..... Ο Τάσος τα καλοκαίρια δούλευε σερβιτόρος σε εστιατόριο τουριστικής επιχείρησης γερμανικής πολυεθνικής στην Καλαμάτα. Ευτυχώς του χρησίμευσαν και σε κάτι τα γερμανικά που είχε μάθει μικρός. Ο Στέφανος δούλευε μεταλλορύχος στα γαλλικά ορυχεία στη Βοιωτία. Ο Γιάννης ρεσεψιονίστας σε ξενοδοχείο της βόρειας Κρήτης. Η πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης επέβαλε στις εταιρείες της να προσλαμβάνουν ντόπιους υπαλλήλους. Αν και δεν είχε παράπονο από το μισθό του, του φαινόταν πολύ βαρύ που έπρεπε να πηγαίνει συνέχεια στην αμερικανική πρεσβεία για ανανέωση της άδειας παραμονής στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Ο Γιώργος Μπ. πραγματοποίησε εν μέρει το όνειρό του. Δούλευε σε διάσημη ιταλική βιομηχανία αυτοκινήτων στην Εύβοια. Το πόστο του ήταν ιδιαίτερα υπεύθυνο, αφού έπρεπε να τοποθετεί σωστά το καπάκι που καλύπτει τον αερόσακο του συνοδηγού. Ο Γιώργος Σκ. κατόρθωσε κι αυτός να πιάσει δουλειά κάπου που τον ενδιέφερε: ήταν οδηγός σε φορτηγάκι τροφοδοσίας της Microsoft. Ο Σταύρος ήταν ο άτυχος της παρέας. Το περασμένο καλοκαίρι δεν κατόρθωσε να βρει δουλειά, αφού η εταιρεία στην οποία δούλευε κάθε καλοκαίρι τα τελευταία χρόνια δεν του ανανέωσε τη σύμβαση αορίστου χρόνου...... (βλ. EDITORIAL #23)

ΝΥΓΜΑ Περιοδικό - Ομάδα Σύνταξης 1994-1997 Άλλα άρθρα του συγγραφέα

Editorial #23