ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
Editorials
 printer friendly version  -  στείλτε τη σελίδα με e-mail ]

Τα λεφτά στους πλούσιους! 2/2/2003

Στα πλαίσια του κλίματος «κάθαρσης» που επιδιώκει να δημιουργήσει η Κυβέρνηση στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και επί τη ευκαιρία έκδοσης μιας δικαστικής απόφασης την προηγούμενη εβδομάδα, συντάχθηκε το παρόν κείμενο. Κατά τη γνώμη του γράφοντος, είναι απαραίτητο να αναγνωσθεί με ιδιαίτερη προσοχή, λόγω των χαρακτηριστικών μεθόδων και των εξοργιστικών συναλλαγών που έλαβαν χώρα. Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά για να μην δίνουμε και την εντύπωση ότι ως πολίτες αυτής της χώρας πάσχουμε από ηλιθιότητα, από περιορισμένη αντίληψη και από άνοια.

Η υπόθεση ξεκινάει το Μάρτιο του 1999, όταν και υπογράφηκε η σύμβαση μεταξύ του ΟΠΑΠ και της αναδόχου κοινοπραξίας αποτελούμενη από τις εταιρείες Intralot, Intralot International και Εταιρεία Στοιχημάτων ΑΕ, με σκοπό την διοργάνωση από την κοινοπραξία των στοιχημάτων που εκτός από το ποδόσφαιρο και τα αθλήματα που περιλαμβάνει το γνωστό σε όλους Στοίχημα, θα περιελάμβανε ιπποδρομίες και κυνοδρομίες. Κατά πολλούς η σύμβαση που υπογράφηκε ήταν ιδιαιτέρως ευνοϊκή για την ανάδοχο κοινοπραξία, είχε προκαλέσει συζητήσεις ακόμα και στη Βουλή, όπου όμως ο αρμόδιος υπουργός Πολιτισμού (ένδειξη πολιτισμού το «Πάμε Στοίχημα»;) αρνήθηκε να καταθέσει τη σύμβαση επικαλούμενος όρους εμπιστευτικότητας των πληροφοριών.

Αφού λοιπόν η κοινοπραξία κέρδισε τον διαγωνισμό, οι συνοπτικές διαδικασίες του οποίου είχαν επίσης ενοχλήσει αρκετούς, και αφού ο γνωστός όμιλος ανέλαβε το έργο, ήρθε την περασμένη εβδομάδα να καταθέσει αίτηση αποζημίωσης διαφυγόντων κερδών από τον ΟΠΑΠ, λόγω της μη διοργάνωσης ιπποδρομιών και κυνοδρομιών. Η εκδίκαση της απόφασης βγήκε υπέρ της κοινοπραξίας και ο ΟΠΑΠ καλείται να πληρώσει αποζημίωση 37,4 εκατ. € (12,7 δις δραχμές) για κάθε χρόνο καθυστέρησης έναρξης των στοιχημάτων αυτών από τις 30/3/2001 κι έπειτα. Οι βασικοί λόγοι για τους οποίους κέρδισε τη δίκη η κοινοπραξία ήταν ότι το Δ.Σ. του ΟΠΑΠ είχε προσυπογράψει τη συγκεκριμένη ρήτρα και ότι είχε δεσμευθεί για την υποδομή 1000-2000 πρακτορείων από την κοινοπραξία κάτι που στη συνέχεια δεν έπραξε.

Αξιοσημείωτες λεπτομέρειες της υπόθεσης:

διευθύνων σύμβουλος του ΟΠΑΠ όταν υπογραφόταν η σύμβαση ήταν ο κ. Σαλαλές, τότε μέλος της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ και μετά την αποχώρησή του από τον ΟΠΑΠ υπάλληλος του κ. Κόκκαλη στη Θρύλος Α.Ε.

ο ΟΠΑΠ πριν λίγο καιρό υπερασπιζόταν την νομιμότητα της σύμβασης στο πλευρό του ομίλου Κόκκαλη, την οποία στην εν λόγω δίκη επιδίωξε να αμφισβητήσει για να αποφύγει τις συνέπειες της ρήτρας.

Αν, λοιπόν, κάνω την υπόθεση ότι η όλη υπόθεση ήταν στημένη, ότι οι δυσμενείς όροι για τον ΟΠΑΠ ήταν γνωστοί εκ των προτέρων, ότι η πιθανότητα διενέργειας κυνοδρομιών και ιπποδρομιών ήταν μηδαμινή με σκοπό την εξοικονόμηση των χρημάτων από την είσπραξη της ρήτρας των διαφυγόντων κερδών, ότι σκοπίμως ο τότε διευθύνων σύμβουλος του ΟΠΑΠ υπέγραψε μια τέτοια σύμβαση και στη συνέχεια «αποκαταστάθηκε» επαγγελματικά από τον κύριο Κόκκαλη για τις υπηρεσίες που του προσέφερε θα είμαι καχύποπτος, σεναριολάγνος και κακοήθης; Γιατί μου φαίνεται απίθανο να επέλεξε τον συγκεκριμένο κύριο λόγω της επαγγελματικής του ικανότητας, η οποία αποδεικνύεται ανεπαρκής, αφού από την υπογραφείσα σύμβαση προκύπτει ότι δεν διασφάλισε κατά το δυνατό τα συμφέροντα του οργανισμού του οποίου προήδρευε. Απίθανο μου φαίνεται επίσης να ξεκινούσαν ιπποδρομίες και κυνοδρομίες στη χώρα μας, τη στιγμή που ο ιππόδρομος κλείνει εν όψει Ολυμπιάδας (εκτός κι αν για να ικανοποιηθούν οι επιχειρηματικές βλέψεις του κυρίου Κόκκαλη έφτιαχνε νέο ιππόδρομο). Εξίσου απίθανο μου φαίνεται και το ενδεχόμενο ποινικής δίωξης εναντίον του τότε δημόσιου λειτουργού, στο πνεύμα της ατιμωρησίας που διέπει τα τελευταία χρόνια το Δημόσιο Βίο. Γνωρίζω ασφαλώς, ότι κάποια στιγμή, προς τέρψιν των ευκολόπιστων και προς άγρα ψήφων, θα τιμωρηθούν μερικοί επιχειρηματίες που παρανόμησαν, ως εξιλαστήρια θύματα, για να αποδυθεί η Κυβέρνηση τις όποιες ευθύνες της καταλογίζουν περί διαπλοκής.

Η ουσία όμως είναι ότι το Ελληνικό Δημόσιο θα κληθεί να βγάλει από τα ταμεία του αρκετές δεκάδες εκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή χρήματα των φορολογούμενων πολιτών, για να ικανοποιήσει τις οικονομικές απαιτήσεις επιχειρηματιών που εδώ και χρόνια συστηματικά συναλλάσσονται με δημόσιους οργανισμούς. Σκοπίμως ή όχι δεν είμαι σε θέση να το αποδείξω. Τέτοιου είδους όμως υποθέσεις μόνο για την αξιοπιστία των δημόσιων λειτουργών δεν με πείθουν. Στο κάτω-κάτω ο κύριος Κόκκαλης, όπως και κάθε επιχειρηματίας, αποσκοπεί στο κέρδος και πολλές φορές θα μετέλθει πλάγιους τρόπους, στα όρια της νομιμότητας, για να αποκομίσει οικονομικά οφέλη. Η Πολιτεία, με αυστηρή και αμείλικτη νομοθεσία περί αθέμιτου ανταγωνισμού, στηρίζοντας τους θεσμούς της αγοράς και της ελεύθερης οικονομίας, επιλέγοντας τους άριστους για την προστασία των συμφερόντων της και την αξιοποίηση των πόρων της, είναι εκείνη που φέρει την ευθύνη. Ευθύνη επίσης φέρουν και εκείνοι οι οποίοι με διάφορους τρόπους προσφέρονται να στηρίξουν τέτοιου είδους πράξεις και ανάλογου ήθους ανθρώπους ως καλοθελητές στα πλαίσια του καιροσκοπισμού και του τυχοδιωκτισμού που τους διέπει. Στην πράξη όμως βλέπουμε πολλά νομικά κενά, πολλές παραλήψεις σε συμβάσεις, πολλούς δημόσιους λειτουργούς να μένουν ατιμώρητοι όταν δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους, βλέπουμε τα ίδια τα νομοθετικά και εκτελεστικά όργανα να αποφασίζουν για τον εαυτό τους ευνοϊκότερα από ότι για τους υπόλοιπους πολίτες, να εφαρμόζουν την αρχή των δύο μέτρων και δύο σταθμών, λες και κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους ίσους.

Ενδεχομένως κάποιοι να μου καταλογίσουν απαισιοδοξία, προκατάληψη ή ακόμα και μιζέρια, λόγω των συχνών αναφορών μου σε τέτοιου είδους θέματα. Πιστεύω όμως ότι ακριβώς επειδή δεν πάσχω από κανένα τέτοιο σύμπτωμα, επειδή όπως διακήρυσσα πριν από αρκετά χρόνια στο πρώτο τεύχος του ΝΥΓΜΑτος, ότι «ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν καλύτερα», δεν θα πάψω να ενοχλούμαι από τέτοιου είδους μεθόδους, δεν θα σταματήσω να καταφέρομαι εναντίον εκείνων που θεωρώ ότι προσβάλλουν τη νοημοσύνη μου, δεν θα σταματήσω να εκφράζω από όποιο βήμα μου δίνεται την αντίθεσή μου σε εκείνους που θεωρούν ότι το δημόσιο χρήμα είναι τσιφλίκι τους, ότι η εξουσία που τους παραχωρεί ο ελληνικός λαός είναι κληροδότημά τους, ότι η πολιτική είναι επάγγελμα και όχι λειτούργημα και πως ο πολιτικός στίβος είναι στα μάτια τους η χήνα που γεννάει τα χρυσά αυγά.

Τάσος Τάσκαρης
ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ
Άλλα άρθρα του

Σχολιασμός Άρθρου
( πατήστε εδώ για καταχώρηση σχολίου )

 printer friendly version  -  στείλτε τη σελίδα με e-mail ]

Σπίτι
Editorials
Προηγούμενο Επόμενο
Αναζήτηση 'Αρθρων
Σχολιασμός Άρθρου
Περιοδικό
   Editorials
   Sex
   Αθλητισμός
   Ακαδημαϊκά
   Αποκρυφισμός
   Αυτοκίνητο 2001
   Βία
   Γλώσσα
   Δραστηριότητες
   Εδώ Πολυτεχνείο (;)
   Εθνικά Θέματα
   Εικόνες
   Εκπαίδευση
   ΕΜΠ-ΕΠΙΣΕΥ
   Ενημερωτικά
   Επιστημ. φαντασία
   Έρευνα στο ΕΜΠ
   Ιστορίες
   Καθημερινότητα
   Κοινωνία
   Μ.Μ.Ε.
   Μόδα
   Παιδεία
   Ποιήματα
   Πολιτική
   Προσωπικά
   Σκέψεις
   Σκίτσα
   Τέλος εντύπου
   Τέχνες
   Τεχνολογία-Επιστήμες
   Φοιτ. Εκλογές `96
   Φοιτ. Εκλογές '95
   Χαβαλές
   Χαβαλές '96
   Χριστούγεννα '96
   Ψυχαγωγία
Μέλη
Ακαδημαϊκά
Επικοινωνία
Εκδρομές
Διασκέδαση
Σπίτι
Editorials
Προηγούμενο Επόμενο

ΝΥΓΜΑ ανλίμιτεντ σαμ ράιτς ρισέρβντ 1994-2099