Οι επιχειρήσεις των ισραηλινών συνεχίζονται με αμείωτη ένταση. Η προσχηματική αποχώρηση από τη δυτική όχθη και μετακίνησή τους προς τη λωρίδα της γάζας με νέα κατάληψη εδαφών μόνο ως κίνηση τακτικής μπορεί να εκληφθεί. Οι στρατιώτες του Ισραήλ έχουν πλέον καταλάβει ουσιαστικά κάθε αστικό κέντρο και δε διστάζουν να βάλουν ακόμα και κατά θρησκευτικών μνημείων και ναών. Έχουν συλλάβει σύμφωνα με πληροφορίες περισσότερα από 1.500 άτομα και έχουν θέσει σε μια περίεργη ομηρία τον επίσημο ηγέτη των παλαιστίνιων Γιασέρ Αραφάτ, εξολοθρεύοντας την προσωπική του φρουρά, πολιορκώντας τον με τανκς και διακόπτοντας σύνδεση τηλεφώνου, παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και νερού προς το αρχηγείο του.

Όλα αυτά στο όνομα του πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία, που προ αρκετών μηνών κήρυξε ο πρόεδρος των Η.Π.Α. για να δώσει άλλοθι σε έναν άλλο ανεξήγητο πόλεμο, αυτόν ενάντια στο Αφγανιστάν. Τώρα τα ίδια επιχειρήματα ντύνουν το λόγο του Αριέλ Σααρόν, ενός επικίνδυνου και για τον ίδιο του το λαό ηγέτη, ο οποίος πιστεύει ότι μπορεί να λύσει το πρόβλημά του δια της μεθόδου της εξαφάνισης των παλαιστινίων από προσώπου Γης. Με τις πράξεις του τείνει να τραυματίσει το επί πολλά έτη προσεκτικά καλλιεργημένο best seller των πάντοτε κατατρεγμένων εβραίων. Ένα best seller που για την ανάπτυξη και προώθησή του έχουν επενδυθεί πολλά δις δολάρια.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο Μπους χασμουριέται παρακαλώντας τον Σααρόν να διακόψει τις επιχειρήσεις και να οπισθοχωρήσει δίχως καθυστέρηση. Η δε πολιτισμένη ευρωπαϊκή ένωση, για μια ακόμα φορά αδυνατεί να αρθρώσει πολιτικό λόγο και πελαγοδρομεί κάπου ανάμεσα στην ουδετερότητα και τη διακριτική κριτική. Μάλιστα χρειάζεται να δαπανηθεί και αρκετή φαιά ουσία για να αποφασίσουν οι ευρωπαίοι ηγέτες σχετικά με το αν θα πρέπει να συναντηθούν εκτάκτως για να συζητήσουν το ζήτημα. Κρίμα τα ευρωπαϊκά προγράμματα τηλεργασίας και τηλεδιάσκεψης που έχουν κατά καιρούς εκπονηθεί.

Προς το παρόν ολόκληρη η δύση, ο αυτοαποκαλούμενος πολιτισμένος κόσμος, παρακολουθεί το δράμα των εγκλημάτων στο όνομα της σύλληψης των τρομοκρατών, μη έχοντας αποφασίσει τελικώς αν πιο ισχυρό πιστεύω είναι η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή τα οικονομικά συμφέροντα που σχετίζονται με το Ισραήλ και το εβραϊκό λόμπι των Η.Π.Α. και γενικότερα του δυτικού κόσμου. Το ανέκδοτο της ημέρας δε, είναι η συναπόφαση Μπους και Μπλερ για επιχειρήσεις κατά του Ιράκ!!! Πού τον θυμήθηκαν άραγε πάλι αυτόν τον Σαντάμ; Θα είναι αναρωτιέμαι άρρωστο το να σκεφτεί κανείς ότι μια επιχείρηση κατά του Ιράκ θα ήταν ό,τι πρέπει για να στρέψει αλλού τα βλέμματα και να αφήσει τον Σααρόν να ολοκληρώσει το θεάρεστο έργο του; Μόλις μάλιστα ξέφτισε το ζήτημα Αφγανιστάν από την επικαιρότητα και δεν εξυπηρετεί πλέον αυτόν τον σκοπό;

Όμως θα πρέπει να μη λησμονούμε ότι το Ισραήλ, μέσα σε όλο αυτό το κλίμα πίεσης που υποτίθεται ότι δέχεται, συνεχίζει να χαίρει ιδιαίτερων προνομίων που καμιά άλλη χώρα στον κόσμο δεν απέκτησε και ούτε ίσως πρόκειται να δοκιμάσει. Κοιτώντας καθαρώς από την ευρωπαϊκή σκοπιά, παρατηρεί κανείς ότι ούτε τα στοιχειώδη μέσα πίεσης δεν έχουν ασκηθεί. Το Ισραήλ για να καλυφθεί από τα προβλήματα μη αναγνώρισής του από τον Αραβικό κόσμο, έχει τιμηθεί από την Ευρώπη με το να είναι η πιο στενά συνδεδεμένη χώρα με αυτήν, που να μην έχει το έδαφός της γεωγραφικά πάνω της. Συμμετέχει στις περισσότερες ευρωπαϊκές ενώσεις όπως UEFA, Eurovision κλπ και αντιμετωπίζεται ευνοϊκά ως προς τις εμπορικές συναλλαγές του με τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι αν και ισχυρό, προστατεύεται όσο καμιά άλλη χώρα της περιοχής. Επιπρόσθετα έχει ενισχυθεί κατά καιρούς οικονομικά με σημαντικότατες υπερατλαντικές και μη ξένες επενδύσεις, έτσι ώστε να διαθέτει βιοτικό, οικονομικό, τεχνολογικό και στρατιωτικό επίπεδο αξιοζήλευτο από πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Και ενώ υποτίθεται ότι το Ισραήλ στρέφεται ενάντια στις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δε βρίσκεται ούτε μια επίσημη προειδοποίηση από τους προύχοντες της Ε.Ε. προς το Ισραήλ, που να το ενημερώνει ότι αν συνεχίσει την πρόσφατα εκδηλωθείσα τακτική, θα αποβληθεί από Ευρωπαϊκούς συνδέσμους και όργανα ή τουλάχιστον θα έχει κάποιες διπλωματικές και οικονομικές κυρώσεις. Μιλάμε για μια ελάχιστη προειδοποίησης λήψης πολιτικών μέτρων, που δεν απαιτούν στρατιωτική εμπλοκή και ενδεχομένως να μη χρειαστεί να υλοποιηθούν καν ποτέ. Ωστόσο και μόνο μια προειδοποίηση ίσως να έφερνε αποτέλεσμα.

Ούτε όμως αυτό πραγματοποιείται. Όχι μόνο επειδή η ευρωπαϊκή ένωση είναι πολιτικά ανοργάνωτη και ακέφαλη. Όχι απλώς επειδή αυτό το κατασκεύασμα είναι πολιτικά άχρωμο. Όχι αποκλειστικώς λόγω της ανωριμότητας της Ε.Ε. να αντιμετωπίζει στοιχειωδώς οποιαδήποτε κρίση. Φοβάμαι μήπως αυτό συμβαίνει γιατί οι ισχυρές δυνάμεις της Ε.Ε. δε θέλουν να στεναχωρήσουν το Ισραήλ. Φοβάμαι περισσότερο μήπως τελικώς η μονοκρατορία των Η.Π.Α. έχει οδηγήσει κι άλλους πλην του Τόνι ηγέτες να περιμένουν να μιλήσει ο πρόεδρος προτού ψελλίσουν την παραμικρή λέξη. Ακόμα κι αν στη γειτονιά τους - και όχι στη γειτονιά των Η.Π.Α. - διαδραματίζεται ένα δυστύχημα ή ένα έγκλημα (ας το ονομάσει ο καθένας όπως προτιμά). Κάτι που έχει επιπτώσεις που πρωτίστως επηρεάζουν τις χώρες τους και τους λαούς τους, παρά τους φίλους μας πέρα από τον Ατλαντικό.

Αν αυτό είναι το όραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ας το λήγουμε το ζήτημα μια ώρα αρχύτερα. Να βάλουμε και ερυθρόλευκο φόντο στη σημαία της, να φαίνεται από την αρχή ότι πρόκειται για φραντσάιζ του μαγαζιού που τα κεντρικά έχει στην Ουάσινγκτον. Να ορίσουμε κι επίσημη γλώσσα της Ευρώπης την αμερικανοαγγλική και να τελειώνουμε μια για πάντα.

Σεραφείμ Κοτρώτσος ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ (Ηλεκτρολόγος Μηχ.& Μηχ Η/Υ) Άλλα άρθρα του