'λίγο' διαφορετική άποψη.
Πέρα από πολιτικάντικες προσεγγίσεις, ας δούμε λίγο την πραγματικότητα του με ποιους είμαστε. Είμαστε λοιπόν με το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι αν σε κάποιους δεν αρέσει, ας σκεφτούν τι ωραία που θα ήταν με τον Σαντάμ, τον Καντάφι και τον (Μίστερ) Μπιν Λάντεν. Η ιστορία μας και η κοινή λοιπόν λογική λέει ότι είμαστε με τη 'Δύση' και όχι με το Ισλάμ.
Αυτά είναι λίγο-πολύ προφανή. Αυτό όμως που δεν είναι προφανές είναι ποια στάση πρέπει να κρατήσουμε. Κατά την ταπεινή μου γνώμη η στάση μας θα πρέπει να είναι ξεκάθαρη:
Τους συμμάχους μας Αμερικάνους πρέπει να βοηθήσουμε να μην κάνουν τα ίδια λάθη με το παρελθόν. Θέλουν να πολεμήσουν τους αντάρτες Ταλιμπάν και συμμαχούν με το Πακιστάν ενώ ζητούν την ανοχή του Ιράν. Για να γλυτώσσουμε δηλαδή από τους τρομοκράτες αντάρτες θα συμμαχήσουμε με τις τρομοκρατικές κυβερνήσεις και τους δικτάτορες... Ποιο είναι το Πακιστάν; Μία φιλελεύθερη χώρα ή ένα στρατιωτικό καθεστώς με εκατοντάδες χιλιάδες φανατικών ισλαμιστών (η μοναδική παγκοσμίως που αναγνώρισε το τρομοκρατικό κράτος του Ντεκτάς;!); Ποιο είναι το Ιράν; Μία φιλήσυχη χώρα ή ένα απέραντο στρατόπεδο της Χεζμπολά και της Τζιχάντ;
Το ΝΑΤΟ χρησιμοποιεί την Τουρκία ως ορμητήριο για τις επιχειρήσεις της. Ποιος όμως είναι ο σύμμαχος και (τελευταία) καλός γείτονας; Είναι μία δημοκρατική χώρα όπου όλα δουλεύουν στην εντέλεια; Ή μήπως είναι αυτή που φυλάει ένα ισλαμικό τέρας στα σπλάχνα της, το οποίο κάποτε (σύντομα;) θα ξυπνήσει; Ή μήπως είναι η χώρα που εισέβαλε με το σημερινό πρωθυπουργό στην Κύπρο και ανέχεται (συντηρεί) για 3 δεκαετίες τα τρομοκρατικά στρατεύματα κατοχής; Ή μήπως είναι η χώρα που είπε 'αν επιτεθείτε στο Πακιστάν θα φύγω από τη συμμαχία'; Ή μήπως υποφέρει από φτώχεια και ανισότητα; Ή μήπως καταργεί κόμματα και φορείς με προεδρικά διατάγματα; Ή μήπως αποτελεί δυνάμει παράδεισο των τρομοκρατών;
Είναι όμως μόνο η Τουρκία από τις συμμαχικές χώρες με τέτοια εσωτερικά προβλήματα; Τι έχουμε να πούμε για τη νέα φίλη Ρωσία και τους Τσετσένους αντάρτες-τρομοκράτες; Είναι μόνο η Μέση Ανατολή (μαζί και η ισλαμική Τουρκία) δυνάμει παράδεισος τρομοκρατών; Τί έχουμε να πούμε για το κατεχόμενο μέρος της Κύπρου όπου το έγκλημα (και οι τρομοκράτες;) ευημερούν; Τί έχουμε να πούμε για ευρωπαϊκά κράτη που συντηρούν τρομοκράτες (βλ. Αλβανία και UCK);
Πολύ καλά τα λέει ο αμερικανός πρόεδρος: η μάχη με την τρομοκρατία θα κρατήσει τουλάχιστον μία δεκαετία. Και αυτή η μάχη πρέπει να έχει νόημα. Πρέπει πρώτα από όλα να ξεκαθαρίσουμε τα τρομοκρατικά μέτωπα από τα νώτα μας, από τον UCK και την Αλβανία μέχρι το τρομοκρατικό καθεστώς του Ντεκτάς και τις απολυταρχικές κυβερνήσεις τύπου Μιλόσεβιτς. Πρέπει στη συνέχεια να βοηθήσουμε τις σύμμαχες χώρες (με την ευρύτερη έννοια) τύπου Τουρκίας, Αιγύπου και Σαουδικής Αραβίας να πατάξουν την τρομοκρατία, το έγκλημα, τη στρατοκρατία και την κοινωνική αδικία που τις χαρακτηρίζουν. Πρέπει να συνετίσουμε τις απολυταρχικές ισλαμικές κυβερνήσεις τύπου Πακιστάν, Ιράν, Ιράκ, Ιορδανία και να εγκαταστήσουμε εκεί όχι 'δημοκρατικές κυβερνήσεις' αλλά δημοκρατικές δομές'.
Ο τρομοκράτης, ο καταπιεστής, ο δικτάτορας είναι κακός, είναι δεν είναι περιστασιακά φίλος μας. Και ο 'αντάρτης' ζημιώνει σήμερα τη δημοκρατία και την παγκόσμια ασφάλεια, αφού δεν αναζητεί πολιτικές λύσεις αλλά νομιμοποιεί τις μαζικές δολοφονίες. Να μην αναζητεί πλέον το ΝΑΤΟ περιστασιακές συμμαχίες ανδρώνοντας νέους τρομοκράτες και δικτάτορες (μην ξεχνάμε ότι ο Μπιν Λάντεν υποστηρίχθηκε από τους Αμερικανούς εναντίον των Ρώσων και το Ιράκ ενάντια στο Ιράν). Δεν είναι ποτέ αργά για να διορθώσουμε τα λάθη...
|
