| Κείμενο |
Κατά τη δική μου γνώμη, ο Τζιοβάνι ήταν από τους λίγους παίκτες που όταν τους έβλεπες στο γήπεδο, είχες την κρυφή ελπίδα ότι θα κάνει κάτι που θα το δεις και θα το θυμάσαι για όλη σου τη ζωή. Αυτό το ένιωσα στο φετινό 5-1 με τον ΠΑΟΚ, στο πέμπτο γκολ, αντάξιο του οποίου σε έμπνευση, αυτοματισμό και συνεργασία δεν έχει ξαναμπεί στα Ελληνικά γήπεδα, το ένιωσα στις αναρίθμητες "ποδιές" που έκανε στους αντιπάλους του, το ένιωσα στο γκολ που είχε βάλει με τον ΠΑΟΚ (πάλι) στη λόμπα του από το πλάι της περιοχής, στο γκολ από το κέντρο με Ηρακλή στο κύπελλο πριν λίγα χρόνια και σε ένα ακόμα φιλικό καλοκαιρινό, που είχα την τύχη να είμαι μέσα στο ΟΑΚΑ, στο γκολ με τη Γαλατασαράι, στο 3-3 με τη Ρεάλ, κλπ κλπ. Στο φτωχό Ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν έχουμε την πολυτέλεια να στερούμαστε τα μαγικά αυτά...
Κι εγώ συμφωνώ μαζί σου ότι ο Τζιοβάνι ήταν ωσεί παρών στο 90% των παιχνιδιών εκτός έδρας στο CL αυτά τα χρόνια. Αυτό όμως δεν μπορεί να μειώσει την αξία του και το θέαμα που μας προσέφερε, είτε με ντρίμπλες είτε με γκολ. Και δεν με νοιάζει τι λένε τα ραδιόφωνα ή τα sites, το θέμα είναι ότι όταν φύγει, θα τον θυμόμαστε όλοι με νοσταλγία για όσα μας έμαθε.
Θύμησε μου σε ποια παιχνίδια πήγε να κόψει την μπαλα στους αντιπάλους; στο περσινό με τον κυριάκο που τον χτύπησε αδερφίστικα και μετά έλεγε ότι πήγε να σηκωθει; ή τότε με τον σέμο που μετά του είχε κάνει δώρο τη βίβλο; ο τζιοβάνι μπορεί μερικές φορές να ήταν οξύθυμος και αυτό μας κόστισε, όπως στον τελικό κυπέλλου με την αεκ αλλά ποδόσφαιρο έπαιζε, όχι σκάκι. και ποτέ δεν φέρθηκε αλήτικα. Να το πεις για τον Καστίγιο, ναι, για τον Τζιοβάνι όμως είναι κρίμα...
Τέλος, για την ερώτηση σου: η διαφορά είναι ότι ο Τζιοβάνι φεύγει στα 33 του και αφού στα 6 αυτά χρόνια, πήρε πολλά δισ. Η διαφορά είναι ότι ο Καραγκούνης, ο Μπασινάς, ο Φύσσας, ο Νικοπολίδης και όλοι οι υπόλοιποι που έφυγαν, ήταν μιά ζωή στη νηστεία και στην πείνα και στο κάτω κάτω, έφυγαν σε πολύ γόνιμη ποδοσφαιρική ηλικία. Άσε που έφυγαν και ως αποδιοπομπαίοι τράγοι... |
