| Κείμενο |
Τελικά μπορεί να μη διαφωνούμε και τόσο.
Πάντως είμαστε αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα:
(α) δικαιοσύνη σε κακό χάλι (αλλιώς π.χ. δε θα έδιναν τόσο αστεία ποινή στους μπάτσους της ζαρντινιέρας).
(β) αστυνομία σε σύψη, αλλιώς δε θα είχαμε τόσο συχνά εκτροπές, ούτε κολλεγιές με δήθεν κουκουλοφόρους.
(γ) ακυβερνησία, αλλιώς δε θα είχαμε κυβέρνηση με μειωμένη εμπιστοσύνη που φοβάται να επιβάλει την ένομμη τάξη όταν καίγεται το σύμπαν.
(δ) κοινωνία με μηδενική εμπιστοσύνη στους θεσμούς, επόμενο από αυτά που συμβαίνουν και την ανάλογη συνδρομή των ΜΜΕ, αλλά αυτό και μόνο το γενονός είναι αρκετό για να διαλύσει τα πάντα.
(ε) κοινωνία της ιδιώτευσης και μηδενική αλληλεγύη, καθώς η κάθε τάξη κοιτάζει τα δικά της συμφέροντα και αδιαφορεί πλήρως για μια σειρά από κοινά συμφέροντα.
Με αυτά τα συστατικά, τι προσδοκίες να έχουμε; Χρειάζεται γκρέμισμα και ξαναχτίσιμο από μηδενικής βάσης, από άφθαρτα πρόσωπα, στα οποία ο κόσμος να έχει διάθεση να δώσει πίστωση χρόνου και τα πρόσωπα αυτά να είναι σε θέση να διαχειριστούν την πίστωση προς το κοινό όφελος. |
