ένας ακόμη αυτόχειρας της ελληνικής κοινωνίας

Σε λίγες εβδομάδες οι φοιτητές θα προσέρθουν (λίγο έως πολύ , με τάση προς το λίγο) στις κάλπες των υποτιθέμενων δικών τους εκλογών. Τα αποτελέσματα θα είναι και πάλι νικηφόρα για όλους. Η άθροιση των ποσοστών θα δίνει και πάλι ποσοστά γύρω στο 150% και θα κυκλοφορούν πλήθος από εντελώς διαφορετικές εκδοχές για τα ποσοστά που έλαβε η κάθε παράταξη. Οι αναλύσεις με σκοπό την αναζήτηση της αιτίας της ουσιαστικής ανυπαρξίας φοιτητικού κινήματος θα έχουν και πάλι την τιμητική τους στα τηλεοπτικά παράθυρα, με πρωταγωνιστές τους κατ' εξοχήν αναρμόδιους. Ναι, αυτούς τους παράξενους τυπάκους, που εμείς με την ψήφο μας ονομάζουμε φοιτητικούς εκπροσώπους, μα που πολλοί από εμάς δυσκολεύονται να αντιληφθούν ποιον εκπροσωπούν. Αυτά τα παλικάρια που ασύγκριτα συχνότερα βλέπει κανείς στα κατά τόπους στρογγυλά (ή ορθογώνια) τηλεοπτικά τραπέζια, παρά στα αμφιθέατρα, τα οποία επισκέπτονται μονάχα σε δυο περιπτώσεις: όταν πλησιάζουν οι εκλογές οπότε μια 'ενημέρωση' των φοιτητών είναι επιβεβλημένη, και στην περίοδο φυσικά των εξετάσεων φλερτάροντας κάλιο αργά παρά ποτέ με το πτυχίο.

Δυστυχώς το προφανές ερώτημα του πώς μπορεί ένας απέχων από τη διαδικασία της φοίτησης να εκπροσωπεί το φοιτητή γίνεται παντελώς ασήμαντο στο πεδίο των κομματικών αντιπαραθέσεων των εκπροσώπων μας. Ποιος ευθύνεται για όλα αυτά ; Είναι ο μέσος φοιτητής άμοιρος ευθυνών για όσα συμβαίνουν γύρω του ή πάνω από αυτόν; Πώς είναι δυνατόν το πλέον ενεργό θεωρητικά κομμάτι της νεο-ελληνικής κοινωνίας, να αυτοκτονεί σε ετήσια βάση δίχως να δείχνει να ενοχλείται;

Πριν προχωρήσω παραπέρα, θέλοντας να ρίξω προσωρινά τους τόνους, θα αναφέρω μια από της γνωστές και μη εξαιρετέες ατάκες του μεγάλου πολιτικού αναλυτή Τζίμη Πανούση σχετικά με το όλο θέμα 'κάλπη':

"Προσπαθούν να μας περάσουν την κάλπη ως ουσιαστικό, ενώ είναι γνωστό ότι πρόκειται περί επιθέτου και μάλιστα τριγενούς και τρικατάληκτου. Κάνει:

Ο κόλπος : με έμφαση στον επί χρήμασι εκδιδόμενο

η κάλπη : το γνωστό κιβώτιο με τη σχισμή από επάνω

και το κόλπο : αυτό που παίζουν στην πλάτη μας".

Δυστυχώς για τους φοιτητές δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία. Κανείς δεν μπορεί να παίξει κανένα παιχνίδι στις πλάτες τους αν αυτοί συνειδητά το απεύχονται. Αυτό μπορεί να γίνει απολύτως σαφές αν κανείς παρατηρήσει τον τρόπο με τον οποίο διεξάγονται αυτές οι εκλογές. Εκλογές που αποτελούν μνημείο παραλογισμού και ασφαλέστατα παγκόσμια πρωτοτυπία μια και στην πραγματικότητα δεν οδηγούν στην εκλογή προσώπων αλλά κατανέμουν 'μετοχές' στους 'επενδυτές', όπως θα μπορούσαν να λέγονται οι φοιτητικές παρατάξεις. Λαμβανομένου υπόψην ότι οι φοιτητικές παρατάξεις δεν είναι και εντελώς φοιτητικές (περισσότερο η λιγότερο), συνειδητοποιεί κανείς ότι αφού η Ελλάδα γέννησε τη Δημοκρατία, έπρεπε να αναμένει κανείς ότι αυτή θα γεννούσε και το βιασμό της. Αλλά ας δούμε τα πράγματα λεπτομερώς:

Οι εκλογές γίνονται με κομματικά ψηφοδέλτια. Πρόκειται για κάτι φυλλάδες όπου οι παρατάξεις προσπαθούν να συμπεριλάβουν όσο το δυνατόν περισσότερους φοιτητές μπορούν. Συμπληρώνονται από τους υπευθύνους των παρατάξεων συνήθως στο πόδι, βολοδέρνοντας στα κυλικεία για να σε ρωτήσουν πώς σε λένε μια και εκτιμούν ότι η συμμετοχή σου στο ψηφοδέλτιο θα συμβάλλει αποφασιστικά στην προώθηση των φοιτητικών θεμάτων! Εν ολίγοις βάζουν όσο το δυνατόν περισσότερους θυμηθούν, ώστε να υπάρχει η περίπτωση ο φοιτητής-ψηφοφόρος, προσερχόμενος στην κάλπη, να διαβάσει περισσότερα γνώριμα ονόματα στο δικό τους ψηφοδέλτιο. Δεν λείπουν και περιστατικά όπου κάποιοι συμπεριλαμβάνονται στα ψηφοδέλτια εν αγνοία τους, μόνο και μόνο επειδή πολιτικά θεωρείται ότι κατατάσσονται στον ίδιο περίπου χώρο. Σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις αυτό γίνεται και αφορμή για διενέξεις. Το βέβαιο είναι ότι τα τηλέφωνα βουίζουν την παραμονή των εκλογών μια και τα ψηφοδέλτια συμπληρώνονται κυριολεκτικά στο παραπέντε.

Η ψηφοφορία μέσω ξεχωριστών ψηφοδελτίων συνιστά το πρώτο παράδοξο, μια και θεωρητικά οι φοιτητές δε θα έπρεπε να έχουν τόσο μεγάλες αντιθέσεις αναμεταξύ τους ώστε να μην δέχονται να βρίσκονται σε ένα κοινό ψηφοδέλτιο. Οι υποψήφιοι δεν αρκούνται στο να εκτεθούν με την προσωπική τους ταυτότητα και τις δικές τους απόψεις και προτάσεις απέναντι στο εκλογικό σώμα. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις τα προηγούμενα είναι αυτά τα στοιχεία τα οποία τους λείπουν. Αντιθέτως σπεύδουν ή αναγκάζονται να ενταχθούν σε μια κομματική παράταξη (αντιστοιχούσα συχνά σε ευρύτερο κομματικό φορέα), υπό τη σκέπη της οποίας εκτίθενται στο εκλογικό σώμα. Ουσιαστικά δηλαδή, με την ύπαρξη ξεχωριστών ψηφοδελτίων ο μέσος φοιτητής που δεν επιθυμεί να χρωματιστεί, στερείται του δικαιώματος του εκλέγεσθαι. Έτσι αποκλείονται από το δικαίωμα της ενεργού συμμετοχής στα κοινά, από το δικαίωμα εκπροσώπησης, οι φοιτητές οι οποίοι δεν θέλουν να αποτελούν έναν τροχό της αμάξης των κομμάτων, οι φοιτητές που δεν αντιλαμβάνονται τι μπορούν να προσφέρουν τα κόμματα στο φοιτητικό κόσμο.

Δεύτερο και απείρου κάλους παράδοξο είναι το γεγονός ότι οι εκλογές αυτές δεν εκλέγουν πρόσωπα, αλλά όπως προανέφερα παραδίδουν 'πακέτα μετοχών' στους προύχοντες των παρατάξεων. Πράγματι απίστευτο κι όμως αληθινό. Τις έδρες των Διοικητικών Συμβουλίων των διαφόρων σχολών δεν καταλαμβάνουν αυτοδικαίως τα πρόσωπα εκείνα που πλειοψήφησαν σε σταυρούς στις εκλογές. Απλώς κατανέμονται αριθμοί εδρών ανά ψηφοδέλτιο, ως πακέτο μετοχών προς αξιοποίηση-εκμετάλλευση. Ο αριθμός αυτός των εδρών ουσιαστικά ανήκει στον υπεύθυνο της παράταξης, ο οποίος μπορεί να τον διαθέτει θεωρητικά σε όποιον από τους συμμετέχοντες στο ψηφοδέλτιό του επιθυμεί κατά περίπτωση. Με άλλα λόγια όταν συγκαλείται Δ.Σ. ή οποιοδήποτε άλλο διοικητικό όργανο του πανεπιστημίου, στο οποίο με βάση την κείμενη νομοθεσία οι φοιτητές έχουν συμμετοχή κατά 1/3, ο υπεύθυνος της κάθε παράταξης προσέρχεται, όταν προσέρχεται, φέρων την δύναμη του αριθμού των εδρών που κατέχει, ως άλλος μεγαλο- ή μικρο- μέτοχος ανωνύμου εταιρείας. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα κατεβαίνει μόνος του εκπροσωπώντας για παράδειγμα 4 έδρες, απειλώντας ότι αν οι υπόλοιποι δεν δεχτούν την τετραπλή ισχύ της ψήφου του θα "ρίξει δυο τηλέφωνα" για να φέρει τους εξ' αυτού εκπροσωπούμενους.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι μάλιστα ότι το δικαίωμα της συμμετοχής των φοιτητών κατά 1/3 στη λήψη όλων των αποφάσεων, συχνότατα ούτε καν ασκείται, μια και οι περισσότερες αποφάσεις δεν έχουν πολιτικό ενδιαφέρον για τις παρατάξεις, συνεπώς οι 'εκπρόσωποί' μας δεν κάνουν ούτε καν τον κόπο να προσέρθουν στις συνεδριάσεις των οργάνων. Στις περιπτώσεις που τους ενδιαφέρει, ή οφείλουν να υποστηρίξουν τους πολιτικούς τους σύμμαχους, δίνουν το βροντερό παρόν, για να υποστηρίξουν θέσεις, προκύπτουσες με βάση αγνά 'φοιτητικά' κριτήρια. Ασφαλώς δε συζητούν, δεν λογοδοτούν, ούτε καν προαναγγέλλουν τη θέση που θα πάρουν πάνω σε ένα ζήτημα. Στις Γενικές Συνελεύσεις άλλα έχουν να πουν.

Το προφανές αποτέλεσμα αυτού του αλαλούμ, είναι καταρχήν ότι ο νόμος περί συμμετοχής των φοιτητών στις αποφάσεις καταστρατηγείται βάναυσα, μια και οι δυνάμεις που προσέρχονται στις συνεδριάσεις ελάχιστα εκπροσωπούν τους φοιτητές. Κατά δεύτερον, ο μέσος φοιτητής αποθαρρύνεται να συμμετάσχει στα κοινά μια και η κομματική ένταξη δεν είναι στους άμεσους προσανατολισμούς του. Έτσι φθάνουμε στην εικόνα της νάρκωσης των φοιτητών την οποία σε μεγάλο βαθμό καταμαρτυρούν πολλοί. Καταλήγουμε στην ανυπαρξία του φοιτητικού κινήματος.

Αν τα πράγματα συνεχίσουν έτσι πολύ σύντομα (αν όχι ήδη), η φράση "φοιτητικό κίνημα" θα αποτελεί ένα από αυτά τα πολύ σύντομα ανέκδοτα όπως για μια εποχή ήταν η φράση "αλβανός τουρίστας" ή άλλες. Και για να μην επιτύχουμε ένα τέτοιο άθλο, θα πρέπει όλοι μας να ενεργοποιηθούμε πριν αποκοιμηθούμε για πάντα. Όσο ακόμη νιώθουμε ότι κάτι δεν πάει καλά, σημαίνει ότι είμαστε ακόμη σχετικά υγιείς. Πρέπει να αντιδράσουμε τώρα.

Το πρώτο βήμα θα πρέπει να είναι η κατάργηση των ξεχωριστών ψηφοδελτίων. Αυτή η ντροπή θα πρέπει να πάψει. Γενικές συνελεύσεις των φοιτητών θα πρέπει να αποφασίσουν την αλλαγή του καταστατικού σε σχέση με τις εκλογές, ώστε αυτές να διεξάγονται με κοινό ψηφοδέλτιο. Στο ψηφοδέλτιο αυτό θα συμμετέχουν πρόσωπα, τα οποία θα διεκδικούν την εκλογή τους. Ασφαλώς όσα από αυτά τα πρόσωπα επιθυμούν θα έχουν το δικαίωμα να είναι χρωματισμένα, να αναφέρεται εντός παρενθέσεως η παράταξη στην οποία ανήκουν, αλλά δε θα στερείται καθόλου η δυνατότητα ανεξαρτήτων φοιτητών να συμμετάσχουν στις εκλογές.

Επιπλέον, μια και οι εκλογές θα γίνονται μόνο με σταυρούς, θα εκλέγουν πρόσωπα και όχι μετόχους. Θα δίνουν υπεύθυνα σε συγκεκριμένα άτομα τον τίτλο του εκπροσώπου. Δεν θα τον δίνουν ασαφώς σε κάποιους ηγετίσκους παρατάξεων. Την επαύριον μιας τέτοιας αλλαγής η ευθύνη της εκπροσώπησης θα έχει όνομα και επώνυμο. Δεν θα είναι απλά υπόθεση στρατευμάτων, κουκιών ή άλλων τινών. Ο καθένας μας θα ξέρει ποιον ψηφίζει και θα μπορεί να ζητά από αυτόν να λογοδοτεί για τη στάση του απέναντι στα πράγματα, αν αυτή δεν είναι σύμφωνη με τα όσα προεκλογικά εξέφραζε.

Μια τέτοια αλλαγή είναι εφικτή μόνο αν όλοι εμείς οι απλοί φοιτητές την επιδιώξουμε. Οι παρατάξεις δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουν ποτέ βήματα για μια τέτοια αλλαγή, γιατί ουσιαστικά στις περισσότερες από αυτές θα επιφέρει μέγα πλήγμα. Τουναντίον, η συντριπτική πλειονότητα των παρατάξεων θα αντιταχθεί έντονα σε μια τέτοια πρόταση προβάλλοντας ως επιχείρημα το δικαίωμά τους να κατεβάζουν το δικό τους ξεχωριστό ψηφοδέλτιο. Όμως αυτό το δικαίωμα είναι ουσιαστικά η στέρηση του δικαιώματος της εκπροσώπησης ημών όλων των λοιπών. Αν δεν πιάσει αυτό το επιχείρημα θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν τις Γενικές Συνελεύσεις, κατά την προσφιλή τους συνήθεια, προκαλώντας τα γνωστά προσχεδιασμένα επεισόδια μέσω παραδοσιακών αντιπαραθέσεων που εξελίσσονται σε ύβρεις προς τους φίλους τους από τις αντικρινές παρατάξεις, με τελικό προορισμό το 'θερμό επεισόδιο' εντός του αμφιθεάτρου.

Για τους λόγους αυτούς, μια τέτοια πρόταση θα πρέπει να υλοποιηθεί με την προσυπογραφή ενός κειμένου που να την εξηγεί αναλυτικά από μεγάλο αριθμό φοιτητών, ώστε φτάνοντας στη Γενική Συνέλευση να είναι ήδη αυταπόδεικτο ότι αυτό είναι που επιθυμούμε, πέρα από κάθε αμφισβήτηση.

Υ.Γ. Προσωπικά εγώ κάνω με αυτό το άρθρο την πρώτη ανοιχτή κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση. Ένα μικρό βήμα, το οποίο, αν υπάρχει κάποιος που επίσης να βλέπει κάπως έτσι τα πράγματα, μπορεί να έχει συνέχεια. Δεν έχω βλέψεις συμμετοχής στις εκλογές μια και εκτός των άλλων οδεύω προς πτυχίο. Καλώ όποιον επιθυμεί μια τέτοια πρόταση να πάρει σάρκα και οστά να επικοινωνήσει μαζί μου.

Σεραφείμ Κοτρώτσος ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ (Ηλεκτρολόγος Μηχ.& Μηχ Η/Υ) Άλλα άρθρα του