Μετά από τη βαρυχειμωνιά έφτασε επιτέλους και η ώρα να δούμε και λίγο ήλιο. Δεν ξέρω πόσο θα διαρκέσει αυτό το διάστημα, παρόλα αυτά θα πρέπει να το εκμεταλλευτούμε στο έπακρο. Που καταντήσαμε! Ούτε στην Αγγλία να είμαστε... Τέλος πάντων, επειδή ο καιρός είναι ένα αρκετά βαρετό θέμα για να αναφερόμαστε σε ένα editorial, ας προχωρήσουμε στο κυρίως θέμα.

Μετά την ανασκόπηση της χρονιάς που έφυγε, τις προβλέψεις για την χρονιά που μόλις ήρθε, καλό θα ήταν να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα. Να πούμε για τα κοινωνικά, για τα πολιτικά και τα οικονομικά. Να μιλήσουμε για τον Σημίτη, για τον Κωστάκη και τον Γιωργάκη. Να αναφερθούμε στα εκκλησιαστικά και να μιλήσουμε για τον Χριστόδουλα. Να πούμε και δυο λογάκια για τα αθλητικά, να μιλήσουμε για το πικραμένο ΑΕΚάκι, για τον ξανα-μανα-πρωταθλητή Θρύλο και για την Πανάθα που ξεκίνησε καλά και στα μισά ξεφούσκωσε (για άλλη μια χρονιά). Να πούμε και κανένα κουτσομπολιό για καλλιτεχνικά παντρολογήματα και κερατώματα. Ωραία είναι όλα αυτά, αλλά ένα editorial καλό θα ήταν να αναφέρεται σε ένα πιο συγκεκριμένο θέμα, να είναι συνήθως επίκαιρο ή να αφορά την συντακτική ομάδα του (ηλεκτρονικού) εντύπου. Ε, στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα από τα παραπάνω!

Θα σας παραθέσουμε τις απόψεις μας για ένα θέμα που θεωρούμε ότι έχει περάσει στα ψιλά των ειδήσεων, τόσο στην τηλεόραση όσο και στον Τύπο. Αναφέρομαι στην κλοπή του ραδιενεργού ιριδίου στη Λάρισα. Το γεγονός αυτό, από καθαρά κοινωνιολογική και ψυχολογική πλευρά χρήζει ειδικού ενδιαφέροντος. Θα μπορούσε να ερμηνευθεί με πλείστους τρόπους, αναλόγως της οπτικής γωνίας υπό την οποία θα το αναλύσει ο παρατηρητής. Όπως μας έλεγαν και στο Πολυτεχνείο: «η λύση του προβλήματος εξαρτάται από την επιλογή του κατάλληλου συστήματος συντεταγμένων».

Η πρώτη ερμηνεία θα μπορούσε να είναι αυτή του καχύποπτου και του υποψιασμένου, με λίγα λόγια η δημοσιογραφική σε στυλ Δήμου Βερύκιου, Πάνου Σόμπολου ή Μάκη Γεωργίου. Σύμφωνα με αυτή, μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης, κατά πάσα πιθανότητα ισλαμιστές της Τζιχάντ, παρακολουθούσαν το συνεργείο της ΔΕΠΑ αναμένοντας την ώρα που οι ανυποψίαστοι εργάτες θα κάνουν διάλειμμα και θα καθίσουν να φάνε το σαλαμάκι με την ντομάτα, τη φέτα και το ζυμωτό ψωμί, για να τους αποσπάσουν το εργαλείο που περιέχει τον εν λόγω ραδιενεργό στοιχείο. Κατόπιν, διέφυγαν της χώρας μέσα από δύσβατα μονοπάτια του Έβρου προς τα βάθη της ανατολικής Τουρκίας, κι από εκεί στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν, όπου σχεδιάζουν το επόμενο τρομοκρατικό χτύπημα. Ενδεχομένως το τρομοκρατικό χτύπημα να γίνει σε χώρα της κεντρικής Ευρώπης και σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες σε μουσείο μεγάλης ευρωπαϊκής πρωτεύουσας.

Η δεύτερη ερμηνεία θα μπορούσε να είναι αυτή του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, σύμφωνα με την οποία έλληνας τρελός επιστήμονας, που διαμένει στην περιοχή της κεντρικής Ελλάδας ο οποίος εδώ και χρόνια μόνος του σχεδιάζει το μηχανισμό της θερμοπυρηνικής σύντηξης στο προσωπικό του εργαστήριο, κατόρθωσε να προμηθευτεί με την κλοπή αυτή τον απαραίτητο καταλύτη για την επίτευξη της σύντηξης, ο οποίος δεν είναι άλλος από το ιρίδιο. Ο εν λόγω επιστήμονας είχε επανειλημμένα αποταθεί στο ερευνητικό και κέντρο «Δημόκριτος» στην Αθήνα, αλλά το υδροκέφαλο και γραφειοκρατικό δημόσιο του αρνήθηκε, αδικαιολόγητα, την παραχώρηση του συγκεκριμένου στοιχείου για χρήση στα πειράματά του. Ο επίσημος αντιπρόσωπος του ερευνητικού κέντρου δήλωσε πλήρη άγνοια για το συγκεκριμένο γεγονός. Ο Μάκης, παρόλα αυτά, κατόρθωσε να διεισδύσει στα αρχεία του κέντρου και να ανακαλύψει το έντυπο με αριθμό πρωτοκόλλου, στο οποίο φαίνεται η αίτηση του παρεξηγημένου επιστήμονα.

Η τρίτη ερμηνεία είναι εκείνη της Αγγελικής Νικολούλη, σύμφωνα με την οποία το κουτί που περιείχε το ιρίδιο δεν εκλάπη από ανθρώπινο χέρι, αλλά εξαφανίστηκε από το φάντασμα του συγχωρεμένου του γερο-Δήμου. Ο γερο-Δήμος ήταν γιδοβοσκός και είχε την στάνη του στην περιοχή όπου γίνονται σήμερα τα έργα του φυσικού αερίου. Αγνοείται από τους οικείους του από την Τουρκοκρατία. Τα ίχνη του, σύμφωνα με αποκλειστικές δηλώσεις της εγγονής του, χάθηκαν στο παρακείμενο ρέμα, εδώ και 220 χρόνια. Από τότε οι κάτοικοι έχουν χάσει πλήθος αντικειμένων τα οποία διέφυγαν της προσοχής τους στην συγκεκριμένη περιοχή. Ο θρύλος της περιοχής λέει ότι το άταφο κουφάρι στοίχειωσε και για να πάρει εκδίκηση από τους συχωριανούς του, καταφεύγει στην κλοπή μικροαντικειμένων.

Η τελευταία ερμηνεία, και μάλλον η πιο πιθανή κατά τη γνώμη μου, είναι ότι κάποιος περαστικός, κατά πάσα πιθανότητα Πόντιος ή Αλβανός, είδε στο δρόμο αφημένο το συγκεκριμένο μηχάνημα, το οποίο σύμφωνα με τις περιγραφές των τεχνικών, είναι ένα κιβώτιο χρυσού χρώματος, το οποίο κίνησε την περιέργεια του περαστικού Πόντιου, ο οποίος το θεώρησε ως αντικείμενο που έπεσε από τον ουρανό, ή του περαστικού Αλβανού, ο οποίος πίστεψε ότι μόλις είχε πέσει από τη διερχόμενη χρηματαποστολή, και το βούτηξε αφού πρώτα σιγουρεύτηκε ότι δεν τον έβλεπε κανείς. Και στις δύο περιπτώσεις, βεβαίως, ο αφελής Πόντιος ή ο πονηρός Αλβανός, αγνοούν το σύμβολο της ραδιενέργειας που βρίσκεται επικολλημένο σε κάθε τέτοια συσκευή και διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο έκθεσης σε ραδιενέργεια, τόσο οι ίδιοι όσο και το περιβάλλον, στην περίπτωση που το παρατήσουν σε κάποια εξοχή ή το ρίξουν σε κάποιο ποτάμι.

Κανείς όμως δεν μας έχει πει μέχρι τώρα πως είναι δυνατόν να βρέθηκε μέσα στη μέση του δρόμου ξεχασμένο από το συνεργείο συγκολλήσεων ένα τέτοιο κουτί, με κίνδυνο να βρεθεί ο κάθε Πόντιος, ο κάθε Αλβανός ή το κάθε περίεργο παιδάκι εκτεθειμένο σε ραδιενεργή ακτινοβολία. Η επιλογή του σεναρίου, καθώς και η απόδοση των ευθυνών, σε κάθε περίπτωση είναι δική σας υπόθεση.

Τάσος Τάσκαρης ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ Άλλα άρθρα του