Το Ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Είναι πραγματικό και εάν νομίζετε ότι η απάντησή του είναι εύκολη και δεδομένη, πολύ φοβάμαι ότι τα φαινόμενα καθημερινά σας διαψεύδουν. Βλέπετε, όποια κι αν είναι η άποψή μας για την αξία ενός αγαθού, η αληθινή του τιμή φαίνεται πάντοτε στο ταμείο. Πόσο κοστολογείται λοιπόν η ζωή ενός ανθρώπου στο ταμείο της ανθρωπότητας; Μάλλον κάτι λιγότερο από τίποτα!

Ακούγεται κυνικό; Έχετε δίκιο. Σκεφτείτε όμως ότι κυνισμός είναι η προσπάθεια να περιγραφεί η φρίκη, και μ αυτό το δεδομένο δέχομαι την κατηγορία: Ναι, αγαπητοί μου, το κείμενο αυτό είναι μάλλον κυνικό! Πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή; Οι πολιτικοί άνδρες της υφηλίου λένε πως είναι ανεκτίμητη. Το υπέρτατο αγαθό, ο σκοπός της πολιτικής τους ύπαρξης. Όνειρό τους είναι η ευτυχία της, η ασφάλεια και η πρόοδός της. Και ξαφνικά φτάνουν στο ταμείο και την αγοράζουν ή την πουλούν έναντι πινακίου φακής. Στηρίζουν την παγκόσμια ειρήνη πάνω σε ανθρωποθυσίες και μας διδάσκουν ότι αυτό ονομάζεται πολιτισμός. Η ανθρωποθυσία πολιτισμός; Ήταν πολιτισμένοι λοιπόν οι Ρωμαίοι που διασκέδαζαν ρίχνοντας δούλους στα θηρία, ή οι δικαστές του Μεσαίωνα που έριχναν τους «αμαρτωλούς» στην πυρά για να λιώσουν τις αμαρτίες τους; Στο σχολείο μαθαίναμε πως όχι. Βγαίνοντας στην κοινωνία συνειδητοποιούμε πως αυτό οι λαοί το λένε πολιτισμό.

Και πριν βιαστούν να αντιδράσουν οι φίλοι των «πολιτισμένων», ας θυμηθούν τα κλάματα των νεογνών σ' εκείνο το μαιευτήριο στη Σερβία όταν οι φιλειρηνικές Νατοϊκές δυνάμεις βομβάρδιζαν γειτονιές «κακών» αμάχων και τα διαμελισμένα σώματα των προσφύγων, με στόχο την τάξη και την ασφάλεια. Ας θυμηθούν τα βρέφη του Ιράκ που γεννιούνται καταδικασμένα εξαιτίας των «έξυπνων βομβών» και τους αμερικανούς στρατιώτες, παλικάρια που αργοπεθαίνουν, θύματα των ίδιων τους των όπλων. Πόσο κοστολογούν λοιπόν οι άνθρωποι την ανθρώπινη ζωή; Σίγουρα πολύ λιγότερο από ένα βαρέλι πετρέλαιο, απ ότι δείχνει το νέο σχέδιο επίθεσης της πανίσχυρης Αμερικής στον λαό του Ιράκ. Βλέπετε, «ο κάθε άνθρωπος είναι αξιοσέβαστος», αλλά τα πετρέλαια του Ιράκ είναι επί της ουσίας πιο αξιοσέβαστα. Έτσι οι εταιρείες, προκειμένου ν αποκτήσουν το δικαίωμα να ελέγχουν και αυτό το αγαθό, ζήτησαν από έναν άνθρωπο να γίνει
Μαριονέτα τους και να χτυπήσει γυναικόπαιδα, με στόχο «την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας στο ταλαιπωρημένο ασιατικό κράτος»- λες και δεν υπάρχουν άλλα κράτη που βασανίζονται από απολυταρχικά καθεστώτα- και την εξουδετέρωση των ιρακινών όπλων που απειλούν την παγκόσμια ειρήνη. Όπλων ίδιων με αυτά που έχουν οι περισσότερες χώρες σ όλο τον κόσμο! Με βάση τη λογική (;) αυτή, σύντομα θα ξεκινήσει ένας νέος κύκλος αίματος μέσα στον οποίο χωρούν-αλίμονο- μόνο άμαχοι. Πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή;

Πολύ λιγότερο από τα ουρλιαχτά των φανατισμένων τάχα ιδεαλιστών, οι οποίοι αυτό-αποκαλούνται αγωνιστές και εραστές της ελευθερίας και μ αυτό το πρόσχημα ρίχνουν αεροπλάνα πάνω σε κτίρια, σκοτώνοντας αθώους πολίτες που εργάζονταν για να εξασφαλίσουν τις ζωές των παιδιών τους. Πολύ λιγότερο από τον παραλογισμό ψευτο-επαναστατών, που για την επανάσταση τους γεμίζουν με σφαίρες τα κορμιά «ενόχων» και αθώων βυθίζοντας έτσι στο πένθος ολόκληρες οικογένειες. Πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή;

Μακράν λιγότερο από ένα έγκλημα, ειδικά εάν ο φονιάς είναι ευπρεπώς ντυμένος και πολιτικά καλυμμένος, όπως στην περίπτωση της Κύπρου, όπου ακόμα ζητούν δικαίωση οι νεκροί, οι αγνοούμενοι οι κακοποιημένοι και οι πρόσφυγες. Θα καθίσουν ποτέ στο εδώλιο του κατηγορουμένου οι εμπνευστές τέτοιων φρικαλεοτήτων; Όχι. Γιατί απλά εκείνοι οι νεκροί της Κύπρου και του Ιράκ, της Σερβίας, της Αμερικής και της Ελλάδας -και Κύριος οίδε πόσων άλλων χωρών- είναι απλά άνθρωποι και σε τούτο τον πλανήτη οι άνθρωποι δεν κοστίζουν τίποτα. Ούτε τα δάκρυα εκείνων που μεγαλουργούν πατώντας στους τάφους τους.

Μάρω Σιδέρη