ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
Σκέψεις
 printer friendly version  -  στείλτε τη σελίδα με e-mail ]

Φονιά (και) του λαού σου, Αμερικάνε 14/9/2001

"Δεν μπορείς να πατήσεις τον αντίπαλο σου, να τον στραπατσάρεις ολοκληρωτικά, να τον ακυρώσεις. Είναι λάθος ασυγχώρητο. Ο αντίπαλος που δεν έχει ελπίδα αξιοπρεπούς επιβίωσης δεν έχει άλλο δρόμο: θα στραφεί εναντίον σου έστω και με κόστος την ζωή του..."
Μακιαβέλι
(*)

Προκαλεί μεγάλη θλίψη, όπως οι μέρες περνάνε, η κλιμακούμενη αντίδραση των Αμερικάνων στην αναμφισβήτητη τραγωδία. Καταρχήν ο όρος τραγωδία κατ’ εμέ, είναι συνυφασμένος με τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν. Συμπόνια για τον Αμερικάνικο λαό, ναι - όχι όμως για τον πρόεδρο του και τους συν αυτώ. Θα το πω μια ακόμη φορά, αθώοι την πλήρωναν, την πληρώνουν και θα εξακολουθήσουν να την πληρώνουν.

Αυτό όμως που με λυπεί πάνω απ’ όλα, είναι ο τρόπος σκέψης του, υποτίθεται, πιο προηγμένου, φιλελεύθερου, ανεπτυγμένου κράτους επί της γης. Από την κορυφή ως τα νύχια. Με το που έγιναν οι επιθέσεις, άρχισε το κουκούλωμα, άρχισε και το παραμύθι. Κουκούλωμα στις αδυναμίες και αποπροσανατολισμός άμεσος της κοινής γνώμης, με 3 λέξεις "AMERICA UNDER ATTACK". From whom, re? Ποιος επιτίθεται; Επιτίθενται οι τρομοκράτες και αυτοί που τους υποκινούν, σύμφωνα με την προεδρική δήλωση. Πρώτος κίνδυνος λοιπόν, εφεξής, είναι να χαρακτηρίζονται τρομοκράτες όποιοι υπό οποιαδήποτε άλλη ταυτότητα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν στόχοι. Δεύτερος κίνδυνος, οι υποκινητές. Αδιευκρίνιστα τα κριτήρια της συνδρομής, υπό ποιες προϋποθέσεις δηλαδή κάποιος μπορεί να θεωρηθεί τέτοιος. Χτες άκουγα την πιο προβεβλημένη κερατωμένη του κόσμου, ήδη γερουσιαστή, την κ. Χίλαρι Ρόνταμ Κλίντον, να λέει χωρίς ενδοιασμό ότι πλέον οι ΗΠΑ πρέπει να δράσουν δυναμικά, όχι πατώντας ένα κουμπί αλλά επεμβαίνοντας-ισοπεδώνοντας εννοούσε τους δράστες και τις εστίες τους. Μάλιστα, συνέχισε, δεν πρέπει κάτι τέτοιο να γίνει νόμιμα (επί λέξει), διότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε υπέρμετρη καθυστέρηση στην ανεύρεση και προσαγωγή των υπόπτων στην Δικαιοσύνη, των οποίων δε πιθανή τιμωρία να μην ικανοποιούσε το περί δικαίου αίσθημα. Έφερε δε ως παράδειγμα την βομβιστική επίθεση του ’93 στα ίδια κτίρια, όπου ακόμα δεν έχει βρεθεί άκρη. Κι όλα αυτά τα είπε η-δικηγόρος το επάγγελμα- μέχρι πρότινος "πρώτη κυρία".

Οι απόψεις αυτές που παρατίθενται όχι επειδή είναι της κερατούς αλλά διότι καλώς ή κακώς αποτελούν κυρίαρχη γνώμη αυτήν τη στιγμή στην Αμερική, είναι νομίζω ενδεικτικές και ατράνταχτο επιχείρημα για όσους υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ καταστρατηγούν, παρερμηνεύουν ή και αδιαφορούν πλήρως για τους κανόνες Δικαίου πάντα όταν η κοινή τους γνώμη πιέζει. Ποιες είναι οι βασικές αρχές που διέπουν την αντιμετώπιση ενός εγκλήματος, έστω μαζικού, έστω κατά της υπερδύναμης (πλέον); Μήπως οι εν θερμώ αποφάσεις, μήπως η επιτακτική ανάγκη για κατασκευή στοιχείων και υπόπτων; Ποιος είναι ο λόγος της εκδίκησης; Αν ευσταθούν τα επιχειρήματα των Αμερικάνων ότι από πίσω κρύβονται Άραβες ή και ο Μπιν Λάντεν κατά τον ΥΠΕΞ Κόλιν Πάουελ, τότε μάλλον η εκδίκηση πρέπει να είναι δικιά τους. Πόσα φέρετρα μετράει ο κόσμος για κάθε Αμερικάνικη ψυχή που χάθηκε στους πύργους; Δέκα, είκοσι, εκατό, περισσότερα; Από τους μέχρι τώρα 190 νεκρούς στο Πεντάγωνο πόσοι χιλιάδες αντιστοιχούν σε κάθε έναν από αυτούς; Ποιος δίδαξε και τώρα μάλιστα ετοιμάζει και την διατριβή του υπό τον θριαμβευτικό τίτλο, "Ο πρώτος πόλεμος του 21ου αιώνα", τον κόσμο να λύνει τις διαφορές του με βία, με τα όπλα; Ποιος τους τα πουλάει; Ποιος ανακατεύτηκε όπου γης για να λύσει και όπου δεν τον δέχονταν ως σωτήρα, να κόψει ό,τι δεν λύνεται; Ποιο συμφέρον στέλνει την χώρα αυτή σε μεριές του πλανήτη που δεν γνωρίζει ούτε το 1/10 των πολιτών της; Ιράκ, Κόσοβο, Αφγανιστάν, Βιετνάμ, Κορέα... Γιατί κανείς δεν λέει "ήμαρτον, αρκετά ανακατευτήκαμε", γιατί κανείς δεν βλέπει ότι όσο αποτρόπαιο κι αν είναι αυτό που συνέβη άλλο τόσο έχει και τις πραγματικές βάσεις του στο γεγονός ότι όλοι ζούμε σε έναν κόσμο και καμία αποστειρωμένη αντίληψη του στυλ "εμάς κανείς δεν μας αγγίζει" δεν αρκεί ούτε δικαιολογεί την αλαζονεία. Όταν κάποιος πονάει υπό το βάρος της φτώχειας, της φοβερής ανέχειας, της αδικίας και του κατατρεγμού, όσο αδύναμος κι αν είναι κάποτε θα αντιδράσει. Τι σπρώχνει τόσους ανθρώπους να ταξιδέψουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τις πατρίδες τους, να θυσιάσουν την ζωή τους και τις ζωές τόσων άλλων, αν όντως ευσταθούν τα Αμερικάνικα επιχειρήματα; Τι; Ο θρησκευτικός τους φανατισμός; Αστείο. Η ζηλοφθονία τους έναντι του ανυπέρβλητου γίγαντα; Πιο αστείο. Υπάρχει κάτι; Η θεωρία λέει ότι τα τρομοκρατικά χτυπήματα όταν δεν γίνονται για λόγους εντυπωσιασμού, άσχετους, χωρίς έρεισμα τότε έχουν υπόβαθρο μια ιδεολογία. Αν αφαιρέσουμε τα στοιχεία φανατισμού και τις υπερβολές που αναγκαία εμπεριέχουν οι πράξεις κάποιου που δεν λέει “Θα σε σκοτώσω” αλλά σκοτώνει, τότε μένει μια ουσία. Και η ελάχιστη ουσία που διαφαίνεται είναι ότι ο κόσμος έχει κορεστεί πλέον από την επιβουλή των Δημοκρατικά ανελεύθερων Αμερικανών και από την αχαλίνωτη διάθεση κυριαρχίας παντού. Σε λίγο, όποια πέτρα αντίδρασης κι αν σηκώνεις θα βρίσκεις θραύσματα απεμπλουτισμένου ουρανίου από κάτω. Πού πάνε τον κόσμο αυτοί οι Δημοκράτες; Σε πόλεμο χωρίς αντίπαλο, σε διχασμό και ακόμη περισσότερους νεκρούς, πολλαπλασιασμό των θυμάτων και των κρίσεων, αποχρωματισμό των πράξεων τους από την ανάγκη του να είναι σύννομες, δηλαδή αυθαιρεσία; Και ξωπίσω τους τρέχουν τα όρνεα, οι Σύμμαχοι. Οι άμαχοι θα έλεγα εγώ. Τι υποκρισία είναι αυτή; Την τελευταία δεκαετία τα θύματα από πολέμους και τρομοκρατικές επιθέσεις μετρώνται σε εκατομμύρια. Βέβαια ποτέ μέχρι σήμερα δεν κηδεύσαμε μια Morgan Stanley πχ, ίσως αυτό να λέει κάτι, το κύρος μετράει συχνά ακόμα και στον θάνατο. Βλέπω τα κανάλια, τους πολιτικούς, τους πολίτες και γελάω σκεφτόμενος το πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράματα αν αυτό συνέβαινε κάπου αλλού. Οι ΗΠΑ θα κατακεραύνωναν την ανύπαρκτη προστασία, την έλλειψη ελέγχου, την ανασφάλεια εξαιτίας λαθών που με κάθε ευκαιρία θα φρόντιζαν να ανασύρουν σε κάθε μελλοντική και άσχετη διαπραγμάτευση. Ταξιδιωτικές οδηγίες, συστάσεις για "low profile" στις επικίνδυνες ζώνες, κυρώσεις οικονομικές και απαίτηση για άμεση λήψη μέτρων, αποστολή κλιμακίων για “υποβοήθηση” των ερευνών, στενή παρακολούθηση και καθοδήγηση στην αντιμετώπιση των γεγονότων, στην εξακρίβωση στοιχείων κλπ. Αντ’ αυτού από παντού ακούς λόγια συμπόνιας μόνο, οικονομικές και άλλες διευκολύνσεις (όπως έκαναν η Ιαπωνία και η ΕΕ για να γλιτώσει το δολάριο την κατρακύλα), αποφυγή οιασδήποτε δήλωσης επί της ουσίας, καταδίκη, αποτροπιασμός και άλλα ζαρζαβατικά και εν πολλοίς αυτονόητα έως και κωμικοτραγικά, όπως είναι για παράδειγμα η επίκληση του άρθρου 5 της Νατοϊκής Συμμαχίας περί αλληλοβοήθειας μεταξύ των Συμμάχων όταν μια Συμμαχική χώρα δέχεται επίθεση. Ναι-ναι, τώρα αυτό το άρθρο έχει εφαρμογή, άσχετα αν ως επίθεση νοείται η μαζική, με πολεμικά μέσα, η επιβουλή. Αλλά Τι να λέμε τώρα, το ίδιο άρθρο είναι μέχρι τώρα ανεφάρμοστο, φυσικά δεν είχε εφαρμογή επί της Κύπρου, φυσικά και δεν θα είχε σε περίπτωση Ελληνοτουρκικής σύρραξης.

Είναι εν τέλει εξοργιστικό ότι αναζητούν και μία επίφαση νομιμότητας για να δείχνουν πόσο νομοταγείς και προσηλωμένοι είναι στις επιταγές του Δικαίου ενώ οι αποφάσεις λαμβάνονται και εκτελούνται ούτως ή άλλως. Ποτέ οι ΗΠΑ δεν έλαβαν απόφαση δυνητικά ανεκτέλεστη και να μην την εκτέλεσαν. Το μόνο πρόβλημα τους είναι να την λάβουν. Πότε συλλογικό όργανο εξέδωσε απόφαση κατά των Ηνωμένων Πολιτειών, πότε μια τέτοια εφαρμόστηκε; Πότε οι ΗΠΑ σεβάστηκαν Διεθνή Οργανισμό όταν έκριναν ότι πρέπει να δράσουν 'αλλιώς'; Ο φασισμός του "αποφασίζομεν και διατάσσομεν" από το πιο Δημοκρατικό, το πιο Ελεύθερο κράτος του κόσμου. Γελάω επίσης με το γεγονός ότι εδώ στην Ελλαδίτσα ό,τι και να συμβεί κατηγορούμε ο ένας τον άλλον πάντα, ψάχνουμε για ενόχους και εξιλαστήρια θύματα. Εκεί, στο Αμέρικα άντερ ατάκ, 4 αεροπειρατείες στις 2 μεγαλύτερες Αεροπορικές εντός λίγης ώρας, 3 αεροπλάνα οδηγούμενα σαν patriot σε επιλεγμένους στόχους, απίστευτο μπάχαλο με τον πρόεδρο που αποφάσισε να πάει στην Washington, αφού πρώτα "πέρασε" από 2 στρατιωτικές βάσεις, ο αντιπρόεδρος αλλού- στο Camp David, ο Λευκός Οίκος, το Καπιτώλιο και δεν ξέρω και πόσα άλλα δημόσια κτίρια εκκενώθηκαν, ομολογία ουσιαστικά αδυναμίας να προστατευτούν, ελλείψεις σε αίμα, πάνω από 300 πυροσβέστες νεκροί και πάνω από 80 αστυνομικοί, ασυνεννοησία για το Τι χτυπήθηκε, Τι μπορεί να χτυπηθεί, αναθεώρηση πλάνων, άγαρμπη απελευθέρωση κονδυλίων που κανείς δεν ξέρει πού και πώς θα διατεθούν, στρατηγικά τμήματα του Πενταγώνου πληγέντα, χιλιάδες στρατιωτικά και οικονομικά στελέχη νεκρά, αμέτρητοι αγνοούμενοι και ΠΑΝΩ απ’ όλα εσφαλμένη ή ελλιπής ή επιτηδευμένη πληροφόρηση. Μέσα σε όλα αυτά προετοιμασία για επίθεση κατά του αγνώστου. Δεν φταίει κανείς; Κανείς νυν ή πρώην κυβερνητικός; Επιτελικός; Εκτελεστικός; Κανείς; Αν σήμερα αποκαλυπτόταν ότι από πίσω κρύβονταν Αμερικάνοι, θα έβγαινε στην δημοσιότητα; Ποιος μου διασφαλίζει ότι όλα όσα επακολούθησαν της τραγωδίας δεν είναι βάσει σχεδίου των μυστικών υπηρεσιών; Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι ΗΠΑ διαθέτουν σήμερα τόση δύναμη ώστε να ενοχοποιήσουν σε λίγη ώρα τον οποιονδήποτε περπατάει πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη; Ποιος μπορεί να σταθεί κριτής και εγγυητής της αξιοπιστίας των διαδικασιών, της εγκυρότητας των αποφάσεων; Όλος ο κόσμος, και η Ελλάδα, καλείται να συμμετάσχει στο γαϊτανάκι της αντεκδίκησης. Ποιος θα κληθεί να επιβεβαιώσει ότι τα στοιχεία των Αμερικάνων είναι σωστά; Ότι ακολούθησαν νόμιμες, έστω νομότυπες, διαδικασίες. Κανείς, φυσικά. Είναι ή δεν είναι -και - αυτό που βλέπουμε θέατρο; Στην πάροδο του χρόνου νομίζω ότι πολλά ακόμη θα αποκαλυφθούν αλλά πάντα τα περισσότερα θα είναι τα κρυμμένα.

Πιστεύω, καταλήγοντας, ότι ο κόσμος άρχισε να τρέχει σε περίεργη κούρσα. Μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης παρακολουθούμε διαρκώς ένα πολεμοχαρές one man show. Ο King Kong χτυπάει το ταμπούρλο και οι άλλοι ακολουθούν. Ο ισχυρός είναι ένας και δεν θα πάψει να είναι, ούτε απροκάλυπτα να το επιδεικνύει όσο ακολουθούν από πίσω τα φοβισμένα πρόβατα. Οι λαοί αρκούνται στην παρακολούθηση μέσω τηλεόρασης, στο internet, στα forum (fora) και στις... ψηφοφορίες. Κι ενώ ο νέος αιώνας άρχισε, ως αιώνας των ανθρώπινων δικαιωμάτων, ποιότητα ζωής για όλους, ειρήνη - αυτά ήταν και πρέπει να είναι τα αιτήματα της νέας εκατονταετίας, δυστυχώς στην πράξη έχουμε άλλα. Μία και μόνη ερώτηση μου μένει, μία ερώτηση που θα κρατάω σε όλη μου την ζωή και θα περιμένω να μου απαντηθεί από τους καιρούς. Θα καταφέρει ποτέ ο άνθρωπος να λειτουργήσει πραγματικά υπέρ των δικαιωμάτων και των ανθρώπινων αξιών ή θα τα χρησιμοποιεί πάντα ως άλλοθι για την καταστρατήγηση τους; Ε, θείε Σαμ;

(*) Παράθεση της Λένας Διβάνη, από "Tα Νέα", η οποία επίσης σημειώνει: "...Όποιος διεστραμμένος εγκέφαλος και να οργάνωσε το προχθεσινό κακό, ένα πράμα μας απέδειξε. Ο κόσμος είναι ενιαίος. Ή θα τον κάνουμε βιώσιμο για όλους ή θα πεθάνουμε όλοι τελικά".

Thomas S.
Άλλα άρθρα του

Σχολιασμός Άρθρου
( έχουν καταχωρηθεί ήδη 4 σχόλια )

minaggizete: Δεν θα με εξέπληττε καθόλου αν μάθαινα ότι όλη αυτή η τρομερή και φοβερή επιχείρηση, η τόσο καλά οργανωμένη και εκτελεσμένη ήταν υποκινούμενη από τις ίδιες τις Αμερικανικές Υπηρεσίες!Οι ίδιοι δεν ήταν που δολοφόνησαν τον Πρόεδρό τους (JFK) και έσπευσαν να κατηγορήσουν έναν ανθρωπάκο, τον οποίο μόλις είδαν τα σκούρα, τον "έφαγαν" και αυτόν?Δεν έχωσαν τη μύτη τους παντού, μην υπολογίζοντας τους ανθρώπους τους, που τους έστελναν στους εκάστοτε πολέμους όρθιους και τους επέστρεφαν σε οριζόντια θέση?Γιαυτό και δεν θα με εξέπληττε καθόλου αν και τώρα "θυσίαζαν" τον κοσμάκη τους, εις το όνομα της αυθαιρεσίας και της απόλυτης εξουσίας πλέον, την οποία θα αποκτήσουν με την ανοχή όλων.Όποιος από εδώ και πέρα θα τολμά να "κουνηθεί" λιγάκι, θα χαρακτηρίζεται τρομοκράτης και θα εκτελείται εν ψυχρώ, αυτός, όλη η οικογένεια, όλη η γειτονιά του και-γιατί όχι?- όλο το κράτος του!Δηλαδή γυρνάμε πίσω στην εποχή του Ηρώδη "σκοτώστε όλα τα βρέφη, μπας και πετύχουμε και το Χριστό".....
Εεε όχι!!!
(και να επικαλεστώ τα λόγια του ttask:"Τα θετικά σχόλια για το άρθρο είναι αυτονόητα!") (17/9/2001)
ttask: Για ακόμα μια φορά θα επαναλάβω τη ρήση ότι "Η Αμερική είναι η μόνη χώρα που πέρασε από τη Βαρβαρότητα στην Παρακμή, χωρίς να διέλθει από τον Πολιτισμό". Στοιχεία που αποδεικνύουν την Παρακμή της είναι ότι θέλει να επιβάλει την Pax Americana με τους δικούς της όρους, ότι ενώ γίνονται όργια, σκάνδαλα, τέρατα και σημεία στο παρασκήνιο, δίνεται η προς τα έξω εικόνα του πουριτανικού λαού, ότι υπάρχει οργάνωση για την υπεράσπιση των οπλοφορούντων πολιτών, ότι ισχύει ακόμα η θανατική ποινή, ότι οπλοφορούν δεκάχρονα, ότι το Χρήμα αποτελεί το κριτήριο για την αξιολόγηση των πολιτών (πάνω σε αυτό επικαλούνται ακόμα και το Θεό), ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των αμερικανών "πολιτών" στερείται στοιχειωδών ενδιαφερόντων εσωτερικής ή διεθνούς πολιτικής και πολλά άλλα. Δυστυχώς είμαστε καταδικασμένοι να βιώσουμε για άλλη μια φορά την άγονη και φρικαλέα αποφασιστικότητα ενός κράτους να επιδεικνύει τη δυναμή του. Ας μην ξεχνάμε ότι και το ολοκληρωτικό καθεστώς του Χίτλερ αναπτύχθηκε υπό την ανοχή των Συμμάχων (Ω, ναι! Από τότε ήταν κόπανοι.) με σκοπό την επίθεση εναντίον της κομμουνιστικής ΕΣΣΔ. Δυστυχώς η Ιστορία επαναλαμβάνεται με τραγικά όμοιο τρόπο, όμως εκείνοι που λαμβάνουν τις αποφάσεις είναι ανόητοι, αμαθείς ή απλώς υποχείρια άλλων ώστε να αντιληφθούν το μέγεθος των σφαλμάτων τους. Αν δεν κάνω λάθος, ο Αϊνστάιν είχε πει: "Δεν γνωρίζω αν θα γίνει Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά εαν γίνει Τέταρτος, θα γίνει με ξύλα και πέτρες". In USA We Trust (unfortunately).
Τα θετικά σχόλια για το άρθρο είναι αυτονόητα! (17/9/2001)
VASILIKI: Θωμά έκανες τις σκέψεις μου - και όχι μόνο τις δικές μου υποθέτω - να λάβουν υπόσταση και να γίνουν κείμενο «ζωντανό» που μόλις διάβασα.... στέκομαι λίγο περισσότερο σε δύο σημεία: ότι ο καθένας μας μπορεί να ενοχοποιηθεί ανά πάσα στιγμή για οτιδήποτε και δεν πρόκειται να έχει την δυνατότητα ούτε καν να υπερασπιστεί τον εαυτό του... και στο γεγονός ότι η αλήθεια είναι σε τέτοια απόσταση που τουλάχιστον η δική μας γενιά δεν νομίζω να την πλησιάσει καν... θα την πλησιάσουν άραγε οι επόμενες; (17/9/2001)
[εισαγωγή σχολίου] [περισσότερα σχόλια...]
 printer friendly version  -  στείλτε τη σελίδα με e-mail ]

Σπίτι
Σκέψεις
Προηγούμενο Επόμενο
Αναζήτηση 'Αρθρων
Σχολιασμός Άρθρου
Περιοδικό
   Editorials
   Sex
   Αθλητισμός
   Ακαδημαϊκά
   Αποκρυφισμός
   Αυτοκίνητο 2001
   Βία
   Γλώσσα
   Δραστηριότητες
   Εδώ Πολυτεχνείο (;)
   Εθνικά Θέματα
   Εικόνες
   Εκπαίδευση
   ΕΜΠ-ΕΠΙΣΕΥ
   Ενημερωτικά
   Επιστημ. φαντασία
   Έρευνα στο ΕΜΠ
   Ιστορίες
   Καθημερινότητα
   Κοινωνία
   Μ.Μ.Ε.
   Μόδα
   Παιδεία
   Ποιήματα
   Πολιτική
   Προσωπικά
   Σκέψεις
   Σκίτσα
   Τέλος εντύπου
   Τέχνες
   Τεχνολογία-Επιστήμες
   Φοιτ. Εκλογές `96
   Φοιτ. Εκλογές '95
   Χαβαλές
   Χαβαλές '96
   Χριστούγεννα '96
   Ψυχαγωγία
Μέλη
Ακαδημαϊκά
Επικοινωνία
Εκδρομές
Διασκέδαση
Σπίτι
Σκέψεις
Προηγούμενο Επόμενο

ΝΥΓΜΑ ανλίμιτεντ σαμ ράιτς ρισέρβντ 1994-2099