Τις τελευταίες εβδομάδες βιώνουμε μια αυξημένη ένταση στην περιοχή του Περσικού κόλπου, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις τον πλανήτη. Πολλοί αναλυτές, όπως και ο γράφων, θεωρούν ότι η ολοένα αυξανόμενη ένταση, πιθανόν να οδηγήσει σε έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο με καταστροφικές συνέπειες για τον πλανήτη λόγω της χρησιμοποίησης συμβατικών όπλων υπερσύγχρονης τεχνολογίας (βόμβες νετρονίου, υδρογονοβόμβες, παράγωγα πυρηνικών όπλων, βιοχημικά κτλ).

Οφείλουμε λοιπόν να δούμε το θέμα απο την πλευρά της ουδετερότητας. Σκόπιμο λοιπόν είναι να επιστήσουμε την προσοχή μας στους επιζήμιους εκείνους παράγοντες, που απειλούν την παγκόσμια ειρήνη.

Ξεκινάμε την ανάλυση απο την ημερομηνία 11 Σεπτεμβρίου 2001. Η αμερικανική υπερδύναμη δέχεται ισχυρότατο πλήγμα στην γεωστρατηγική της αξιοπρέπεια, αλλά και στην ασφάλεια της ώς χώρα. Τα αποτελέσματα γνωστά. Ενεργοποιήση του άρθρου, που έλεγε ότι, άν ένα μέλος του ΝΑΤΟ δεχθεί επίθεση, θα έχει τη δυνατότητα να διεξάγει πόλεμο εναντίον των «ενόχων». Έπειτα έρχεται η σταδιακή «ανακάλυψη» των ενόχων, που εμπλέκονται σε δήθεν πολεμικά σενάρια. Ιράκ, Ιράν, Βόρειος Κορέα. Σε σενάρια όχι βέβαια εναντίον του ΝΑΤΟ, αλλά δήθεν εναντίον της υπερδύναμης και κοσμοκράτειρας Αμερικής και των «φίλων» της. Άρα καθίσταται φανερό ότι, και ο πιο αγνώμων μπορει να διακρίνει τα μακροπρόθεσμα κίνητρα της φιλειρηνικής αμερικανικής διπλωματίας.

Πρέπει απλά να σκεφτούμε ότι ένας μακροπρόθεσμος πόλεμος εναντίον του Ιράκ, θα επιβαρύνει τον αμερικανικό προϋπολογισμό με το αστρονομικό ποσό των 1,9 τρισεκατομμυρίων δολλαρίων! Με αποτέλεσμα την ραγδαία επιδείνωση της παγκόσμιας οικονομίας, αύξηση ανεργίας και πληθωρισμό κτλ. Είναι λοιπόν χρήσιμο να γίνει ο πόλεμος αυτός ή τελικά θα χρησιμεύσει ώς μοχλός, για να μπορέσουν οι ΗΠΑ να λειτουργήσουν αρνητικά στην ήδη προβληματική παγκόσμια οικονομία και να τη συμπαρασύρουν στη δίνη των δικών τους προβλημάτων; Το πετρέλαιο πιστεύεται ότι, θα ξεπεράσει τα 45 δολλάρια το βαρέλι. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι πετρελαϊκές εταιρείες θα αυξήσουν κατακόρυφα τα κέρδη τους, άν τελικά πραγματοποιηθεί ο πόλεμος.

Γιατί όμως εμπλέκονται οι πετρελαϊκές εταιρείες στο σενάριο; Είναι ευρέως γνωστό ότι όταν ο νύν Αμερικανός πρόεδρος ήταν κυβερνήτης του Τέξας -κατεξοχήν πετρελοπαραγωγός περιοχή της αμερικανικής επικράτειας- χρηματοδότησε την προεδρική προεκλογική εκστρατεία του με πόρους απο εταιρείες πετρελαίου. Άρα δεν είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς ότι, ήρθε η ώρα για ανταπόδωση απο πλευράς προέδρου. Με την αβεβαιότητα να ανεβάζει την τιμή του πετρελαίου και με την πιθανή είσοδο των αμερικανικών εταιρειών πετρελαίου στην πλούσια σε κοιτάσματα περιοχή του Ιράκ, εξασφαλίζεται τεράστιο κέρδος σε αυτές τις εταιρείες και διείσδυση στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Άρα ο πρόεδρος Μπούς ξεπληρώνει ένα μεγάλο βραχνά, που θα μπορούσε να του στοιχίσει στις επόμενες εκλογές, αν δεν ανταποκρινόταν πλήρως.

Είναι γνωστό ότι στην περιοχή του Κόλπου η μερίδα του λέοντος ανήκει σε ρωσικές και γαλλικές εταιρείες (LUCOIL, AVIN κτλ). Τα παραπάνω αποδεικνύουν περίτρανα τις έντονες προσπάθειες της κυβέρνησης Μπούς, να δώσει πράσινο φώς στις αμερικανικές πετρελαϊκές, μέσω ενός πολέμου για την «ειρήνη» και την «ασφάλεια». Πολλές ζωές θα χαθούν ώς τίμημα για ένα προεκλογικό παιχνίδι του νύν πλανητάρχη. Η διπλωματία του Ο.Η.Ε., της Κίνας, της Ρωσίας, του γαλλογερμανικού άξονα και της Ε.Ε. γενικότερα περισσεύουν, άν η αδηφάγος και καταχραστική εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α. επιθυμεί πολεμική σύγκρουση. Δυστυχώς και αυτοί ενεργούν ουσιαστικά σαν υποχείριο των Η.Π.Α., αφού θεωρούν ότι, ο Σαντάμ πρέπει να αφοπλιστεί στο όνομα της ειρήνης και όχι να σταματήσει η Αμερική την ιμπεριαλιστική πολιτική της.

Άρα δηλαδή, αν αφοπλιστεί ο Σαντάμ, θα επιλυθεί η παγκόσμια κρίση; Όχι βέβαια, διότι πάντα θα υπάρχουν έτεροι Σαντάμ, που θα «απειλούν» την ειρήνη, με λίγα λόγια τα συμφέροντα της υπερδύναμης Αμερικής. Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι, όταν υπάρχει ένας κυριάρχος στον παγκόσμιο χάρτη, τότε δημιουργούνται όλα τα προβλήματα. Πρέπει λοιπόν να μένουμε απαθείς και να βλέπουμε την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων και της ανεξαρτησίας ή να προσπαθήσουμε ενεργά και όπως μπορούμε να πολεμήσουμε για αυτά τα αγαθά; Εκτός και αν περιμένουμε να ξυπνήσει ο κίτρινος γίγαντας εξ’ ανατολών, προκειμένου να αποτελέσει αντισταθμιστικό παράγοντα της αμερικανικής τυραννίας.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ/ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ