Η Ελλάδα έχει μοναδικά πλεονεκτήματα στον κόσμο για αρχιπελαγικό τουρισμό, ο οποίος θα μπορούσε να αναδειχθεί σε αληθινό «χρυσωρυχείο».

* Κι όμως, η Ελλάδα δεν διαθέτει, ουσιαστικά, μαρίνες - δηλαδή τη βασική υποδομή...

* Ο αρχιπελαγικός τουρισμός απαιτεί, ακόμα, άφθονο πόσιμο νερό. Σήμερα το νερό μεταφέρεται στα νησιά με τεράστιο κόστος – περί τα 7-10 ευρω το κυβικό. Με τις σύγχρονες τεχνολογίες αφαλάτωσης και τη μοναδική αφθονία που υπάρχει στην Ελλάδα σε ηλιακό και αιολικό ενεργειακό δυναμικό, όλα τα ελληνικά νησιά θα μπορούσαν να είναι αυτάρκη σε νερό με κόστος αφαλάτωσης πολύ μικρότερο: από 1,5 ως 2,5 ευρώ το κυβικό! Κι όμως, ούτε αφαλατωτές έχουμε στην κλίμακα που χρειαζόμαστε...

* Ακόμα, ο τουρισμός – κι όχι μόνο ο αρχιπελαγικός – απαιτεί υψηλό αίσθημα ασφαλείας για τους επισκέπτες. Το χαλάρωμα και το ξεφάντωμα απαιτούν διακριτική μεν, αλλά αποτελεσματική αστυνόμευση. Οι τουρίστες έρχονται να ξεφαντώσουν. Οι αρχές οφείλουν να αγρυπνούν. Αλλιώς σε συνθήκες χαλάρωσης των πάντων, τα αποτελέσματα μπορούν να αποβούν μοιραία. Είδαμε τα τραγικά γεγονότα φέτος σε Μύκονο και Σαντορίνη. Κακά τα ψέματα: Ασφάλεια στους τουρίστες δεν προσφέρουμε...

-- Δεν θέλουμε αστυνόμευση για λόγους… «προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» (των ανθρώπων της νύχτας)!

-- Δεν φτιάχνουμε μαρίνες για… περιβαλλοντικούς λόγους!

-- Δεν αξιοποιούμε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, που αφθονούν στα νησιά μας, επίσης γιατί διαφωνούν οι... "περιβαλλοντολόγοι"

-- Και δεν φτιάχνουμε αφαλατωτές, στην κλίμακα που χρειαζόμαστε, γιατί δεν έχουμε επαρκείς ενεργειακούς πόρους να τους τροφοδοτήσουμε.

Τις μαρίνες δεν τις θέλουν οι ξενοδόχοι και οι ιδιοκτήτες πανσιόν, ενοικιαζομένων δωματίων κλπ. Την αστυνόμευση δεν την θέλουν τα κυκλώματα της νύχτας και της μαύρης οικονομίας. Τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δεν τις θέλει το ενεργειακό κατεστημένο της Ελλάδας, που απεχθάνεται την απεξάρτηση από τις εισαγόμενες πηγές. Και τους αφαλατωτές τους πολεμάνε οι πλοιοκτήτες «άνεργων» τάνκερς που τα μετατρέπουν σε πλωτά βυτιοφόρα και θησαυρίζουν από τη μεταφορά πόσιμου νερού.

Μικρά και μεγάλα «συμφέροντα», επικαλούμενα τα πιο απίθανα προσχήματα, εμποδίζουν να αποκτήσουμε αληθινή υποδομή αρχιπελαγικού τουρισμού.

Και το κράτος αδυνατεί να τους επιβληθεί...

Ο αρχιπελαγικός τουρισμός μας, που καρκινοβατεί, συμπυκνώνει, όλη την αναπτυξιακή, πολιτική και κοινωνική παθογένεια της σύγχρονης Ελλάδας.

(αναδημοσίευση από το newsletter του www.diktyo21.gr)

Χρύσανθος Λαζαρίδης Αναλυτής Άλλα άρθρα του συγγραφέα