Το 70% των νέων ψηφίζει ότι και οι γονείς τους. Είναι μια εύκολη λύση. Δεν τους νοιάζουν οι εκλογές, τα κόμματα δείχνουν να κάνουν πολύ «θόρυβο» για πράγματα που δείχνουν ιδιαίτερα βαρετά και ανούσια, κανείς πολιτικός δεν έχει αυτό το κλικ που έχουν οι «μεγάλες μορφές» των μίντια οπότε τι κάνουμε;

Εδώ που τα λέμε και το σχολείο δε μ’ αρέσει αλλά πηγαίνω. Αφού όλοι πάνε, γιατί να μη πάω. Δηλαδή μερικές φορές σκέφτομαι ότι έχω κάτι ούφο στο σχολείο που δεν ξέρουν ότι το «ω» γράφεται με ωμέγα. Έχω κάτι ηλίθιους που παθιάζονται ακόμα και με Άντζελα. Ξέρω μικρά ονόματα όπως Σάκης, Άννα, Αντώνης, Δέσποινα, που θα έκαναν πολλές συμμαθήτριες μου να ουρλιάζουν ασταμάτητα.

Καλά όλα αυτά αλλά τι να ψηφίσουμε; Ο πατέρας του Μπάμπη (συμμαθητής μου) ψηφίζει ΝΔ. Δηλαδή ο τύπος είναι φτιαγμένος, έχει μια αμαξάρα νααα... (Μεγάλου κυβισμού και με μεγάλο σαλόνι εννοείται) έχει ιδιόκτητο πάρκινκγ, έχει, έχει, έχει... Ο Μπάμπης δεν μιλάει πολιτικά. Λέει πως είναι χαζομάρα.

Εμείς δεν είμαστε τόσο πλούσιοι. Είμαστε σε μία μέτρια κατάσταση. Ο πατέρας μου άντε να έφαγε και καμία «γκλοπιά» σε καμία διαδήλωση όταν ήταν φοιτητής. Τώρα είναι λογιστής... στην εταιρεία του πατέρα του Μπάμπη. Ο πατέρας του -ο παππούς μου- πολέμησε στο δεύτερο αντάρτικο. Πολύ γενναίος άνθρωπος. Αν το ΚΚΕ είχε άλλους 10 τέτοιους τώρα θα είχαμε μόνο εμείς και η Κούβα το πλεονέκτημα να μιλάμε ακόμα – και να παλεύουμε φυσικά – για την Επανάσταση. Όμως ο παππούς ήταν μόνος του. Παρόλα αυτά στην εξορία στη Γυάρο ήταν παρέα με τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της μεταπολεμικής Ελλάδας.

Θα ήθελα πολύ ένα καλοκαίρι να πάω στην Ικαρία. Εκεί πέρασε τις τελευταίες μέρες της εξορίας ο παππούς. Νομίζω ότι εκεί γνώρισε και μία πολύ φοβερή τύπισσα. (Ξέρετε όχι απαραίτητα όμορφη αλλά πολύ ψαγμένη για την εποχή της) Ήταν από αυτές τις ιστορίες: «έρωτας και επανάσταση».

Αυτά οι άλλοι δεν τα καταλαβαίνουν, δεν ξέρουν ότι ο Παπανδρέου (ο ντάντι Παπανδρέου εννοούμε τώρα) έβγαλε το ΚΚΕ από τη παρανομία. Δηλαδή ας πούμε όταν ο πατέρας μου ήταν 20 χρονών αν δεν υπήρχε ο Ανδρέας θα μπορούσαν να σε βουτήξουν σε γιορτή του Οδηγητή και αν δεν σε γλίτωναν από τα νύχια τους τα άλλα συντρόφια οι μπάτσοι θα σε πίεζαν (δεν θα σε έστελναν εξορία φυσικά, αλλά θα έτρωγες μερικές φάπες)για να μαρτυρήσεις τους συνενόχους σου. Τώρα βέβαια το καλό είναι ότι αν σε κρατούσαν πολύ ώρα στο «τμήμα» οι φίλοι απ’ έξω με κόκκινα πανό και καθιστικές διαμαρτυρίες θα ζητούσαν την απελευθέρωσή σου.

Να μη μπλέκουμε το ντάντι Παπανδρέου με το παππού που τον έλεγαν και κείνο Γιώργο όπως το Γιωργάκη σήμερα, διότι εκείνος (όπως έλεγε ο παππούς μου) ήταν προδότης, γιατί έφερε τους Άγγλους και ήταν η αφορμή για το «δεύτερο αντάρτικο». Οι αριστεροί τότε είχαν κι άλλα κρυμμένα όπλα (σήμερα μόνο στη Κρήτη έχουν ακόμα όπλα και αυτοί τά ‘χουν για πλάκα, για σουβενίρ αφού ψηφίζουν... ξέρετε τι ψηφίζουν οι κρητικοί τώρα, είναι κοινό μυστικό) από αυτά που παρέδωσαν στη τότε κυβέρνηση αρχικά και... δηλαδή θέλω να πω αποδείχτηκε ότι τελικά ήταν μόνοι τους... ο κόσμος είχε χωριστεί στα δύο... και τους είχαν αφήσει μόνους τους εδώ, όσοι ήταν από την άλλη πλευρά.

Είπα πριν ότι ο παππούς «έλεγε» γιατί τώρα δεν λέει και δεν λέει γιατί οι κακουχίες τον τσάκισαν και τον έστειλαν στον άλλο κόσμο... νέο πολύ νέο. Πέθανε με τη λέξη «λευτεριά» στο στόμα.

Ανακεφαλαίωση: Έχουμε Γιώργος (ή μάλλον Γεώργιος γιατί τότε μιλούσαν καθαρεύουσα), Ανδρέας και Γιωργάκης. Ο Γιωργάκης έχει πατέρα και παππού νεκρό. Εγώ μόνο παππού.

Ρε σεις, το 64 που βγήκε με μεγάλη πλειοψηφία ο Γεώργιος (ο γέρος της Δημοκρατίας τον έλεγαν) είναι ακριβώς 40 χρόνια από σήμερα. Το 2004, λέτε να βγει ο Γιωργάκης; Κάτι συμπτώσεις όμως; ε; ε;

Εμένα ο πατέρας μου όταν θυμώνει ψηφίζει ΚΚΕ. Όταν είναι στις καλές του ψηφίζει – τι άλλο θα ψήφιζε; - ψηφίζει, πες το...λοιπόν ακούστε με είναι σημαντικό αυτό που θέλω να πω. Ψηφίζει το Πασόκ των Παπανδρέου. Ψηφίζει αυτή την ιστορία που έχουν ο Γεώργιος, ο Ανδρέας και ο Γιωργάκης. Δηλαδή όταν βγήκε ο Σημίτης ψήφισε ΚΚΕ. Το ξέρω γιατί ήταν πολύ θυμωμένος.
Τώρα εγώ αν κάνω ότι κάνει το 70% που λένε τα γκάλοπ πρέπει να ψηφίσω Γιωργάκη.

Αυτός νομίζω ότι το απολαμβάνει να κερδίζει το πατέρα του Μπάμπη στις εκλογές. Ναι είμαι σίγουρος ότι αυτός θα ψηφίσει Παπανδρέου. Να του πω τώρα ότι σκέφτομαι ν’ αλλάξω κινητό και μετά έτσι κάπως να πω για τις εκλογές... δεν ξέρω και πως θα το πάρει... δηλαδή πιστεύει στην ιδεολογία, θα μου πει: «Αν θες ψήφισε και ΝΔ. Εγώ δεν εξαγοράζω τη ψήφο σου με ένα κινητό»

Τι είπατε ότι δεν τα ξέρω καλά τα γεγονότα; Δεν με νοιάζει καθόλου, σκέφτομαι μόνο τι θα ψηφίσω και...θέλω να πω ότι σπίτι, πάντα πριν τις εκλογές και πολύ πιο έντονα όταν ζούσε ο παππούς οι ίδιες συζητήσεις γινόταν, το αντάρτικο, ο εμφύλιος, οι προδότες, το αίμα που χύθηκε, η εθνική αντίσταση, οι συντάξεις μετά, οι ήρωες, πάγωσε η τσιμινιέρα, έχει κόκκινα τα φύλλα, τα τραγούδια της φωτιάς, τα τρακτέρ να κλείνουν το δρόμο στα Σπάτα να μη γίνει το αεροδρόμιο.

Κάνω κι άλλες σκέψεις, δηλαδή να τώρα θέλω να πω ότι μου την έχουν δώσει τα γκάλοπ. Αν για το στοίχημα κάναμε τόσα γκάλοπ σίγουρα θα ξέραμε το σκορ.

Λοιπόν θα ψηφίσω... θα ψηφίσω... και νομίζω ότι αυτό το κόμμα θα κερδίσει... θα ψηφίσω με βάση το 70% των νέων, ότι θα ψήφιζε ο πατέρας μου, για να τη σπάσει στο αφεντικό του που όμως θα δυσκολευόταν να επιλέξει μελλοντικό σύμμαχο για τα συμφέροντα της εταιρείας του. (Πιστεύω πως αν ο πατέρας μου καταλάβει ότι το αφεντικό του ψηφίζει Πασόκ, τότε θα ψηφίσει σίγουρα ΚΚΕ)

Προσπαθώ να ψαρέψω το Μπάμπη γιατί ξέρω πολύ καλά ότι θα πάρει γραμμή από το πατέρα του και βλέπω ότι δυσκολεύονται οικογενειακώς να διαλέξουν στρατόπεδο, κρατάνε τα χαρτιά τους κλειστά και ανησυχούν για το μέλλον...

(Αυτό το 18χρονο παιδί που είχε τελειώσει το λύκειο και δίνει για δεύτερη χρονιά πανελλήνιες, ήρθε μια μέρα με τα «χαρτιά του» σπίτι και μας ζήτησε να απαντήσουμε σε γκάλοπ για τις εκλογές. Καταφέραμε και μεις να κάνουμε το δικό μας γκάλοπ - για το τι θα ψηφίσει - και διαπιστώσαμε ότι ένα μέρος του πληθυσμού, συνειδητά ή ασυνείδητα βιώνει τις μέρες των εκλογών, το δικό του κομμάτι από τον εμφύλιο και ψηφίζει πάντα υπό το κράτος των αμφιβολιών, των τύψεων και των αναπάντητων ερωτημάτων για τα λάθη εκείνης της εποχής.)

Μιλώντας πάντα γι αυτό το 20% των ψηφοφόρων, που δίνουν την τελική νίκη και έχουν απομακρυνθεί από την πολιτική, φαίνεται οι «ειδικοί των εκλογών» ότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτή η μερίδα του λαού είναι συναισθηματικά ευάλωτη – γι αυτό και τηρεί τις αποστάσεις της από την πολιτική – και προσπαθούν να την καθοδηγήσουν με λέξεις -κλειδιά: «Δεξιά, αριστερά, Γράμμος, Άρης, Σιδηρούν παραπέτασμα, εξορία, κονσερβοκούτι, στρατοδικείο, λαϊκό δικαστήριο... και άλλα πολλά.»

Όταν λοιπόν ο ψηφοφόρος μπει στη λογική αυτών των «εννοιών» νιώθει τύψεις για το παππού του που πολέμησε, τύψεις για το θείο που εξορίστηκε, τύψεις για τη μητέρα που ξυλοκοπήθηκε στο Πολυτεχνείο, τύψεις, τύψεις, τύψεις... (το βασικό πάντα είναι ότι έχει απομακρύνει τη σκέψη του από το σήμερα).

Κρατήστε επιμέρους τις τύψεις για να πάω και κάπου αλλού.

Οι ειδικοί αυτών των ημερών γνωρίζουν ότι για να καθοδηγήσουν ασφαλέστερα το εκλογικό σώμα η καλύτερη μέθοδος είναι να δημιουργούν σύγχυση. Ενώ οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η σύγχυση είναι συνήθως αποτέλεσμα άγνοιας, στις μέρες μας η σύγχυση είναι προϊόν υπερβολικής πληροφόρησης.

Θα σας πω ένα παράδειγμα. Ένας νέος τελειώνει το πανεπιστήμιο και πηγαίνει να αγοράσει εξοπλισμό για το γραφείο του. Πηγαίνει μάλιστα και σε μία έκθεση – όπως είναι η Έκθεση Θεσσαλονίκης – με θέμα το δικό του επάγγελμα για να ενημερωθεί για το τι κυκλοφορεί στην αγορά και τι είναι καλύτερο και πιο συμφέρον οικονομικά για να αγοράσει.

Αφού έχει γυρίσει όλα τα περίπτερα και έχει ενημερωθεί, στο τέλος της μέρας έχει δύο πρησμένα πόδια και ένα κεφάλι «κουδούνι» και σχεδόν πλήρη σύγχυση για όσα άκουσε και όσα είδε. Μιλάμε πάντα ότι ο άνθρωπος είναι στην αρχή της καριέρας του και δεν έχει πλήρη γνώση του αντικειμένου.

Τι θυμάται από όσα είδε; Να σας πω. Κατ’ αρχάς θυμάται το πιο ακριβό πακέτο που ήταν και το πιο εντυπωσιακό. (Αλλά τα οικονομικά του δεν επαρκούν, οπότε μάλλον το απορρίπτει) Μετά θυμάται ένα εντυπωσιακό στην εμφάνιση και μεσαία τιμή αλλά κάπως δύσχρηστο και τέλος θυμάται και το πιο φθηνό. Τι θα διαλέξει; εσείς τι θα διαλέγατε;

Αν ρωτήσουμε τους εκθέτες ξέρουν πολύ καλά τα προϊόντα των άλλων, ξέρουν ποια είναι πιο ανταγωνιστικά στα δικά τους, ποια είναι εντυπωσιακά και ποια φθηνά... και για όλα έχουν και κάποιο σχόλιο. Το φθηνό ας πούμε είναι καλό και σε καλή τιμή αλλά όχι αξιόπιστο.

Με τι κριτήριο θα επιλέξει ο καταναλωτής εξοπλισμό; Κατά πάσα πιθανότητα με συναισθηματικό κριτήριο, η με κάποιο άλλοθι της στιγμής, γιατί βρίσκει πολύ κουραστικό να τα ξαναδεί ή από κάποια παρουσίαση που θα έγινε με ελκυστικότερο τρόπο και επειδή βρίσκεται σε σύγχυση το πιθανότερο είναι να μην επιλέξει με κριτήρια που συμφέρουν την περίπτωσή του.

Κάπου εδώ κοντά βρίσκεται και το 20% των ψηφοφόρων μετά από καταιγισμό γκάλοπ, και λίγο πριν μπει στο παραβάν θα επιλέξει μία πιο συναισθηματική διαφήμιση, έναν πιο ντιζάιν «ήλιο», μία συμπαθητική υποψήφια ηθοποιό, έναν πρώην δήμαρχο με επιρροή στο ασθενές φύλο... και διάφορα άλλα που ήδη τα γνωρίζετε. Σ’ αυτούς προσθέστε και όσους τους ταλανίζει ακόμα το παρελθόν( τους έχουμε αφήσει εκεί παραπάνω βουτηγμένους στις τύψεις τους ) και περιμένετε να επιλέξει κυβέρνηση η διαφήμιση και τα «δημιουργικά» προϊόντα της.

Επειδή ίσως θα περιμένετε μια θέση του γράφοντος για τις εκλογές θα εκφράσω και μία προσωπική γνώμη.

Νομίζω ότι στο Πασόκ έχουν αποφασίσει ότι θα χαθεί το παιχνίδι, θέλουν να δώσουν και στο κόσμο αυτή την ικανοποίηση της «τιμωρίας τους» και πασχίζουν να χάσουν με μικρή διαφορά ώστε να έχουν μία ανοικτή πόρτα στην εκλογή προέδρου που είναι σε ένα χρόνο.

Από την άλλη υπάρχει το πρότζεκτ των Ολυμπιακών που θα ήθελαν πάρα πολύ να τελεσθούν μ’ αυτούς κυβέρνηση, έστω και αν έχουν κερδίσει με πολύ μικρή διαφορά και χρειαστεί να ξανά πάνε στις κάλπες για την εκλογή προέδρου. Στη δεύτερη περίπτωση το Πασόκ θα έχει ένα χρόνο μπροστά του να υλοποιήσει και κάποιες από τις «καινούριες ιδέες» του Λιτλ Τζόρτζαλλά και να «λάμψει» μέσα στη «γκλαμουριά» των αγώνων.

Σε κάθε περίπτωση ότι και να συμβεί τελικά φαίνεται το Πασόκ να οδεύει λιγότερο πιεσμένο σ’ αυτή την αναμέτρηση, διότι έχει περισσότερες «πατεινές» στο τσεπάκι του και κυρίως διότι έχει αυτή τη «ταιριαστή» σχέση με την εξουσία. Χρησιμοποίησα τον όρο «ταιριαστή» διότι παρατηρείται το παράδοξο φαινόμενο, όπου η χρονιότητα δεν κουράζει, αλλά ενδυναμώνει αυτή τη σχέση.

THEODOROS PRITZIS ΙΑΤΡΙΚΗ Άλλα άρθρα του